Vierhonderd gelukzakken konden op 19 november de masterclass bijwonen die Karl Lagerfeld gaf aan de Sciences Po universiteit in Parijs. De ontwerper nam geen blad voor de mond en deed enkele markante uitspraken.
Vierhonderd gelukzakken konden op 19 november de masterclass bijwonen die Karl Lagerfeld gaf aan de Sciences Po universiteit in Parijs. De ontwerper nam geen blad voor de mond en deed enkele markante uitspraken.
Hoewel de Parijse school lessen aanbiedt in politieke wetenschappen, werd er gevochten om zitplaatjes voor de masterclass van de modekeizer. Voor zij die niet aanwezig konden zijn, verzamelde het magazine The Cut gelukkig enkele hoogtepunten van de lezing. Kaiser Karl had een twee uur durende gedachtewisseling met de Franse journaliste Françoise-Marie Santucci, maar aan het einde van het geanimeerde gesprek volgden er vragen uit de zaal. De studenten hielden zich niet in en stelden gedurfde vragen die de ontwerper elegant beantwoorde.
Een greep uit de opmerkelijke uitspraken:
‘Ja, ik ben een controlefreak. Ik moet alles zelf doen. Ik vind het leuk om te ontwerpen, dialogen te schrijven en overal middenin te zitten.’
‘Samen met de eigenaars van Chanel kies ik ervoor om een meer agressieve aanpak te hanteren om de ingedommelde schoonheid wakker te schudden. Ik heb Coco Chanel nooit ontmoet, maar ze zou het gehaat hebben. Ze haatte iedereen in de fashion industrie.’
‘De grootste tragedie in mijn leven is dat ik geen piano kan spelen. Ik zou het graag gekund hebben want ik hou van muziek. Mijn passie op dit moment is Lorde, een zestienjarige zangeres. Ik hou ook erg veel van klassieke muziek.’
‘Mode ontwerpen in de jaren vijftig was helemaal anders dan nu. Het was zelfs een beetje saai. Je werd bijna niets betaald. Het was eigenlijk echt vreselijk – de staf werd helemaal niet goed behandeld. Het was totaal anders om een ontwerper te zijn toen: we moesten de jurken tekenen, er waren geen kopiemachines, niets.’
‘Ik haat het woord aannemen. De meeste mensen waar ik mee werk zijn toevallig bij me terecht gekomen. Ik heb hen niet aangenomen. Ik heb een secretaresse die vroeger mijn receptioniste was, en ik werk ook met oude stagiaires. Er zijn heel wat mensen die met mij werken, die nooit met iemand anders hebben gewerkt. Dat bewijst dat ik geen monster ben. Ik werk al veertig jaar met dezelfde naaister.’
‘In tegenstelling tot wat heel wat mensen denken, is elegantie niet dood – het is gewoon veranderd. We moeten ons aanpassen aan de tijd en niet omgekeerd. Ik heb geen archieven. Vergeten is essentieel. Het moet in het onderbewuste blijven. Ik kijk nooit meer naar mijn oud werk. Ik moet me bezighouden met levendige dingen. Ik ben geïnteresseerd in dingen die ik nog niet gedaan heb.’
‘Het is heel moeilijk om me te pakken te krijgen. Ik ga nooit naar meetings en ik weet niet wat marketing is.’
‘Soms neem ik mijn zonnebril af, wanneer ik alleen thuis ben. Ik draag de bril omdat ik bijziend ben, dus ik heb hem echt nodig.’
‘Ik geloof niet in algemeen advies, iedere raad moet individueel gegeven worden. Je moet je hobby vinden en er je passie van maken.’
