Tien redenen waarom we Kaat Tilley niet mogen vergeten

Waarom deze unieke ontwerpster zo belangrijk was voor de Belgische modewereld.

1. Op professioneel vlak gaf ze steeds de voorrang aan creativiteit en liet ze zich niet leiden door trends. Haar onnavolgbare stijl was dromerig en bohémien. Ze ontwierp feeërieke kleding, die voor haar symbool stond voor levenservaringen en de binnenkant. “Ik introduceer dromerigheid op aarde”, zei ze over haar collecties. Inspiratie haalde ze onder meer uit kunstenaars zoals Giacometti, Hundertwasser en het impressionisme.

2. Na haar studies aan de modeacademie van Antwerpen heeft ze na amper drie jaar een boetiek en atelier geopend en werd haar bedrijf uitgeroepen tot Bedrijf van het Jaar.
3. Na het faillissement van haar eerste boetiek, is ze niet bij de pakken blijven zitten en heeft ze opnieuw een label uit de grond gestampt. Kaat Tilley’s World werd in 2010 opgestart.

4. Ze heeft in haar lange carrière grote sterren zoals Diana Ross, Barbra Streisand, Naomi Campbell, Melanie Griffith en Halle Berry gekleed.

5. Om haar twintigjarige carrière te vieren werd er in 2005 een retrospectieve georganiseerd in het Kasteel van Gaasbeek. Begin dit jaar ontwierp ze nog de uniformen voor Thomas Cook en ze was ook bezig aan de kostuums voor de superproductie Peter Pan die in september in Vorst Nationaal in première gaat. “Music Hall betreurt het trieste nieuws dat modeontwerpster Kaat Tilley onverwacht overleden is. We hebben de afgelopen maanden nauw samengewerkt en zijn erg bedroefd door dit tragische nieuws. Haar woorden “It’s good to bring a dream to reality, it’s good to live a little bit between heaven and earth” en haar steeds positieve betrokkenheid inspireerde ons allen. Haar plotse vertrek komt hard aan en we betuigen ons oprecht en diep medeleven aan haar familie en nabestaanden”, aldus Geert Allaert, directie en medewerk(st)ers van Music Hall, het creatieve team, cast en crew van Peter Pan.

6. Tilley zocht naar schoonheid in alle dingen. Ze wilde van de wereld een mooiere plaats maken, zelfs wanneer die wereld op bepaalde momenten helemaal niet mooi is. “Van lelijkheid en negativiteit schoonheid maken. Nachtmerries in dromen vertalen. Dat is wat ik doe. En dat heb ik ook met mijn lymfeklierkanker gedaan” vertelde ze destijds in een interview met Radio Donna. overleven “Ik ben niet blind voor het negatieve, integendeel. Als je mijn schetsboeken bekijkt, dan zie je dat mijn ontwerpen vaak vertrekken van iets lelijks. Ik heb bijvoorbeeld een collectie gemaakt gebaseerd op littekens. Littekens lijken op het eerste gezicht lelijk. Maar als je doordenkt, kan je een litteken zien als iets positiefs: een aansporing om een begane fout niet opnieuw te maken, tegelijkertijd een signaal dat je een nare ervaring hebt overleefd.”

7. Door die ingesteldheid en haar feërieke stijl kreeg Tilley vaak het label ‘dromer’ opgekleefd, terwijl ze ook bijzonder realistisch was. Ze deed zichzelf niet mooier voor dan ze was. Tijdens de eerste gesprekken na haar strijd met kanker gaf Tilley toe dat ze zichzelf inderdaad had verwaarloosd; ze had gerookt, niet regelmatig genoeg op dokterscontrole geweest en gezond eten was niet aan haar besteed. Ze was een mensen-mens en een menselijk mens.

8. Tilley was een vrouw die altijd oog had voor iedereen en respect had voor andere meningen. Zij die met haar samenwerkten herinneren haar als een enthousiaste vrouw die open stond voor ieders creatieve inbreng en haar medewerkers vertrouwde en vrij liet, wat zorgde voor een organische manier van werken die iedereen ten goede kwam.

9. Hoewel Tilley inbreng van anderen kon appreciëren was het een ontwerpster die altijd trouw wist te blijven aan zichzelf. Haar werk was herkenbaar en droeg steeds de Tilley-stempel met zich mee. Tilley vond het heel belangrijk dat de essentie van haar werk altijd bewaard bleef.

10. Tilley liet zich nooit vangen door de vangkuilen van het werk. Haar kleding was van het eerste draadje tot het laatste rijgnaadje van Belgische makelij, en ze zwoer bij vakmanschap. Ook het hele commerciële aspect zei haar niet veel. “Ik heb indertijd vijf jaar gewacht met mezelf iets uit te betalen”, vertelde ze De Standaard in 2009. “Ik werkte volgens een simpel principe: ik verkocht een jurkje, en kon met dat geld weer een nieuw maken.”

Katrin Swartenbroux/Renske De Maesschalck