Parijs: Chanel

Een overwegend zwart/witte collectie bij Chanel volgende zomer.

Lagerfeld heeft dit seizoen iets met ironische tassen. Voor zijn eigen collectie maakte hij een tas met een print van zijn eigen beeltenis, en bij Chanel stuurde hij lederen versies van papieren shopping bags over de catwalk.

In het Grand Palais stond een indrukwekkende lifesize replica van de gevel van 31 rue Cambon, regenvlekken en portier inbegrepen (Our House, zong Madness op de klankband). De collectie was overwegend zwart/wit, met enkele tinten poederroze. Enkele mooie zwarte jurken met witte schouders en/of mouwen. Maar wat te denken van de iridescent blinkende, min of meer 18de eeuwse zigeunerjurken, compleet met gitaar, fladderende trompetmouwen, en showgirl-hoofddeksels.

John Galliano plaatste enkele dagen geleden in Parijs zijn collectie voor Dior in het teken van zogeheten tribal chic. Het echte stamhoofd van dat genre is natuurlijk Bernhard Willhelm. Zijn show werd begeleid door drumgeroffel en de modellen droegen als accessoires in klei gebakken worstjes en hotdogs. Maar onder de wilde stylingeffecten zaten, meer nog dan anders, geheel draagbare jurkjes. Die ons bij wijlen deden denken aan de stijl van het Brusselse cultalbel uit de vroege jaren tachtig, Danaque.

Veronique Leroy had zondag al een bescheiden presentatie van haar eigen, zeer geslaagde collectie. De Luikse ontwerpt ook voor Leonard, een van die lichtjes versleten merken dat drijft op een enkele gimmick, in dit geval zijden robes met boude bloemenprints. Een Franse versie van Pucci, zeg maar. Leroy kan met het erfgoed van Leonard overweg (ze is stukken beter dan bijvoorbeeld Matthew Williamson bij Pucci). Uitstekende ultrawijde jurken en pantalons, al dan niet met flosjes. Bericht aan de luxegiganten: plaats Leroy aan het hoofd van, pakweg, Gucci.

Haider Ackermann behoort wat ons betreft tot ’s werlds tien beste ontwerpers. Er wordt hem soms verweten dat hij in een vacuum werkt, maar dat is niet erg. Zijn zomercollectie zit vol assymetrische stukken, in vloeiende leders of transparante, vederlichte stoffen, die min of meer bij elkaar worden gehouden met zips (Donatella Versace gebruikte een verwante techniek in Milaan). Hoed af ook voor enkele silhouetten in metallieke purpers en groenen, tinten die ogenschijnlijk geput waren uit de insectenwereld.

Jesse Brouns.

Voor een uitgebreid fotoverslag:
www.knack.be/weekend/nl/mode/defiles/parijs/