“Mijn ego wordt al genoeg gestreeld” (Mika)

Deze week verschijnt de kledingcollectie van JBC en Mika. Knack Weekend sprak met de Brits-Libanese popster in Brussel.

Belgische modelabels strikken niet elke dag een internationale popster voor een collectie. Na samenwerkingen met onder meer Ozark Henry en Christophe Coppens schakelt JBC nu een versnelling hoger met “MIKA for JBC”.

De nieuwste collectie voor mannen, vrouwen en meisjes van JBC werd ontworpen met de hulp van Mika, die enkele jaren geleden wereldhits scoorde met Relax, Take It Easy, Grace Kelly en Love Today. “Ik heb me nooit enkel met muziek beziggehouden”, vertelde de 29-jarige zanger onze redactie in Brussel. “Voor het mini-album Songs for Sorrow liet ik elk nummer illustreren door mijn favoriete kunstenaars en bij mijn shows ben ik nauw betrokken ben bij het setdesign en de kostuums. Een kledingcollectie was gewoon de volgende stap in het uitdrukken van die esthetische visie.”

Strelen kledingcollecties van popsterren niet vooral de ijdelheid van de betrokkenen? Mika: “Dat vind ik zo’n gemakkelijke kritiek, zo lui. Onterecht ook, want als je de kleding goed bestudeert, merk je dat alle verwijzingen naar mij net heel subtiel gehouden werden. Mijn naam staat niet in grote letters op T-shirts, en de stijl van de collectie is allesbehalve opzichtig. Hoe zou je het trouwens noemen om op een podium te staan zingen voor duizenden mensen? Om mijn ego te strelen, hoefde ik er dus niet aan te beginnen. Noch om mijn bankrekening te spijzen – dan schrijf ik beter een vrolijke popsong.”

Was u echt betrokken bij het ontwerp van de collectie?

Mika: “Ik ben uiteraard geen designer, maar ik werd er van A tot Z bij betrokken. Ik ontmoette het creatieve team van JBC op geregelde tijdstippen in Londen, Zürich, Toulouse of Barcelona, en we trokken samen ook naar New York om inspiratie op te doen. Het team naar ook uitgebreid de tijd om uit te zoeken welke richting ik uit wilde gaan en wat voor mij belangrijk was. Zo ben ik bijvoorbeeld ontzettend gevoelig voor de details van kleding. Ik draag dan ook de volledige verantwoordelijkheid voor het succes van de collectie. Als ze het niet goed doet, zal het volledig mijn schuld zijn. Dat risico is voor mij niets nieuw: als ik er tijdens een concert niets van bak, word ik ook uitgejouwd.”

Hoe kwam u eigenlijk bij een Belgisch label terecht?

Mika: “Ik ben al lang een grote fan van Belgische modeontwerpers en de dubbele bodems die hen typeren. Prettig, maar tegelijk ook sinister: die combinatie is typisch Belgisch. Ik bewonder dus ook al jaren Walter Van Beirendonck. In 2009 droeg ik zijn stukken in de campagne voor mijn tweede album The Boy Who Knew Too Much, en ik hield ook meteen van zijn werk voor JBC. Zelfs mijn petekind draagt ontwerpen uit de ZulupaPUWA-collectie.”

Had u niet liever met een grote naam als het Britse Topshop gewerkt?

Mika: “Dan was het een heel ander project geworden. JBC is een klein commercieel label dat veel tijd en energie steekt in het ontwikkelen van zijn eigen stoffen en technieken. Het eindresultaat moet verkopen en winstgevend zijn, maar tegelijk kijkt men heel strikt toe op de kwaliteit – dat was voor mij belangrijk. Een grotere keten zou meer internationale belangstelling opleveren, maar dan zou het resultaat eerder op een supermarktproject lijken. Komt daarbij dat ik in dat geval meer compromissen had moeten sluiten. JBC verplichtte me niet om dingen te doen waar ik me niet goed bij voel. Als muzikant weiger ik om met bepaalde producers te werken omdat ze mijn integriteit zouden aantasten – er was dus geen enkele reden om het anders aan te pakken voor een kledingcollectie. Als het resultaat niet klopt met wie ik ben, zou de verkoop van mijn platen en concerttickets er trouwens onder lijden.”

Uw Libanese moeder was een kleermaakster. Hielp dat u bij het sturen van deze collectie?

Mika: “Als kind werd ik thuis voortdurend omringd door patronen en garen. Zo bracht mijn moeder me een zekere liefde voor techniek en kleermakerskunst bij, wat zeker invloed had op mijn stijl. Merknamen op zich spreken me bijvoorbeeld niet aan, terwijl ik wel oog heb voor prachtig borduurwerk. Meer in het algemeen toonde het atelier van mijn moeder me hoe je een groep mensen achter één visie schaart en ervoor zorgt dat iedereen naar hetzelfde doel werkt. Zo pak ik het nu ook aan. Alles wat ik doe lijkt op een grote workshop, of het nu om muziek, een fotoshoot of iets anders gaat.”

Smaakt deze collectie naar meer?

Mika: “Het is niet mijn bedoeling om een merk te worden, laat staan dat ik me wil laten gebruiken. Anderzijds ben ik wel realistisch. Zo vroeg het Spaanse biermerk San Miguel me onlangs om een single te schrijven. De gigantische campagne die ze daarrond organiseren doet de huidige budgetten van platenfirma’s op een peulschil lijken. Zulke voorstellen wil ik dus nog wel overwegen. Als artiest moet je tegenwoordig creatief zijn om aanwezig te zijn en je muziek naar buiten te brengen, maar dat is niet noodzakelijk een slechte evolutie. Zolang ik maar trouw kan blijven aan mezelf, de muziek kan maken die ik wil en ondertussen een coherent esthetisch beeld kan neerzetten. Nee zeggen is de gemakkelijke optie – de kunst is te weten wanneer je ja moet zeggen en waarom.”

Wim Denolf

Info: www.jbc.be.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content