Bij Salvatore Ferragamo kregen we een ontzettend draagbare en knap afgelijnde collectie voorgeschoteld, een ingenieus in elkaar geknutselde hap die geen slagroom nodig had om het ‘af’ te maken.
“Meer moet dat niet zijn”, een uitspraak die ik sinds mijn kindertijd al associeer met tuttende omaatjes en kijvende wijsvingers die vervolgens de stop weer op de fles chocoladesaus draaiden. De woorden stonden voor een belemmering van kinderlijke uitbundigheid, ware het in de keuze van communiekleding tot het dessertbuffet na de wekelijkse zwemles.
Diezelfde strengheid vonden we terug in de show van Salvatore Ferragamo. Rechte jurkjes, scherp afgelijnde jassen en hoge rolkraagtruitjes domineerden de catwalk, maar wie op de juiste manier keek zag een ontzettend stijlvolle en mooi afgelijnde collectie die zo in de winkelrekken kan. De jassen met dubbele revers waren meer architecturaal dan autoritair, de jurkjes -bijna overgooiers- zouden wij eerder bevallig dan betuttelend noemen.
De sobere, bijna zakelijke kleding vond zijn partner in open rijglaarzen die als Romeinse sandalen achteraan de kuit met veters toegebonden waren, botjes met peeptoe en stijve, elegante tassen die in de hand gedragen moesten worden (zijn schoudertassen misschien voor luiaards?)
De orde en netheid in Massimiliano Giornetti’s ontwerpproces brachten ons een collectie met cleane lijnen en een kleurenpallet van overwegend zwart wit en grijs. De Ferragamo-show liet ons zien dat vakmanschap geen nood heeft aan tierlantijntjes. De kleding die we te zien kregen was draagbaar, elegant en uitstekend gemaakt; en weet u wat? Meer moet dat inderdaad niet zijn.
