Milaan: oefening in balanceren

Vrijdag showden twee tegengestelde modehuizen, met elk hun eigen kijk op zomermode 2010: Versace versus Jil Sander.

Vrijdag showden twee tegengestelde modehuizen, met elk hun eigen kijk op zomermode 2010: Versace versus Jil Sander. Die eerste een thuismatch voor de Italianen, terwijl de Belgische pers vooral uitkeek naar de tweede naam, sinds Belg Raf Simons in 2005 werd aangesteld als huisontwerper.



Versace bouwt al jaren een imago op rond eighties glamour, sensualiteit en lollypopkleuren en Donatella Versace zet die koers beslist verder. Op de ultrakorte, nauwsluitende jurkjes waren grafische, psychedelische prints gedrukt waar de ontwerpster moderne elementen aan toevoegde, zoals metalen details en het gebruik van transparant plastic. Alice in Wonderland bleek Donatella’s muze. Maar terwijl de sexy avondjurken vorig seizoen nog gedragen werden door slanke maar vrouwelijke lichamen, was de hele collectie nu enkel strak gemaakt op maat van erg magere modellen. “Versace heeft een trouw publiek”, zei een ervaren collega, “maar ik word kwaad van het onrealistische vrouwbeeld dat ze neerzet.”

Bij Jil Sander waakt Raf Simons ondertussen vier jaar over het erfgoed van het huis, en dat leek hem lang genoeg om eens wat experimenteler voor de dag te komen. “Ik werd gedreven door een gevoel van vrijheid”, zei Simons backstage. “Vrijheid en verwoestende natuurelementen, ik wilde loskomen van de erfenis van Jil Sander.” Ambities die zich vertaalden in ivoorkleuren, sculpturale vormen – maar niet zo extreem als in de huidige wintercollectie – en onafgewerkte, ruw ogende details. In de zaal hingen grote videoschermen boven het publiek waarmee Simons toonde dat hij geïnspireerd was door landkunstenaars als Christo, die het talent bezitten om natuur en architectuur naar hun hand te zetten. Tijdens het defilé schakelden de schermen echter over naar een intieme seksscène uit Antonioni’s film Zabriskie Point uit 1970, gedraaid op de gelijknamige plaats in Death Valley, Californië, een van de heetste plekken op aarde. “Het was met één oog kijken naar de collectie, en met het andere op het scherm gericht”, gaf een (mannelijke) collega toe.

Elke Lahousse

Bekijk de volledige collectiebeelden van alle shows uit Milaan