Raf Simons zorgde gisteren bij Jil Sander voor een hoogtepunt op de kalender van de modeweek in Milaan, met een beeldige collectie in de geest van de jaren vijftig.
Raf Simons zorgde gisteren bij Jil Sander voor een hoogtepunt op de kalender van de modeweek in Milaan, met een beeldige collectie in de geest van de jaren vijftig.
Bij Emporio Armani schetst Giorgio Armani een garderobe in zwart en wit. Naar de normen van Armani: een ingehouden collectie, met nogal wat van het soort vloeiend mannelijke silhouetten waar de ontwerper zijn carrière heeft op gebouwd. De show eindigt met een bruidegom en bruid, beiden van het vrouwelijk geslacht. Of zien we dat verkeerd?
Bekijk alle beelden van het Emporio Armani defilé op Catwalk Weekend.
Bij Sportmax, een nevenlijn van Max Mara, is het even zoeken naar coherentie. De show gaat alle richtingen uit. Maar net voor de finale komt alles goed. De collectie staat in het teken van regen, met glimmende stoffen (glitter, glanzend materiaal, regenboogeffecten.
Bekijk alle beelden van het Sportmax defilé op Catwalk Weekend.
Ik heb afspraak bij Philipp Plein, een Zwitserse ontwerper met een sterk bunga bunga-appeal. Elle, Feeling en Le Vif Weekend zijn ook mee (De Standaard en De Morgen bezoeken intussen Exelsior, een nieuw grootwarenhuis in Milaan).
Plein, van wie ik eerlijk gezegd nog nooit eerder had gehoord, beschikt zo te zien over veel middelen. Die heeft hij onder meer geïnvesteerd in een immense showroom in de duurste wijk van Milaan (met dakterras), maar ook in actrice en real wild child Lindsay Lohan, de voormalige ontwerpster van Ungaro. Er is ons een interview met Lohan beloofd. Maar net voor onze beurt besluit ze dat ze er meer dan genoeg van heeft. Sneu, maar eigenlijk ook wel cool.
Raf Simons slaagt er opnieuw in om met Jil Sander een van de beste shows van de week neer te zetten (de beste, allicht). De collectie is ingegeven door het ceramiekwerk van Picasso. De zaal is ingericht als een fiftiesvilla, met felgekleurde kiezelsteentjes aan onze voeten — het decor van Mon Oncle van Jacques Tati.
De hele show refereert net als Prada duidelijk naar de jaren vijftig. Het universum van Miuccia Prada zat ergens tussen de films van Douglas Sirk en Minnie Mouse. De meisjes bij Jil Sander zijn meer van de Bardot-school. De show opent in het wit — de basis van de collectie in een typisch wit Jil Sander-hemd.
Halverwege volgen een mooie oefening in paisley (met fluoroze, of geel op zwart), en enkele truien met Picasso-tekeningen (Simons wijdde enkele seizoenen geleden al eens een mannencollectie aan Foujita, een minder bekende tijdgenoot van Picasso). Enkele silhouetten in vichyruit evoceren Bardot en Saint-Tropez, en mijn favoriete jurk is eenvoudig zwart.
Bekijk alle beelden van het Jil Sander defilé op Catwalk Weekend.
De collectie van Jil Sander is ondanks de verwijzingen naar vroeger volstrekt hedendaags. Dat kan niet worden gezegd van Pucci, waar Peter Dundas nog altijd de vreselijkste baljurken uit luxeland uit zijn mouw schudt – dit seizoen nog overdadiger dan anders, met een gypsy-thema. Wie draagt dat soort kleren nog?
Bekijk alle beelden van het Pucci defilé op Catwalk Weekend.
Jesse Brouns
