Mannenmode Londen: tussen straat en traditie

London Collections: Men bevestigde dat de Britse mode rond twee uitersten draait — sartoriaal (de traditionele maatpakken van Saville Row) versus de straat (het vestimentaire erfgoed van mods en punks).

De eerste editie van de Londense fashion week voor mannen (eigenlijk: een lang weekend) is achter de rug. Groot nieuws viel er niet te rapen: de belangrijkste Britse merken showen nog in Parijs en Milaan. Maar er werden wel veel popsterren gesignaleerd, onder wie nogal wat oude rakkers — van Elton John tot Gary en Martin Kemp van Spandau Ballet.

Groot-Brittannië, zo lijkt het, heeft een overdosis pepmiddelen genomen: gisteren de feestelijkheden voor Koningin Elizabeth, morgen de Olympische Spelen. En tussenin dus die mannenweek.

London Collections: Men bevestigde vooral een cliché, namelijk dat de Britse mode rond twee uitersten draait — sartoriaal (de traditionele maatpakken van Saville Row) versus de straat (het vestimentaire erfgoed van mods en punks).

Een elegant pak behoeft niet noodzakelijk een catwalk. Zo’n pakkenparade is saai, en bovendien schuilt het eventuele genie van tailoring in precisie: stoffen, al dan niet zichtbare details, afwerking. Gelukkig kozen nogal wat huizen voor de formule van een opendeurdag of een presentatie.

En de jonge wolven? Die waren er in veelvoud, en vaak leuk om zien. Maar hebben ze een bestaansreden? Vast wel.

Maar dan vooral als toeleveranciers van de grote winkelketens.

Nogal wat jonge ontwerpers worden in Londen ondersteund door de winkelketen Top Shop. Wie in Oxford Street het vlaggenschip van de divisie Top Man bezoekt, ziet een perfect distillaat van Londense straatmode: jong, lichtjes aggressief, niet zonder humor, en geïnspireerd door de catwalktrends zonder die ook slaafs te volgen (met uitzondering van een aantal al te evidente Prada rip-offs). Plus enkele samenwerkingen met authentieke jonge designers. Meer moet dat eigenlijk niet zijn.

Wat niet wilt zeggen dat de ontwerpersshows in Londen tijdverlies waren. Pringle of Scotland was een van de weinige relatief grote namen op de kalender met een volwaardig défilé (Burberry presenteerde een nieuw horloge, Paul Smith had een vraag en antwoord sessie met Suzy Menkes van de Herald Tribune, Thom Browne liet een rijtje modellen poseren voor een dubbeldekker in de kleuren van Harrod’s). Pringle werd recent overgenomen door een Chinese holding en creatief directeur Alistair Carr presenteerde er na slechts een jaar zijn afscheidscollectie (argyle-ruiten, twinsets, en hier en daar een referentie naar het Britse platteland).

Jonathan Saunders keek naar de manier waarop David Bowie in zijn Thin White Duke-periode met kleur en prints speelde.

Bij E. Tautz (een onderafdeling van de traditionele klerenmaker Norton & Sons) stond de collectie in het teken van de ontdekkingsreiziger Wilfred Thesiger, en in het verlengde daarvan: een van diens favoriete bestemmingen, Noord-Afrika (eerder klassieke pakken met hier een daar een toets fel roze of fuchsia). Massimo Nicosia, de ontwerper van de mannenlijn van Nicole Fahri, bezocht tijdens zijn allereerste trip naar Brighton de pier en het Royal Pavillion, met als gevolg een reeks outfits op de snede van goede en slechte smaak. En Katie Eary combineerde skatekids met Donatella Versace.

Morgen neemt Itaië de mannenmodekalender over, te beginnen met de vakbeurs Pitti Uomo. Intussen is het afwachten wat er in het collectieve geheugen van Londen zal overblijven wanneer Milaan en Parijs aan de beurt zijn geweest.

Jesse Brouns