Burberry eert beeldhouwer Henry Moore met zwart-wit collectie

Burberry februari 2017 © Burberry

Op de dramatische tonen van Anna Calvi, die zich live van haar beste kant liet zien, schreden de modellen van Burberry de catwalk over. De zangeres bracht naast eigen nummers ook een cover van Christine and the Queens ‘iT’, waar Héloïse Letissier zelf enthousiast op reageerde in het publiek. De catwalk was ook dit jaar opnieuw de expositieruimte Makers House in Soho, waar creatief directeur Christopher Bailey net zoals vorig seizoen een tentoonstelling rond de collectie bouwde. Daar kan je het verhaal van de collectie bewonderen.

Bailey liet zich voor deze collectie inspireren door de Britse beeldhouwer Henry Moore, waar hij al jaren gefascineerd door is. De ontwerper bracht zijn jeugd door in de buurt van de geboorteplaats van Moore en groeide dus op met diens kunstwerken. De advertentiebeelden voor de campagne werden ook vastgelegd in de Henry Moore Studio & Gardens in Hertfordshire. ‘Ik ben al jaren gefascineerd door Moore, maar kon nooit helemaal onder z’n huid kruipen. Dat is me nu wel gelukt met deze collectie’, klinkt het bij Bailey.

Sober en uniseks

Niet alleen de grote bronzen en marmeren beelden van Moore, maar ook de garderobe van de kunstenaar vormden de inspiratie voor de Burberry collectie. Dat resulteerde in een zeer eenzijdig kleurenpalet. Voornamelijk zwart en wit, aangevuld door grijs en blauw vormen de basis van de collectie. Natuurlijk zijn er ook enkele beige trenchcoats aanwezig, maar die vallen in het niets bij de rest van de collectie. Er passeerden maar twee soorten prints de revue en her en der dook er een marinestreep op. Voor de rest bleef de collectie in het sobere kleurenpalet.

Voorts zagen we ook heel wat uniseks looks op de catwalk. En zelfs wanneer Bailey de looks niet zelf als uniseks aanduidt, overschrijden ze gemakkelijk de gendernormen.

Tijdens de finale draafden alle modellen op in de looks die ze al gedragen hadden, met als enige verschil dat ze nu een cape over de schouders kregen. Die waren er overigens in alle vormen, volumes en materialen. Ook hier opnieuw veel verwijzingen naar Moore’s beeldhouwwerken: van de driedimensionale vormen tot de scheepstouwen, waar hij abstracte vormen mee maakte. Ook knipoogde Bailey met deze capes naar de Victoriaanse tijd, een uitloper van de vorige collectie.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content