Als we in deze rubriek al eens een snelle en iets gulziger auto voorrijden, klimt soms een lezer in de pen met de opmerking dat het milieu moet worden gerespecteerd. We zijn de laatste om daartegen in te gaan, maar vinden dat enige verscheidenheid moet kunnen.

Sommige merken doen tegenwoordig een extra inspanning om een milieuvriendelijke variant aan te bieden. Een prima idee dat bij Volkswagen het epitheton bluemotion meekreeg en inmiddels op verscheidene modellen werd geĆÆntroduceerd. Vandaag rijden we met de Polo Bluemotion, die enkele zuinigheidskuren onderging : aan de lucht- en rijweerstanden werd gesleuteld, ook de motor en de overbrenging kregen een beurt. Door wat details (spoiler achteraan, deflector op de voorbumper, lager zwaartepunt) kon de luchtweerstandscoĆ«fficiĆ«nt van 0.32 op 0.30 worden gebracht. Bovendien rijdt de Polo op lageweerstandsbanden en lichtmetalen wielen. Er werd op elke kilogram gelet, zo bestaat de achterbank uit Ć©Ć©n stuk en werd het reservewiel vervangen door een herstelkit.

De 1.4-liter driecilinder dieselmotor kennen we uit de klassieke Polo, waar hij 70 pk levert. In de Bluemotion wordt dat 80 pk (net als bij de Seat Ibiza en de Skoda Roomster). Belangrijker is zijn genereuze koppel van 195 Nm dat tussen 1800 en 2200 toeren ter beschikking staat en daarmee uitzicht biedt op soepel rijden. Gekoppeld aan een manuele vijfbak zorgt die motor voor prettige prestaties en geholpen door de verbeterde stroomlijn, bereikt hij nu zelfs een top van 180 km/uur. Maar het spectaculairste resultaat is het verbruik, dat op papier 3,9 liter /100 km bedraagt, wat de CO2-uitstoot beperkt tot 102 gr/km en recht geeft op een fiscale bonus. Dat verbruik ligt natuurlijk nog een stuk boven de Lupo 3L van enkele jaren geleden, maar die was zo geavanceerd (materiaalkeuze) dat hij duur was, zelfs de groenen lieten hem links liggen.

In het dagelijkse gebruik kon de Polo Bluemotion – die de uitrusting van de basisversie meekrijgt – ons overigens best bekoren en we vonden niet dat we aan comfort of veiligheid moesten inboeten omwille van zijn zuinige roeping. Al leveren de harde lageweerstandsbandjes op nat wegdek natuurlijk niet dezelfde grip als hun klassieke broers. Vreemd is wel dat ESP (stabiliteitscontrole) zelfs geen optie is.

Het verbruik van 3,9 liter haalden we uiteindelijk niet, maar op een van onze uitjes kwamen we wel uit op 4,1 liter/100 km, maar dan hadden we ook extra hard ons best gedaan. Dat betekent met Ć©Ć©n oog op het metertje letten, en eigenlijk is ook dat weer fout.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content