U hoeft geen onverbeterlijke romanticus te zijn om 14 februari met enige nervositeit tegemoet te zien. Zelf bevind ik mij dan in New York, enkele duizenden kilometers van huis. Maar niet alleen reizigers zitten zaterdag met een ei. Van overspelige echtgenoten die de attenties van hun tweede geliefde moeten verbergen tot restaurateurs die hopen dat Cupido eindelijk voor een volle zaak zorgt : iedereen heeft wel íets met Valentijnsdag.

Over die commercie hebben sommigen zo hun eigen mening. Wie die dag echt goed wil boeren, stort zich immers op de singlesmarkt. Anderhalf miljoen Belgen telt die ondertussen, en gezien niet één op de drie huwelijken standhoudt, is een inkrimping niet voor morgen. Laat bloemisten, juweliers, chocolatiers en lingeriewinkels maar hengelen naar de portefeuille van tortelduifjes, een bedreigde soort, slimme marketeers slaan wel een vrijgezel aan de haak.

Zo hopen toch de jongens van HoMedics, fabrikant van massagetoestellen in het Amerikaanse Michigan. “Geen Valentijn ? Geen probleem !” toetert de onderneming in haar recentste persbericht. En dat u met de nodige doe-het-zelfartikelen best zonder lief kunt. Een stoel met infraroodwarmte die rol- en shiatsumassage combineert, is dan misschien wat hoog gegrepen, voor 10 à 15 euro beschikt u al over een minimasseur om uzelf een krachtige trilmassage te geven. De kleinoden in felle trendkleuren passen in de handtas, en bovendien hoeft u niet te vrezen dat van het ene het andere komt.

Aan mij heeft HoMedics geen klant verloren. Niet alleen behoor ik niet tot de doelgroep, de toestelletjes doen me ook te veel denken aan speciaalzaken voor fetisjisten, een categorie waarmee ik weinig gemeen heb. Niets op tegen uiteraard – de helft van de Belgen zou een seksspeeltje in het nachtkastje liggen hebben, en dat is niets in vergelijking met wat VIJFtv de kijker volgende week voorschotelt in Leefwereld : vrouwen die liever fantaseren over fallische bouwwerken als de Eiffeltoren dan over mensen van vlees en bloed.

Maar toch. Voor zover ik weet, ontstaat lichamelijk genot uit een onvoorspelbare vonk tussen twee mensen. Niet uit het afwerken van een catalogus van latexproducten en andere fetisjen. Zelfontplooiing goed en wel, maar bij het lakenspel hou ik liever alle opties open. De Kamasutra en andere handleidingen voor de kunst van de liefde zijn niet voor niets lijvige werkjes.

Voor twee zachte latexvoetjes met infraroodwarmte mag HoMedics me echter altijd bellen. Liefst met herlaadbare batterijen en een adapter, zodat ik er ook in New York mee onder de wol kan. Sinds ik in het echt twee fraaie exemplaren tegen het lijf ben gelopen, ben ik namelijk eens zo gek op onze stappers. Nee, niet om voetenseks mee te hebben – daar waag ik me niet aan. Maar dat geschuifel en gewrijf aan de onderste bedrand is hoogst bevorderend voor mijn nachtrust.

Tot nader order belooft de Big Apple mijn hart dan ook zwaar op de proef te stellen. Om nog te zwijgen van mijn voettemperatuur. Daar gaan massa’s dekens en kussens aan te pas komen, weet ik nu al. O wee als het hotel geen beddengoed op overschot heeft of er belachelijk hoge kosten voor aanrekent. Dan trek ik geitenwollen sokken aan en keten ik me vast aan de Chrysler Building.

Getrouwd met de Eiffeltoren, op 19 februari op VIJFtv, na de avondfilm.

Wim Denolf