De Antwerpse Modeacademie levert dit jaar veertien studenten die na vier jaar devote toewijding afstuderen met collecties over piloten, porselein of, waarom niet, musicerende geiten. Een blik in de interne keuken van hun afstudeerdefilé.

Het jaarlijkse toonmoment van de modeafdeling van de Antwerpse Artesis Hogeschool is een driedaags evenement, ook weleens het ‘langste defilé ter wereld’ genoemd. Op 11, 12 en 13 juni toonden meer dan honderd modestudenten van het eerste tot vierde jaar hun fantasiewereld op de catwalk van de Waagnatie tijdens een show van pakweg drie uur en veertig minuten. In het publiek van die grote ruimte zaten niet enkel overgevlogen familieleden met hun fototoestel in de aanslag, maar tekende ook een internationale jury present, samen met het leraren- korps, boetiekinkopers en oud-studenten van wie de namen intussen klinken als een klok (Dries Van Noten, Bruno Pieters).

Knack Weekend mocht dit jaar in die twaalfkoppige jury van de laatstejaarsstudenten zetelen, samen met onder meer de Britse topjournaliste Suzy Menkes en drie internationale ontwerpers – Olivier Theyskens, Mark Eley en Hendrik Vibskov. Gedurende twee dagen konden we de studenten uithoren over hun technieken en inspiratiebronnen, mochten we schetsen bekijken en de collecties van dichtbij bestuderen.

Al snel viel de autobiografische aanpak van enkele studenten op, zoals de mannelijke overallcollectie van Sena Yoon, geïnspireerd op haar fantasiebeeld over Noord-Korea. Of de kleurrijk geprinte silhouetten van de Turkse Tugce Özocak die haar collectie Misstanbul doopte. Een andere voor de hand liggende inspiratiebron was de natuur, met collecties die titels droegen die evengoed voor een nieuwe Al Gorefilm gekozen konden worden : Aerial, Dawn Chorus, CO2, Rhine and Shine, Humanimalus.

Maar het grootste deel van de studenten verwees naar films. Zo had de Belg Juan Hernandez Daels figuren uit de sciencefictionfilm Blade Runner verwerkt in zijn collectie catsuits en werd de mosterd ook gehaald bij David Lynch en Federico Fellini. Of zelfs bij YouTubemateriaal, zoals de Belgische Alexandra Verschueren deed. Overduidelijk werk van de Facebookgeneratie die ook met naald en draad in de hand surft, klikt en post.

Afstuderen in het crisisjaar

Los van hun inspiratiebronnen showden de veertien – onder wie vier Belgen – opvallend commerciële en vrij draagbare collecties. De academie moedigt haar studenten aan tot experiment en innovatie – in de échte modewereld zullen ze al snel genoeg gas moeten terugnemen en beperkingen opgelegd krijgen – maar verwacht van hun laatstejaars ook wel dat ze de heersende tijdgeest aanvoelen. Dat vertaalde zich in enkele collecties – inclusief accessoires – die zó de boetieks in konden en gezien worden als open sollicitaties bij bestaande modehuizen. Irina Shaposhnikova met haar kristalvormige vrouwencollectie, Elise Gettliffe met haar zwart-wit-grijze mannencollectie, gemaakt van vooruitstrevende materialen, Julia Kims urbanistische pilotencollectie, Léa Dickely’s nomadische gewaden en de mantels van Stefanie Bösl (waaronder een sterk kameelkleurige exemplaar, dé must-have voor komende winter) getuigden van een flexibele geest en ontwerptalent dat klaar is voor de arbeidsmarkt. “Als ik ontwerper was, dan nam ik een aantal van hen meteen in dienst”, gaf Suzy Menkes toe.

Andere studenten trokken toch liever de experimentele kaart. “Er zal altijd ruimte zijn voor mensen die oprecht creatief zijn”, schrijft departementshoofd Walter Van Beirendonck in het magazine Show/off #2 dat ter ere van het defilé gedrukt werd. “Er is nu zelfs een grotere behoefte aan zulke mensen, zij maken de wereld een mooiere plek.” Alexandra Verschueren behaalde de hoogste punten met haar papieren origamisilhouetten (het was al enkele jaren geleden dat een Belg het hoogste eindcijfer behaalde), en ook de porseleincollectie van Karisia Paponi, de mens-diercreaties van Stephanie D’Heygere en de ingebouwde muziekcollectie van Six Lee getuigden van experiment en kregen een sterk eindcijfer. Lee slaagde er trouwens in zijn collectie de langste titel mee te geven : Happiness isn’t happiness without a violin-playing goat. Tevens een memorabele quote van Julia Roberts uit Notting Hill, weet u nog ?

Voor Élise

Elk jaar reikt de moderedactie van Knack Weekend ook een prijs uit voor de meest beloftevolle ontwerper met een eigenzinnige collectie (een modereportage in de najaarsspecial Mode dit is Belgisch). Daarmee willen we toekomstig talent een forum geven, en tegelijk is zo’n professionele shoot zeer relevant voor hun portfolio waarmee ze op sollicitatieronde gaan. Onze laureaat was dit jaar snel gevonden. De Franse Élise Gettliffe overtuigde ons met haar geavanceerde materiaaltechnieken in een zwart-witte mannencollectie die ze CO2 doopte : diep uitgesneden salopettes, knuffelvesten en wollen broeken voor vrieskoude winters. “Een mannenlichaam vind ik veel duidelijker om te kleden. Bij vrouwen moet je met zoveel vormen rekening houden”, zei ze. “De jongens die ik elke dag in het straatbeeld zie, waren mijn muzen.”

De stoffen ontwierp Gettliffe helemaal zelf, in samenwerking met het Textiel-museum van Tilburg, dat de masterstudenten de kans biedt om zeer vernieuwende collectiestoffen te maken. “Ik wilde materialen verweven die nog nooit met elkaar gecombineerd waren, zoals wol samen met een hardere vezel. We hebben een aantal machines moeten uittesten eer we gevonden hadden met welke techniek we beide stoffen konden verweven”, zegt ze. Ook Juan Hernandez Daels deed een beroep op het museum om een Japans jasje met psychedelische print te kunnen ontwerpen, al moest hij wel zijn fiets inruilen om het stofje te kunnen betalen.

www.antwerp-fashion.be

Door Elke Lahousse Foto’s Etienne Tordoir