STROMAE

muzikant

Hiphop had nood aan een nieuwe stijl. Baggy pants, blingbling, wijde T-shirts : dat is iets van de vorige generatie. Mijn look zit ergens tussen klassiek, fashion, snob en nerd in. Meer open minded. Het vreemde is dat de jezuïeten van Godinne daar mee voor gezorgd hebben. Ik werd er gedwongen om dit soort kleren te dragen. Het heeft me geïnspireerd om ook een ander soort hiphop te maken.

Natuurlijk is mijn look geen toeval. Je kan geen muziek maken zonder een imago op te bouwen. Alleen maar met muziek bezig zijn, gaat niet meer. De look van je videoclips, je outfit, je podium : je moet er tijd in stoppen. Een muzikant die zegt niet met zijn imago bezig te zijn, is gewoon een leugenaar.

Mocassins met een pompon, ik heb er overal naar gezocht. Nergens vond ik er. Niemand maakte er nog. Uiteindelijk heb ik er in Londen gevonden. Motherfucker, dacht ik, dat zijn mijn schoenen. Dus ja, ik ben met mode bezig. (lacht)

Ik ben een entertainer. Push ‘em up, push ‘em up, let’s go, I can’t hear you, alors on danse, alors on danse. Ik roep het allemaal. Dansen, springen op het podium, wat je wil. Maar ik wil ook meer. Ik wil vertolken. Ik wil mijn teksten brengen. Acteren bijna. Zoals de groten van de Franse folk.

Mijn grootste held ? Jacques Brel. Ik houd van de man die hij was. Ik houd van zijn teksten en vooral van de manier waarop hij die bracht. Brel was een vertolker, he. Als Brel zong over een verwijfde homo dan speelde hij ook die verwijfde homo. (imiteert) Au suivant ! Tekst, muziek en vertolking zaten allemaal op hetzelfde niveau : dát is wat ik wil maken.

Ik hou niet van té commercieel en ik hou niet van té niche. Ik denk dat ik een uitstekend bewijs ben dat je niet een van de twee moet zijn. Ik snap ook niet waarom commercieel zo’n vies woord is. Tuurlijk is mijn muziek commercieel, anders had ik op mijn zolderkamertje moeten blijven zitten. Alle muziek is commercieel. Dat wil niet zeggen dat mijn muziek oppervlakkig is. De teksten maken het verschil.

Quand y en a plus et ben y en a encore. Als je denkt klaar te zijn met je problemen, wacht er weer een rist nieuwe. Dat is niet klagen, dat is de realiteit. Leven zonder problemen is niet leven.

Ik ben een pessimist, maar geen echte pessimist. Ik ben pessimistisch in de hoop blij verrast te worden. Dat is mijn filosofie. Toen ik veertien was, maakte ik me bij elk examen wijs dat ik ging buizen. Ik dacht dat, als ik zo redeneerde, ik net zou slagen. Achteraf ben ik nooit meer gestopt zo te denken.

Ik heb niet geweend toen mijn vader stierf. Dat is geen pose : ik heb hem nooit gekend, dan kan je hem ook niet verliezen. Mijn familie is dezelfde gebleven. Ik heb mijn moeder, ik heb mijn broers, ik heb mijn zussen. En zo is het oké. Familie is alles. Ze zijn er als je geboren wordt, ze zijn er als je sterft. En zij zijn het die je met je voetjes op de grond houden.

‘Ik wil een handtekening op mijn been.’ In Montréal kwam een meisje naar mij toe met die woorden. Alleen niet zomaar op haar been : het moest de achterkant van haar dij zijn. Voor ik het wist had ze haar enkels over mijn schouder geslagen en probeerde ik mijn naam neer te krabbelen tussen haar dijen. Geen zweem van een glimlach op haar gezicht : ze méénde het bloedserieus. Zonder twijfel het raarste moment van het voorbije jaar. (lacht)

Mijn grootste angst ? Dat ik een one hit wonder word. Die gast van Alors On Danse. Echt. Ik wil een carrière uitbouwen. Ik doe dit niet voor het geld, ik doe dit omdat ik wil dat dit mijn leven wordt. En de enige manier om dat te doen is hard te werken.

Stromae, de alias van de Brusselaar Paul Van Haver (25), verkocht met Alors On Danse meer dan een miljoen platen in heel Europa. Met Te Quiero is momenteel de tweede single uit van zijn album Cheese.

Door Geert Zagers – Portret Julien Pohl

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content