sabine.lamiroy@knack.be

“Misosoep en sushi en dan noedels ? Daar heb ik vreselijk veel zin in. Is dat ook voor jou oké ?” “Oké.” “Super !” Een snel beklonken gsm-gesprek met mijn dochter vorige week over : “Wat gaan we eten terwijl we gezellig bijbabbelen ?”

Waar in mijn kinderjaren spaghetti nog iets exotisch was – laat staan dat we pizza of pita of, ondenkbaarder nog, aceto balsamico kenden – is ‘buitenlands’ eten voor jongvolwassenen van vandaag bijna dagelijkse kost. Boerenworst met bloemkool in witte saus staat niet boven aan hun receptenrepertoire. De Italiaanse keuken is sowieso niet meer weg te denken uit ons eetpatroon. Maar ook Chinees, Thais of Argentijns schrikt niemand nog af. In boekhandels is de stroom van exotische kookboeken niet bij te houden, in de supermarkt, bij de Marokkaanse groenteboer of in de oosterse speciaalzaak vind je alles om thuis zelf te experimenteren.

Recenter is de groeiende populariteit van Japans eten in het Westen. Dat heeft volgens onze culinaire journalisten, die sinds jaar en dag de evoluties in de gastronomie op de voet volgen, vooral te maken met de smakelijke, lichte en gezonde voeding en met de filosofie achter het eten. Pieter van Doveren maakt de essentie duidelijk met een poëtische vergelijking (p. 35) : “Japanners zijn altijd grote liefhebbers geweest van snel vergankelijke schoonheid. De dag dat de kersenbomen bloeien, heerst er collectieve vreugde. Japans voedsel is ook vergankelijke schoonheid : producten van eerste kwaliteit worden er met de grootste precisie behandeld.” Een bij ons bekend schoolvoorbeeld van deze sobere en pure keuken, waar de kwaliteit en de versheid van de producten essentieel zijn, is sashimi van vis. Maar de Japanse keuken is uiteraard veel meer. In deze culinaire special lichten wij een tip van deze wondere culinaire wereld, waar symboliek en natuur een grote rol spelen.

We beginnen ons kennismakingspakket met vier recepten voor beginners (p. 36) en een top tien van de onmisbare ingrediënten (p. 42). Een blik in de schoollunchdoos van Japanse kinderen in Brussel leert dat hun moeders hun uiterste best doen om de bento box zo aantrekkelijk mogelijk te maken (p. 52). Voor Japankenner Luc Hoornaert “zijn er geen Japanse koks maar alleen mensen die Japans denken”. In die zin vindt hij – verrassend genoeg – Johan Segers van het Antwerpse restaurant ’t Fornuis de meest Japanse kok van ons land (p. 47). In het land van de rijzende zon leerde hij de authenticiteit van lokale producten, zoals sake, kennen.

Om u de weg te wijzen naar deze, voor velen toch minder bekende keuken selecteerde ons culinair team acht uitmuntende Japanse restaurants in ons land (p. 73). Wereldverkenner Jean-Pierre Gabriel neemt u mee op culinaire ontdekkingstocht in Tokio (p. 58). Hij maakte ook een exclusief portret van chef Yoshihiro Narisawa (p. 66), die als nieuwkomer meteen nummer 20 werd op de lijst van de 50 beste restaurants ter wereld.

De wereld is vandaag ons dorp. De keuken is wellicht de zachtste en aangenaamste weg om een andere cultuur te leren kennen.

Sabine Lamiroy, coördinator culinair