Dit oude fabriekspand in Londen lokte een echtpaar interieurspecialisten weg uit Parijs. Ze combineerden de industriële ruwheid met warm meubilair en trofeeën van de rommelmarkt.

Neem een oud industrieel gebouw, voeg wat ruwe materialen toe, verrijk het met de nodige luxe, richt het in met koopjes van de vlooienmarkt en je houdt er een woning boordevol karakter en charme aan over. Als een feniks die uit zijn as herrijst. Dit is precies de formule die Simon Lee en Solenne de la Fouchardiere toepasten toen ze in 2007 naar hun 150m2 grote appartement verhuisden, op de bovenste verdieping van een oude naaifabriek uit de jaren dertig.

Simon en Solenne hebben een comfortabel en bijzonder knus appartement in East London ontworpen. Hij noch zij droomde er ooit van in een loft te wonen, maar dat veranderde snel toen ze de foto’s zagen hangen bij een makelaar. Ze besloten om toch maar eens een kijkje te gaan nemen in de voormalige fabriek.

In die tijd woonden ze nog in een klein appartement in Parijs. Er stond ze dus niet alleen een verre verhuizing, maar ook een drastische stijlbreuk te wachten. Toch twijfelden ze geen moment, zelfs niet toen ze hoorden dat er geen crèches of scholen in de directe omgeving waren, bovendien zouden ze het zonder speeltuinen en parken moeten stellen. Niets deed de keuze wankelen : hier wilden ze wonen. De fabriek staat in East End, een hippe, bruisende wijk in Oost-Londen met veel nieuwe gebouwen en gerenoveerde oude huizen.

Solenne is een van de drie eigenaren van Ochre, een designbedrijf dat is gespecialiseerd in interieurs en meubilair. De onderneming heeft een kantoor in Londen en beschikt over verscheidene ateliers in de New Yorkse wijk Soho. Solenne, een Parisienne, schopte het na haar indiensttreding als werkneemster als snel tot vennoot.

Het bedrijf telt inmiddels twintig medewerkers, die staan allemaal in contact met interieurontwerpers uit de hele wereld en in mindere mate met een aantal ateliers over heel Europa.

Het echtpaar wilde naar Londen verhuizen omdat Simon er druk bezig was met de opening van het restaurant Medcalf en de hoofdstad een belangrijke afzetmarkt vormde voor het bedrijf van Solenne.

Industriële omgeving

Aan de buitenkant van hun nieuwe appartement konden Simon en Solenne natuurlijk niets veranderen, maar binnen hadden ze de vrije hand. Het architectenbureau D-Raw was net klaar met de renovatie van het fabriekspand en had het opgedeeld in zes appartementen. De overige vijf zijn in gebruik als kantoor. Solenne en haar gezin zijn de enige echte bewoners.

Ze kozen voor een ruwe, industriële stijl en wilden de fabriekssfeer behouden door met materialen te werken die karakteristiek zijn voor dit soort gebouwen, zoals glas, staal, beton en ijzer. Eenvoud troef. Ze bleven de minimalistische basis trouw, maar vulden die wel aan met de luxueuze elementen, zoals zachtfluwelen fauteuils en aanwinsten van de vlooienmarkt.

Solenne heeft een uitgesproken zwak voor vlooienmarkten. “We komen elke maand een paar keer in Parijs en maken dan telkens wat tijd vrij voor de markten”, vertelt ze. Ze hebben hun 45 m2 grote appartement in de buurt van Montmartre behouden en maken er nog vrij regelmatig gebruik van. Het interieur is typisch Parijs, in schril contrast met hun appartement in Londen.

“Ik hou van verrassende, onvoorspelbare interieurs”, aldus Solenne, die het ruwe karakter van haar appartement heeft getemperd met een grote bank met zachte stoffen en oude, met kleurrijk fluweel overtrokken fauteuils voor een sierlijke uitstraling. De oude spullen van de vlooienmarkt geven het moderne design een nostalgisch tintje.

“De grootste uitdaging bestond erin een harmonieuze overgang te creëren tussen de verschillende delen van de grote, open ruimte”, blikt Solenne terug. “Je kunt hier niet zomaar een zithoek in de ene stijl inrichten en de keuken of de eethoek in een andere. Alles moet bij elkaar passen en samen een evenwichtig geheel vormen.”

Wel hebben ze halverwege de grote open ruimte een grote glazen wand laten aanbrengen, met daarachter een eigen kamer voor hun dochter Soixick. Verder zijn alleen de slaapkamer, de badkamer en het toilet van de rest afgescheiden.

Tekst Lykke Foged Foto’s Morten Holtum

Glas, staal, beton en ijzer krijgen het zachte gezelschap van hout en fluweel.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content