KOEN FILLET

Koen Fillet/Linda Asselbergs

Verbiest heet hij, geloof ik. Hij is advocaat en hij heeft een vlammende toespraak gehouden waarin hij heeft gepleit voor stilstand. De leden van het parlement, zei Verbiest, moeten vier jaar lang stoppen met hun wettenmakerij. Vorig jaar zijn er zeventigduizend bladzijden nieuwe wetten en reglementen bijgekomen. Dat is overdreven vlijt, in het Belgisch Staatsblad vindt geen kat haar jongen terug. Het is genoeg geweest. Ter plaatse, rust !

Een zucht van opluchting gaat door het land. Als het parlement ophoudt, kunnen ook de Ivan Devadders en Luc Vanderkelens achteroverleunen. Op de radio komt ruimte vrij voor mooie muziek, de kranten worden dunner en op de trein en in het café hoeven we niet langer van mening te verschillen. De mensen kijken elkaar glimlachend aan en beseffen dat eindelijk, eindelijk het leven kan beginnen. Het wordt tijd.

Zelden krijgt iemand een standbeeld omdat hij niéts heeft gedaan, Linda. Slechts hij die ingrijpt, wordt een Groot Man genoemd. Ten onrechte. Blijven stilzitten is vaak de efficiëntste manier om een probleem de wereld uit te helpen. En als je mij niet gelooft, Linda, moet je het maar eens aan je huisarts vragen. Hij zal het je bevestigen : op een paar lastige aandoeningen na, verdwijnen medische klachten vanzelf. Het is de patiënt die de arts dwingt tot handelen. Maar een voorschriftje maken is economie, geen geneeskunde.

Ik wil nog een stap verder gaan : dadendrang leidt tot rampen. De uitroeiing van de indianen, de Tweede Wereldoorlog, het Heizeldrama, de opwarming van de aarde, FC De Kam-pioenen, de kredietcrisis, stuk voor stuk het gevolg van overdreven ijver. De mensheid zou heel wat onheil bespaard zijn gebleven als we met zijn allen ons huis niet waren uitgekomen, als we gewoon onze tenen hadden geteld.

Laat ons zelf het goede voorbeeld geven, Linda. Hou je in, laat je toetsenbord onberoerd en zeg tegen je hoofdredacteur dat er een halve witte pagina in Weekend Knack zal staan, deze week. Ze zullen je van luiheid beschuldigen, ze zullen dreigen met ontslag. Maar jij en ik zullen weten : het is omdat we het goed voorhebben met de mensheid.

(www.koenfillet.be)

LINDA ASSELBERGS

Zelden zijn we het over iets zo eens geweest, Koen. Dadendrang is mij volkomen vreemd. Ambitie ? De meest overgewaardeerde deugd op deze aardkloot. Míjn enige betrachting in dit leven is zo weinig mogelijk mensen voor de voeten te lopen. En ik kan geweldig goed stilzitten, met een mistige blik in mijn ogen, bij voorkeur in een grote kuip dampend water. Een halve witte pagina, het is de enige logische reactie op jouw voorzet. Nu zijn wij bij Weekend Knack toch al vrij kwistig met wit op onze pagina’s. Dat geeft rust in het blad, beweren de vormgevers. Te veel lettertjes op papier, dat schrikt lezers af. En kijk, een mens zit raar in elkaar. In plaats van blij te zijn dat ik minder moet schrijven, ben ik altijd de eerste die om méér lettertjes gaat bedelen. Wat, maar tienduizend tekens voor een reisverhaal ? Daar kan ik toch niks in kwijt ?

Want een gebrek aan ambitie is één ding, eergevoel iets anders. Wat we doen, doen we maar beter goed, nietwaar. Daarom schrik ik midden in de nacht wakker omdat ik me realiseer dat ik een kaderstukje vergat door te geven aan de eindredactie. Of omdat ik ineens heel zeker weet dat er in één paragraaf twee keer het toch al een beetje onnozele woord schabouwelijk staat. Het probleem is niet alleen dat niets doen slecht aangeschreven staat, maar ook dat we er niet voor geprogrammeerd zijn. Je kent dat : alles doen om niets te hoeven doen, maar als het zover is, wil het niet zo best lukken. Neem nu vakantie. Daar zit ik dan, onder een zonnebril en een verse laag olie, met een boek dat ik puur voor het plezier lees. Toch betrap ik mezelf erop dat ik in gedachten passages aanstreep alsof ik straks de auteur ga interviewen. En alles om me heen registreer en zo goed mogelijk onder woorden probeer te brengen als moest er een reisverslag van komen.

Omdat nietsdoen zo’n slechte reputatie heeft, worden er allerlei vermommingen voor bedacht : zen, meditatie en wellness, bijvoorbeeld. Maar bubbelen in warm water is maar zo lang leuk tot je er daas en rimpelig van wordt. En er zijn ook grenzen aan het genot van een Balinese afknijpbeurt. Waar het op neer komt, Koen, is dat niets doen alleen leuk is als je eigenlijk véél zou moeten doen en dat je nooit weet wanneer je klaar bent.