Topmodel én gevierd juwelenontwerpster Manon von Gerkan leidt een bestaan vol glitter en glamour. Haar New Yorkse loft is haar toevluchtsoord. De plek baadt in het licht, is een haven van rust en eenvoud, en biedt een overweldigend panorama op de stad, hoog boven het gewoel.

Hoewel John Casablancas, de stichter van Elite Models, haar al jarenlang achter de veren zat om in vastgoed te investeren, had het Duitse topmodel Manon von Gerkan anno 2005 nog steeds geen stek in New York gevonden. En dat terwijl ze al een half leven in de stad woonde en de architectuurliefde haar met de paplepel is ingegeven. Als dochter van de wereldbefaamde architect Meinhard von Gerkan, bekend van imposante projecten in Sjanghai, Kaapstad, Riga, Hanoi en Berlijn, is ze zich immers al sinds haar vroege kinderjaren bewust van het belang van esthetiek.

Op een mooie dag, gestrand op de Bahamas voor een modeshoot, kreeg Manon foto’s te zien van een oude, te renoveren stoffenfabriek in de Lower East Side, en ze sloeg meteen toe. De buurt had toen nog een ietwat kwalijke reputatie maar dat hield de Duitse niet tegen. Diezelfde dag nog liet ze de architect weten dat ze de achtste en hoogste etage wou. Kwestie van zeker te zijn van een ongehinderd panorama. Daadkracht die loonde : het nieuws over die fabelachtige lofts deed razendsnel de ronde en de andere geïnteresseerden raakten verwikkeld in een uitputtende bidding war die de prijzen steil de hoogte in stuwde.

Toen Manon voor het eerst haar lege cascopand betrad, wist ze dat ze de juiste beslissing genomen had. Met zijn dertig identieke vensters garandeert de loft een onvergetelijk stadspanorama dat maar liefst 360 graden bestrijkt. Zowel Williamsburg Bridge als Brooklyn Bridge kun je van hier zien. Zelfs in wolkenkrabberstad New York behoorlijk uniek. “Je bent voortdurend omringd door een imposant tableau vivant, ik zie kinderen naar school huppelen, pendelaars aanschuiven op de daverende brug en schepen passeren”, zo vertelt ze.

Om ten volle van dat steeds veranderende beeld te genieten, weerde Manon gordijnen. Alleen in de slaapkamer verschenen er enkele rieten stores die in de zomer van pas komen. ’s Winters blijven ze werkeloos hangen, want dan meet Manon zich het ritme van de zon aan. Over nieuwsgierige overburen maakt ze zich geen zorgen. “Een gek met een verrekijker kan ongetwijfeld mijn doen en laten volgen, maar daar mag je niet bij stilstaan”, vindt ze. Bovendien heeft elk venster een ingebouwde hor waardoor een airco-installatie overbodig wordt, iets wat Manon na zestien jaar New York nog steeds verfoeit.

Ruwe bolster

Om haar gloednieuwe, gigantische bakstenen ruimte optimaal te benutten besloot de kersverse eigenares niet halsoverkop aan het indelen te slaan, maar uitgebreid haar tijd te nemen. Twee jaar lang dacht ze na en leefde ze tussen de verhuisdozen, terwijl ze kartonnen constructies opzette om de impact van haar ideeën te visualiseren en haar kastenprobleem op te lossen. Vermits de loft uitzonderlijk veel vensters rijk is, was het immers uitgesloten om een kast tegen een buitenmuur te plaatsen. Parallel met de hall liet ze uiteindelijk een lange kersenhouten keuken optrekken, daarachter kwamen er twee badkamers, de enige afgesloten ruimtes. Hoewel het centrale middenblok slechts een beperkt aantal binnenmuren telt, slaagde Manon erin om alle bergruimte hier te centraliseren, waardoor ze het kastenprobleem deskundig oploste zonder ook maar één venster op te offeren. De andere vertrekken, van de woonkamer over de immense slaaphoek tot het bureau, vloeien heel natuurlijk in elkaar over.

Ondanks zijn afmetingen, zijn ruwe bakstenen muren en zijn industriële accenten voelt dit unieke pand nooit kil aan, maar wel bijzonder huiselijk. Een interieurarchitect kwam er niet aan te pas, en zo goed als alle meubelen wist Manon door de jaren heen tweedehands op de kop te tikken. Alleen de twee barstoelen en de doorzaksofa zijn nieuw. Om het ruwe karakter van de loft ietwat te verzachten, ging de ontwerpster voornamelijk aan de slag met bijeengesprokkelde reissouvenirs en natuurlijke objecten, die ze op maat liet maken of zelf ineenknutselde, eigen aan haar nieuwe roeping.

Het resultaat is een eclectisch geheel van persoonlijke vondsten dat veraf staat van de oppervlakkige glamour en glitter waarmee je topmodellen doorgaans associeert, hoewel de loft tegelijkertijd ook als juwelenshowroom fungeert en er geregeld megasterren over de vloer komen. Zo combineert ze in de slaaphoek een oud offerandemeubel (gevonden op een kerkstoep) en een opnieuw overtrokken vintagestoeltje met een loodzware bowl die ze uit Marrakech meesleepte. De unieke, op maat gemaakte, eetkamertafel met zijn golvende lijnen wordt dan weer bekroond door een plateau in de vorm van een ruwe stamdoorsnee. En de vele organische stillevens, van schelpencollecties over palmenkronkels tot wrakhout, allemaal door haarzelf opgeraapt, maken het geheel af. Foto’s die Manons rijk gevulde modellencarrière illustreren, zijn er niet. De eigenzinnige Duitse opteerde in de plaats daarvan voor enkele simpele zelfgemaakte fotokopieën van haar gezicht en maakt zo moeiteloos duidelijk dat bescheidenheid hier de toon zet.

Door Sophie Allegaert – Foto’s Verne

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content