En ik maar denken dat ik de enige met handtekeningkramp was. Hebben zich inmiddels in levenden lijve of mailsgewijs geout : een kaderlid dat het Spaans benauwd kreeg telkens zijn secretaresse een stapel te ondertekenen brieven of memo’s op zijn bureau zwierde, een jonge vader die zijn sierlijkste handtekening oefende voor de geboorteaangifte van zijn zoontje maar het niet verder bracht dan een lamme analfabete krabbel, een vrouw die toen er nog cheques in omloop waren (en je in de bank met mensen in plaats van automaten te maken had) geregeld gebeld werd door een toegewijde bediende die ten onrechte meende dat een bedrieger geprobeerd had haar handtekening te vervalsen. Om nog te zwijgen over de lui die sukkelen om hun hiërogliefen op dat belachelijk smalle signatuurstrookje van betaalkaarten te proppen. Volk genoeg voor een bescheiden zelfhulpgroep dus, ware het niet dat we belangrijker dingen aan ons hoofd hebben.

Want laat ik het voorbije weekend met een zekere wellust mijn kaduke handtekening op een spandoek en ettelijke petities gepleurd hebben. Voor de goede zaak, jazeker. “Want het bos wordt mishandeld !” om goeie ouwe Eduard Douwes te parafraseren. Sta mij toe uw geheugen op te frissen. Op 22 september laatstleden werd het met veel bombarie aangekondigd : de Antwerpse Lange Wapper zou een Diepe Wapper worden. Hoera, hoezee, denkt een mens dan, eindelijk zegeviert het gezond verstand. Helaas, te vroeg gejuicht, want in plaats van het verkeer keurig buiten de stadsrand de grond in te sturen, zoals voorzien in het Meccanotracé, wordt voor het oude Bamtracé gekozen. Lekker dicht bij de stad en dwars door de groene long op Linkeroever. Gevolg ? Het Sint-Annabos wordt gekapt en gereduceerd tot slibstort. Slibstort, het woord alleen al, een mens krijgt er slijmerige oprispingen van.

De grootste sukkel begrijpt dat zo’n bos kappen een slecht gedacht is. Hebben we er nog te veel misschien, mevrouw Schauvliege ? Welke stad kan prat gaan op honderd hectare groen op drie kilometer van de Grote Markt ? En dan hebben we het niet over een nuffig gemanicuurd park, maar over een echt bosachtig bos, dat in de herfst naar potaarde en haardvuur ruikt, en in de lente naar nieuw leven. Haal die buffer weg en de Linkeroeveraars snuffen pal tegen de walmende schouwen van de havenindustrie aan. Bovendien, zo’n slibstort naast de deur, dat kan ook niet echt gezond zijn.

Niet minder dan 210 soorten planten en dieren gedijen in het Sint-Annabos. De grootste diersoort beweegt zich voort op loopschoenen en wordt vooral tijdens het weekend waargenomen. Dat het bos oud en versleten zou zijn ? Flauwekul, sommigen onder ons herinneren zich nog levendig dat de boompjes iel en buigzaam waren toen ze er met hun eerste vrijer gingen ‘wandelen’. Een kaalslag van mijn zoete jeugdherinneringen ? Eerder zal ik klewangwettende krijgszangen slingeren in de gemoederen van alle groenminnenden. Niet alleen ’t Stad, ook het Sint-Annabos is van iedereen.

Linda Asselbergs

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content