Plaaginsecten

Er zijn van die dingen die je niet begrijpt in de wereld, grote dingen zowel als kleine. Een van de kleine dingen die ik niet begrijp, is waarom brommers zoveel lawaai mogen voortbrengen.

Vanaf 50 cc noem je een brommer een motorfiets. Toch blijft hij voornamelijk brommen. ‘Een dof, laag grommend geluid maken’, zegt Van Dale daarover – of, ‘van een lastige, tochtige koe: onrustig in de weide lopen, de hoorn in de grond steken en brullen’.

Die indruk van een tochtige koe heb je soms wel; dan loeit zo’n ding tot kilometers in de verte. Ik vraag mij af wat er fijn aan is kabaal voort te brengen. Het geeft een gevoel van macht, waarschijnlijk: ik heers over de wereld, die ik tot in zijn kleinste kieren en spleten met geraas kan vullen. Ik sla je mijn lawaai in het gezicht als een handschoen van decibels. Gewoon, omdat ik daar zin in heb.

Een van mijn gemotoriseerde vrienden – hij heeft een Ural Ranger met zo’n leuke sidecar – verklapte mij wat onder motorrijders blijkbaar een publiek geheim is: je kunt bijbetalen om de knalpot te vervangen door een die mĆ©Ć©r lawaai maakt. Ik geloof dat hij het woord ‘mooier’ gebruikte. Tot duizend euro hebben sommigen daarvoor over. Dan wordt het pas echt lekker bulderen in de zone 30.

Het hoeft dus niet zo oorverdovend, besefte ik plotseling. Het is een keuze om de hoorn in te grond te steken en zo luid mogelijk te brullen. Sommige motorrijders – een minderheid die het verpest voor de rest – kiezen ervoor om in het holst van de nacht een spoor van huilende baby’s en wakkere ouders te trekken door een willekeurige stadswijk. Je voelt je dan wellicht het heertje. Bij mij komt eerder een woord op dat met de vrucht van de eik ge- associeerd wordt.

Controle is daar niet op, geloof ik, te oordelen aan de frequentie waarmee het verschijnsel zich voordoet. Voor motorfietsen bestaat er zelfs geen technische keuring. Lawaai is iets wat tot nader order algemeen geaccepteerd wordt, misschien omdat stilte al een beetje naar eenzaamheid ruikt. Toch is er sprake van een kentering. Neem nu Fleur van Groningen, die in haar boek Leven zonder filter een lans breekt voor de gevoeliger gehoorgang. Of neem de Ford Mustang, versie 2018. Die krachtpatser krijgt niet alleen extra koetswerkkleuren (onder meer een opvallend oranje), maar ook een nieuw uitlaatsysteem met Good Neighbour-modus. Dat beperkt de decibels wanneer je ’s morgens vroeg vertrekt of ’s avonds laat thuiskomt.

Wat brommers betreft, is het wachten op de winter. Zoals wel meer plaaginsecten verdragen ze slecht de vrieskou. Daarna wordt het weer lente, als Raketman zijn manieren houdt, met in de straten hopelijk veel elektrische scooters. Ik zag er onlangs een, in een kleur die deed denken aan roomijs. De bestuurster had prachtige ogen, en door de begrenzing van haar helm werden die nog intenser. Ze glimlachte toen ze mijn dochter hoorde zeggen: “Wow, een elektrische brommer!” Toen trok ze op, welhaast geruisloos, en liet ons achter met de luchtspiegeling van een toekomst die glooide als lavendelvelden.

jean-paul.mulders@knack.be

Jean-Paul Mulders

Lawaai is iets wat tot nader order algemeen geaccepteerd wordt, misschien omdat stilte al een beetje naar eenzaamheid ruikt

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content