Ik was al groen toen het nog niet in de mode was. In 1987 – ik had nog toefjes haar op mijn schedel – presenteerde ik Ideefix, de eerste ecologische televisiequiz in Europa. Met simpele ideeën zoals water besparen door een baksteen in de spoelbak van het toilet te plaatsen waren we onze tijd ver vooruit, maar voor mij was het een ethisch reveil dat nooit meer overging.

Waarom groeit het milieubewustzijn zo traag ? Mochten het de marsmannetjes zijn die onze planeet opwarmden, dan had George W. Bush wel miljarden uitgetrokken om ze uit de Melkweg te schieten. Maar dit is in zekere zin een strijd tegen onszelf, dat ligt moeilijker.

Nee, ik zie milieubewust leven niet als een opoffering. Neem nu het idee van passiefhuizen. Een aangenaam, knus huis dat na vijf jaar geld opbrengt in plaats van geld kost, dat is toch pure winst ? Zelfs als de opwarming van de aarde achteraf een boosaardig sprookje zou blijken te zijn, verliezen we toch niets met verwezenlijkingen als goed geïsoleerde woningen, schone lucht, een performant openbaar vervoer en hybride auto’s ?

Zo’n ‘neutrale’ campagne over kernenergie, daar kan ik mij geweldig kwaad in maken. Gelooft er nu echt iemand dat we alle kernreactoren van de wereld vrij van technische mankementen, menselijke fouten, aanslagen en oorlogen kunnen houden ? De wet van de chaostheorie is onverbiddelijk : als er iets mis kan gaan, dan gáát het ooit mis. En toch is de beslissing om uit de kernenergie te stappen zonder slag of stoot omgebogen.

Voor nogal wat mensen ben ik die ambetanterik. Iemand die niet alleen hun SUV, maar ook hun biefstuk wil afpakken. Een mens maakt zich daar niet populair mee . Zoals Paul McCartney onlangs zei in het Europees Parlement : “Jongens, ik wou dat ik het mis had.” Want ik vind biefstuk ook lekker. Maar geen vlees eten heeft ook voordelen. Bekijk dit goddelijke lichaam ; als vegetariër ben je niet alleen gevrijwaard van obesitas, maar ook van alle mogelijke gerelateerde kwalen.

Waar bemoei ik me eigenlijk mee ? “Je dringt de mensen iets op”, krijg ik vaak te horen. In-tegendeel, ik ben een advocaat van het flexitarisme. Tot voor kort at ik nog vis, maar nu minder en minder, want bijna alle vissen die wij eten zijn met uitsterven bedreigd. Wat ik zeg is : “Minder daar nu mee, zodat je later ook nog vis zult kunnen eten.”

Om moreel gezond te blijven, moet een mens soms zondigen. Heel af en toe stop ik een stukje lekkere chorizo in mijn mond. Daar kan geen enkele tofoe, seitan of tempé tegen op. Ja, dat is inconsequent. Maar als je helemaal consequent bent, ben je fanatiek.

Natuurlijk heb ik ook boter op mijn hoofd. Jarenlang maakte ik reisreportages met het vliegtuig. Ook op dat gebied moeten we kritischer zijn : dichterbij zonnen in plaats van in de Dominicaanse Republiek. Skypen maakt veel zakenreizen onnodig. In afwachting dat er geïnvesteerd wordt in zuiniger vliegtuigmotoren, zou kerosine belast kunnen worden. Of is het normaal dat een vlucht naar Korfoe goedkoper is dan een treinrit naar Amstelveen ?

We kunnen ons geen pessimisme permitteren. Als het kot in brand staat en je kinderen liggen daarin te slapen, dan grijp je in. En de oplossingen zijn er. Alleen moet iedereen meewerken. We hebben nog amper tien jaar om massaal te beginnen blussen, daarna krijgen we de brand nooit meer onder controle. Laat er ons gewoon aan beginnen.

Nic Balthazar (45) stelde onlangs The Big Ask Again, met muziek van U2, voor op de Klimaattop in

Kopenhagen. www.thebigask.be

Nic Balthazar geeft op 7 februari om 14.30 uur een exclusieve Knack Weekend- lezing op Ecopop in Kortrijk,

gevolgd door een kookdemo vegetarisch koken. Wedstrijdinfo zie p. 19.

Door Linda Asselbergs – Foto Lieve Blancquaert

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content