“Mijn levensstijl is een cocktail van zotte ontmoetingen, veel drama en vooral veel fun“, aldus Kuki De Salvertes, de Parijse persagent met een neus voor Belgisch modetalent. Portret van een man vol kleur, geheel in lijn met zijn interieur.
Paul Poiret herlanceren anno 2018? Ik zie er echt het nut niet van in. Niet voor de kenners en al zeker niet voor de Aziatische influencers, die vaak geen besef van modegeschiedenis hebben.’ Kuki De Salvertes, de legendarische Parijse persagent, kent zijn klassiekers wél. Dat zie je aan zijn eclectische appartement, tjokvol stijlreferenties uit de tijd van Poiret, de Franse couturier die tussen 1903 en 1929 furore maakte. Wie rondkijkt, ziet portretten van Sarah Bernhardt, maar ook Serge Lifar duikt opvallend veel op: een beroemde danser bij Les Ballets Russes, die in de mondaine kunstkringen rond Poiret en Picasso cirkelde. Dat Anne Chapelle het ingeslapen Franse luxehuis Poiret wakker zal kussen, maakt voor Kuki niks uit. Hij kent de Antwerpse maar al te goed. Zij plaveide mee de weg voor Ann Demeulemeester en Haider Ackermann, iconen uit de Belgische avant-gardemode, het domein waarin ook De Salvertes bijzonder invloedrijk was met Totem PR, het bureau dat hij in 1991 in Parijs oprichtte. Het zou dé ontdekker worden van jong modetalent, van Raf Simons tot Walter Van Beirendonck. ‘Ik ontdekte Walters werk in 1988. Hij tekende toen anoniem een nevencollectie voor Gianfranco Ferré: Rhinosaurus Rex, met felle kleuren en zotte dierenprints. Toen ik hem ging opzoeken in zijn atelier, zat hij er met zijn mama, zijn zus en Dirk Van Saene te werken aan tricotstukken. In 1991, toen ik met Totem begon, haalde ik Walter meteen binnen. Hij had weinig budget, maar hij werkte toen aan W<, zijn eigen lijn vol flashy referenties aan de techno- en ravescene. Zijn stijl was veel minder serieus dan het intellectueel minimalisme van Helmut Lang of Yamamoto, dat toen in trek was. Walters collecties waren één brok fantasie, intuïtie, fetisjisme, seksualiteit en avant-garde. Zijn eerste show in het Parijse Lido was een energiebom. Volgens mij is de impact van Walter Van Beirendonck op de modegeschiedenis groter dan die van Raf Simons.’
Via Walter Van Beirendonck leerde Kuki De Salvertes de edgy protagonisten van de Belgische mode uit de jaren negentig kennen, waaronder Veronique Branquinho, A.F. Vandevorst en Olivier Theyskens. ‘Walter tipte mij al Bernhard Willhelm op zijn eerstejaarsdefilé aan de Academie. Veronique was ook een van Walters favoriete studenten en zelfs eventjes de vriendin van Raf Simons.’ Kuki De Salvertes begon als jong pr-bureau met veel van die frisse merken te werken. Hij introduceerde hun werk bij bevriende stylisten en journalisten. ‘Raf leerde ik kennen omdat hij stage liep in het atelier bij Walter. Hij was er scenograaf en meubelontwerper en duidelijk aangetrokken tot mode, en daarom daagde ik hem uit om een capsulecollectie te tekenen. Toen we zijn eerste collectie aan de internationale pers voorstelden in een vuil kraakpand in Parijs, was het meteen raak. Suzy Menkes was daar, Carine Roitfeld zat in de zaal. Raf zette meteen een samenhangende look neer, die compleet anders oogde dan de rest. Fragiele magere tieners, architecturale tailoring, duistere muziek: alles klopte gewoon. Door één defilé werd hij in een klap dé nieuwe naam van de mode. ‘
Interessante affaire
Het tweede defilé van Raf Simons, in La Géode in 1999, veranderde Kuki’s leven ingrijpend. De Fédération française de la couture had pas een nieuwe directeur aangesteld, Didier Grumbach. ‘Hij zat in de zaal en na afloop bood hij mij een lift naar huis aan. In de wagen begon hij me te verleiden, ook al was hij dik dertig jaar ouder. Het was de start van een affaire, die vijftien jaar duurde. Ik kon hem de ogen openen voor een nieuwe generatie modeontwerpers met wie ik werkte, zoals Jeremy Scott en A.F. Vandevorst. Dankzij die affaire kregen ze een kans in Parijs. ‘ De grote ‘avant-gardenamen van nu’, zoals Vetements, GmbH en Glenn Martens zijn Y/Project, heeft De Salvertes niet onder zijn hoede. ‘Hun zogenaamde stijl-revolutie is niks nieuws. Ze grijpen terug naar wat in Antwerpen werd getekend midden jaren 90. Marginale T-shirts met slogans, een defilé in een seksclub: ik heb het allemaal al gezien. Glenn Martens is niet de nieuwe Walter Van Beirendonck, hoeveel talent de Belg ook heeft. Ik merk al wat sleet op zijn vocabularium.’
Kuki De Salvertes is nu 55, maar aan zijn postuur is dat niet te zien. ‘In deze sector kun je het niet maken om je voorkomen te verwaarlozen’, zegt hij, met zijn zoveelste sigaret in de hand. Toch kon zijn leven er compleet anders uitgezien hebben. Hij groeide op in een bourgeois gezin in de Elzas, maar brak met zijn familie op zijn 17de. ‘Mijn vader, een bekende advocaat, was zeer streng, mijn moeder afwezig. Mijn ouders waren complete vreemden voor mij, zeker omdat mijn leven zich op een katholiek internaat afspeelde. Om halfzeven opstaan en om zeven uur in de mis zitten: mijn schooltijd was een soort legerdienst in Gods naam. Ik móést eruit ontsnappen. En dat deed ik ook radicaal: ik zag mijn familie nooit meer terug. In Parijs ging ik modegeschiedenis studeren. De mensen die ik vanaf 1980 in de modewereld leerde kennen, werden mijn nieuwe familie. En mijn vervangmoeder was Nicole Ciano: een Italiaanse gravin, die in Parijs een van de eerste mode-pr-bureaus runde.’ Hij toont een zwart-witfoto van haar, omringd door de jonge Karl Lagerfeld en Jean-Charles de Castelbajac. ‘Begin jaren tachtig was de tijd van Thierry Mugler, Giorgio Armani, Jean Paul Gaultier. Allemaal namen die ik dankzij Nicole leerde kennen. Ik was een timide jongen, maar na vijf jaar in haar bureau wist ik dat ik haar levensstijl wou overnemen: een cocktail van zotte ontmoetingen, veel drama en vooral veel fun. De modellen, stylisten, ontwerpers en make-upartiesten met wie we samenwerkten, werden een soort familie. We leefden, werkten, feestten, sliepen, vrijden met elkaar. Mijn leven is, net als mijn interieur, zo’n histoire de rencontres. Met alle excessen en diepe dalen van dien. Als ik morgen doodval, zal ik me alleszins niet verveeld hebben.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
