Op carnaval mochten mijn kleuters verkleed naar school. De jongste koos, typisch jongen, voor een formule 1-pak, een uitloper van zijn fascinatie voor de animatiefilm Cars. De oudste trok gezwind haar Mega Mindypak aan. Ze was lang niet de enige, op de speelplaats wemelde het van de Mega Mindy’s. De Vlaamse actieheldin is bijzonder populair en niet alleen bij kinderen. Ze werd zelfs genomineerd (of in elk geval haar bedenkers) voor de Eregalerij van Vrouw & Maatschappij, een poll waarbij de politieke vrouwenbeweging van CD&V zocht naar “eigenwijze vrouwen die in 2008 nieuws maakten met hun inzet voor gelijke rechten voor mannen en vrouwen”. Mega Mindy werd geroemd omdat zij het cliché en de suprematie van mannelijke superhelden doorbreekt. Die redenering kan ik volgen. Mijn kinderen zullen dankzij Mega Mindy waarschijnlijk niet meer automatisch het woord superheld associëren met ‘mannelijk’. Dat vind ik in het genderdebat een bank vooruit.

“Vind jij Mega Mindy een goed rolmodel ?” vraag ik mijn man als onze Mega Mindy weer als zichzelf in bed ligt. “Natuurlijk niet”, klinkt het vastberaden. “Op het politiekantoor waar ze werkt en bekendstaat als Mieke, is ze de laagste in rang. Bovendien mag Mieke er niet voor uitkomen dat zij Mega Mindy is. Dan heb je een superheldin, maar niemand mag het weten. Komaan zeg, ben ik hier de enige feminist in huis ?”

Misschien is Mega Mindy inderdaad nog maar halfweg. Of toch al halfweg, in de goede richting. Want wie zijn vandaag de vrouwelijke rolmodellen ? Alleen al als je het lijstje ziet waarop Mega Mindy prijkte, naast onder meer Hillary Clinton, Miet Smet, Annemie Struyf en Shirin Ebadi, kun je vaststellen dat het verschillende kanten uitgaat.

De Internationale Vrouwendag, op 8 maart, leek ons het ideale moment om nader te bekijken hoe alive and kicking het feminisme in ons land is. Voor mij en veel collega’s op de redactie is het een positieve term. Gelijke behandeling van mannen en vrouwen, daar kan geen weldenkend mens iets tegen hebben, niet ? In Nederland pakte het feministische maandblad Opzij deze maand uit met een restyling en met wat ze “het feminisme 3.0” noemen, een derde golf waarin volgens hoofdredacteur Margriet van der Linden “een nieuwe generatie garant zal staan voor de emancipatie van mannen en vrouwen.” Verderop in het blad een reportage met als titel Jonge vaders zijn de nieuwe feministen.

Hoewel het feminisme nu duidelijk minder polemisch is, lijkt het begrip nog altijd een zekere weerstand op te roepen. Opmerkelijk genoeg vaak bij jonge vrouwen, die – ten onrechte – denken dat de strijd gestreden is. Dat verwondert mij.

Guinevere Claeys trok op onderzoek en stelde voor onze website een dossier rond feminisme samen. Ze praatte ook met vier vrouwen van verschillende leeftijd en peilde naar de feministe in hen. Hakima El Meziane, projectcoördinator ‘Gelijke Kansen’ aan de UA, omschrijft zichzelf als een feministe met een hoofddoek. Verder zijn er getuigenissen van Studio Brusselpresentatrice Siska Schoeters (“Ik ben een vrouw en maak daar graag misbruik van”), van collega Sofie Albrecht en van CD&V-politica en feministe Miet Smet (“Laten we de huishoudens anno 2009 toch niet overschatten”). Lees het dossier op www.weekend.be en discussieer mee op ons forum.

Trui Moerkerke – trui.moerkerke@knack.be