Keuken : 7,5 I Decor : 7 I Comfort : 6,5 I Service : 7,5 I Prijs/kwaliteit geproefde menu : 8.

Daar waar vroeger het eethuis Table d’Anvers was, is sinds kort L’Amitié, een vlot klasserestaurant waar tegen realistische prijzen lekker wordt gegeten. Het catchy decor van het gemetamorfoseerde pakhuis maakte plaats voor een soberdere en knussere inrichting. Wat bleef zijn de glazen vloervensters in de gang, die de resten laten zien van de rails die eertijds de spoorwagentjes met koffie naar de kade leidden. Het achterhuis werd opengetrokken, zodat je vanuit de eetzaal een gedeelte van de keuken waarneemt en er tegelijk een aperitiefruimte ontstond, waar binnenkort wat barkrukken komen, zodat je ook hoog kan eten in de directe nabijheid van de keuken.

Philippe Nees en Thomas Baeyens zijn de nieuwe uitbaters. De twee vrienden zijn goed opgeleid, jong en enthousiast en zijn vast van plan om Antwerpen te veroveren. L’Amitié werd in de markt gezet als een ‘betere’ zaak met een verzorgde, informele bediening en smakelijke gerechten, bereid uit eersteklasingrediënten en met respect voor de regels van de kookkunst. Wij kwamen drie weken na de opening, werden vriendelijk ontvangen en troffen een eetzaal vol keurige, jonge mensen. Omdat er niets op de blankhouten vloer ligt en niets aan de muur hangt, is de akoestiek slecht. Vanuit onze stoel zagen wij koks in zwart kostuum voor een monumentaal Moltenibraadspit.

De spijskaart vermeldt vijf voorgerechten en vijf hoofdgerechten en op de Europese wijnkaart staan vooral wijntjes onder de dertig euro. Wij schreven ons in op het viergangenmenu met bijpassende wijnen (45 euro plus 15 euro voor de wijnen). Het glas werd gevuld met een fruitige Griekse Cigales, gemaakt van vooral assyrtiko, de beste Griekse druiven. In het bord kwam artisjok in kruidenvinaigrette met gedroogde Spaanse ham en een lekkere mesclun (salade- en kruidenmengeling). Als tweede wijn verscheen Skin Contact, een intrigerende naam voor een frisse, Belgische witte met mooie zuren, minerale toetsen en ook wat citrus in de afdronk. Deze 100 procent auxerrois wordt in de buurt van Tongeren gemaakt door een groepje rijkswachters. De productie is beperkt en slechts enkele restaurants, waaronder Comme chez Soi en Hof van Cleve, krijgen de mogelijkheid om wat flesjes in te kopen. In het bord kwamen goedgevulde poten van king crab uit de Barentszzee met smakelijk en sappig vlees, een lauwwarme vinaigrette van witte aceto balsamico, limoen, notenolie, sjalot, verse kruiden en overheersende acaciahoning. Als derde wijn was er een Château Martet 2004, Réserve de la Famille, een warme en soepele rode met gedistingeerd hout en wat kruidigheid in de afdronk. De wijn wordt in Frankrijk gemaakt door de familie De Coninck, wijnhandelaar uit Waterloo, en paste goed bij het succulente vlees van gebraden speenvarken met crème van erwtjes en bonenkruid, kort gegaarde primeurgroenten, cantharellen en aardappels in veldkleed.

Een glaasje zoete Montecristo met een vleugje perzik in de afdronk en een salade van perzik met crème van yoghurt en limoen met sesamkoekje sloten deze smakelijke en ontspannende maaltijd af.

Twee vrienden

Philippe Nees is 31 jaar oud en specialiseerde zich in zaalwerk. Hij bediende in bekende restaurants, zoals Scholteshof, Schone van Boskoop, Michel, Bernardin en Kasteel Withof. Thomas Baeyens is even oud en gespecialiseerd in keukenwerk. Hij stond aan het fornuis in bekende restaurants zoals Pastorale, Schone van Boskoop en La Pérouse. Hij was twee jaar chef van het Antwerpse restaurant Pannacotta en twee jaar souschef in Le Petit Zinc.

Door Pieter van Doveren / Foto’s Jan Caudron