Yvonne Kroonenberg, Nederlands columniste en experte in alles wat kan misgaan tussen mannen en vrouwen, beweerde ooit dat ze niet geschikt was voor het grote geluk. “Hevige passie is mij vreemd”, zei ze. “Ik ben meer het type van de kleine genoegens.” Kijk, daar kan ik mij wel in vinden. Er hoeven niet per se grootse dingen te gebeuren om mijn dag goed te maken. Nogal wat gelukzaligheid in zakformaat valt onder de noemer : wie voor zichzelf zorgt, zorgt voor een goede vriend. Me time heet dat tegenwoordig. Zo herinner ik mij nog levendig hoe vrouwenbladen als Viva en Flair het bij hun ontstaan als een opdracht zagen om vrouwen ertoe aan te zetten zich minder weg te cijferen voor man en kroost en ook eens wat tijd voor zichzelf uit te trekken. Nu, die aansporing had ik niet nodig ; alle redenen waren destijds goed om onderuit te zakken met een bakje troost en de laatste Anne Tyler of Margaret Atwood. Overigens blijkt kruimelgeluk merkwaardig universeel te zijn, althans volgens een Britse enquête ter zake. Het grootste kleine genot ? Een nacht goed doorslapen. Kan ik alleen maar beamen, vanaf een zekere leeftijd wordt zoiets steeds zeldzamer. En ja, zo kan ik nog wel een paar bonsaigelukjes bedenken :

– Slapen in versgewassen en zo mogelijk gestreken lakens, vooral als je dat laatste niet zelf hebt moeten doen.

– Wakker worden met een upbeatmuziekje op de radio, genre Upon the Roof, I Heard It Through the Grapevine of ja, ik kan het ook niet helpen, Haus am See van Peter Fox.

– Je optutten voor een avond uit met de teerbeminde, zeker als de passie nog jong is.

– In de sokkenla, een handtas of jaszak een briefje van vijftig euro vinden waarvan je niet meer wist dat je het had.

– De eerste minuten in de sauna, voor je echt begint te zweten.

– Bijpraten met een goede vriend of vriendin, als je elkaar lang niet meer gezien hebt.

– Een brief van het sponsorkind aan het andere eind van de wereld.

– Op de weegschaal stappen en tot je verbazing vaststellen dat je twee kilo afgevallen bent.

– Een jeans aantrekken die zacht is van het vele wassen en zich perfect naar je contouren gezet heeft. In het volgende stadium scheurt ze van je kont.

– Een stukje bittere chocolade in hete espresso dopen.

– Onder een dekentje genieten van een cultureel incorrecte weekendfilm à la Under the TuscanSun, in elk geval met pittoreske locaties, mooi weer en niemand die het slachtoffer is van kanker, verkrachting of incest.

– Lachen dat de tranen over je wangen rollen en je middenrif er zeer van doet.

– Een lege stoel naast je hebben op een langeafstandsvlucht.

– De afwezigheidsassistent activeren nadat je op je werk alle lastminuteklusjes hebt opgeknapt voor je met vakantie vertrekt.

– Een winterse zondagavond thuis, met goed gezelschap, raclette, Australische dierendokters, De Pappenheimers en Stany en Peter in het vooruitzicht.

– Op een terrasje van de eerste lentezon op je bleke vel genieten.

– Merelgezang in de ochtendschemering.

– Geschreven hebben en gaan vrijen. Komt van Benno Barnard als ik me goed herinner, maar ik kan me er wat bij voorstellen.

Linda Asselbergs