Voor een select publiek stelde Cartier in Londen zijn nieuwste, exclusieve juwelencreaties uit de collectie ‘Inde Mystérieuse’ voor.

Om de twee jaar stuurt Cartier een handvol zeer geïnteresseerde klanten een uitnodiging voor een kleine maar zeer exclusieve tentoonstelling. Gedurende drie dagen kunnen zij de nieuwste juwelencreaties van het merk komen bekijken. De happy few verzamelden dit jaar in Lancaster House in Londen waar veertig nieuwe en absoluut unieke stukken uit de collectie IndeMystérieuse te kijk stonden. Die creaties kunnen alleen tijdens deze drie dagen bekeken worden. Daarna reizen ze met hun nieuwe bezitters naar alle uithoeken van de wereld waar ze een eigen leven leiden. Soms in kluizen, vaker om de arm of hals van gefortuneerde vrouwen. De kans dat ze alle veertig opnieuw op dezelfde plaats opduiken is onbestaande.

India is altijd al de oogappel van het huis geweest. Reeds in november 1913 pakte Cartier op Fifth Avenue in New York uit met een verzameling van twintig stukken, inspiredbyIndianArt. Het waren creaties met kostbare stenen die al in de loop van de zestiende eeuw door de Spanjaarden in Colombia waren opgepikt, later door de Portugezen in India verhandeld werden en er in de grote families, en vaak bij maharadjas terechtkwamen. Tegelijkertijd zwengelde Cartier zelf in het Westen de belangstelling aan voor de luister en pracht van de Indiase juwelen. Safieren uit Kasjmir, Birmaanse robijnen en gegraveerde smaragden vonden al snel een weg naar het Britse Imperium en elders. Waarbij India de stenen leverde en het Westen voor de opbouw en de subtiele bewegingsmechanismen van de onzichtbare scharnieren zorgde.

Jacqueline Karachi creëerde dit jaar de collectie met veel edelstenen, halfedelstenen en platina en reisde daarvoor vele keren naar India. “Alles begint met het verzamelen van de stenen”, legt de Française uit. Die dienen vervolgens als vertrekpunt, als basis en als inspiratie voor de vijf créateurs die ik superviseer.”

In de verschillende salons houden de genodigden halt voor de vitrines en laten, als de interesse onweerstaanbaar wordt, een heer met witte handschoenen aanrukken die het precieuze juweel uit de kast haalt en naar een kleiner salonnetje brengt waar de kandidaat-koper het van dichtbij kan onderzoeken.

’s Avonds worden we opnieuw in de salonnetjes verwacht om het defilé te volgen. En we moeten Jacqueline gelijk geven : de juwelen in beweging zien is een sensatie apart. Ook Monica Belucci komt nog even langs, maar veel vernemen we niet uit haar mond. La Belucci is zeer zwart en zeer mooi en zeer afstandelijk zodat we het idee van een handkus maar laten varen.

Beneden brengt de Indiase zangeres Shalima Raman stampvoetend haar repertoire. De eerste genodigden worden onder paraplubescherming naar hun limousines begeleid. Het personeel is welwillend en galant maar houdt de lippen stijf op elkaar als het woord ‘prijzen’ valt. Bij Cartier wordt niet over prijzen gesproken legt een dame uit. Nooit. Maar daarmee laat een journalist zich niet afschepen. Als ik me een uur later naar buiten haast en nog even een blik op het raam van het aanpalende Clarence House werp – waar Charles en Camilla wonen – weet ik dat het duurste stuk, het platina Maharanihalssnoer met de peervormige diamant van 63,66 karaat, een briljant van 12,83 karaat en vele kleinere exemplaren, geprijsd staat : 12,45 miljoen euro.

Door Pierre Darge