Op 22 december overleed in Brasschaat fotograaf Gerald Dauphin, hij werd 69.

Gerald was een van de Weekend Knack-medewerkers van het eerste uur, hij bleef bij ons bijna 25 jaar lang. Sinds een jaar vocht hij tegen kanker. Alles leek erop te wijzen dat het de goede weg op ging : hij was de jongste maanden weer actief en maakte onder andere nog het portret van Suzanne Van Well, de vrouw van het jaar, dat in december verscheen.

We maakten plannen met hem om voor zijn zeventigste verjaardag en zijn veertig jaar carrière in de fotografie een boek uit te brengen met zijn portretten. Want al was Gerald de trouwe compagnon-fotograaf van mijzelf en van Herwig Van Hove op vele reis- en wijnreportages, hij was in de eerste plaats een schitterende portretfotograaf. Aan de hand van de foto’s van schrijvers, beeldende kunstenaars en muzikanten die hij in de veertig jaar van zijn carrière maakte, zou men de Vlaamse cultuurgeschiedenis van de afgelopen vier decennia kunnen schetsen. Als jonge fotograaf leunde hij nauw aan bij de Cobragroep en bij de Pink Poets.

Zijn liefde voor de jazz overtrof echter alles. Het is dan ook bijzonder spijtig dat de tentoonstelling van zijn onovertroffen jazzportretten begin december slechts één week te zien was in het Antwerpse Indian Caps, op initiatief van Kan Design. Deze tentoonstelling is het Antwerpse FotoMuseum waardig.

Gerald Dauphin was een wereldburger. In de jaren zestig trok hij naar New York en werkte er als assistent van Robert Freson, de food- en travelfotograaf die tot begin jaren tachtig trendsettend was. Zijn hele leven is Gerald een grote bewonderaar gebleven van Freson. New York heeft hem ook nooit losgelaten. Altijd weer moest hij ernaar terug. Hij stak velen van ons aan met zijn liefde voor deze pulserende wereldstad. De laatste reisopdracht die hij voor Weekend Knack vervulde was New York, waar hij een aantal indrukwekkende interieurs fotografeerde, waarvan het laatste kortelings in dit blad zal verschijnen.

Voor hij voor Weekend Knack begon te werken was Gerald ook al aan de slag voor het legendarische Avenue, voor Libelle, hij was de huisfotograaf van vele politici, onder wie Hugo Schiltz. In opdracht van zijn goede vriend Manfred Bissinger werkte hij ook voor het Duitse Geo en voor het helaas ter ziele gegane Die Woche.

Maar bovenal was Gerald Dauphin een goed mens, een charmante collega, een man met een warm gevoel voor humor en een trouwe vriend. Hij was iemand die de golf van de trends weerstond, en die door jonge artdirectors als Tim Oeyen opnieuw werd ontdekt als een grote waarde in zijn vak.

Wij zullen zijn warmte en zijn kijk op de dingen zeer missen.

Tessa Vermeiren