Ook na haar vijftigste is de Amerikaanse ster Kim Basinger nog altijd verbluffend mooi. Sinds kort heeft ze zelfs een beautycontract bij Lancaster. “Ik geef nu meer van mezelf.”

Weinig films hebben hun tijd en het curriculum van de twee hoofdrolspelers zo getekend als 9 1/2 Weeks. Met deze erotische kaskraker van Adrian Lyne bereikten Kim Basinger en Mickey Rourke in 1986 wereldwijd de status van sexsymbool. Twintig jaar later houdt Mickey Rourke zich bezig met zijn chihuahua. Kim Basinger blijft, ondanks een filmlijst waarop zowel parels als L.A. Confidential, die haar een Oscar opleverde, als middelmatige prenten voorkomen, een ster. Een ster zoals vroeger, met lang blond haar, een verschijning waarop de tijd geen vat lijkt te hebben en spaarzame maar goed overdachte publieke verschijningen (ze bereidt de opname voor van The Informers, naar een verhalenbundel van Bret Easton Ellis). Ze heeft ook enkele bizarre manieën, zoals het een echte legende betaamt. Maar als het gaat over haar beroep, de problemen van een alleenstaande moeder en het voorbijsnellen van de tijd, geeft de actrice blijk van een bijzondere luciditeit. Het maakt de zeldzame interviews die zij geeft, alleen maar pikanter.

Valt het u vandaag gemakkelijker om te poseren voor een fotograaf dan in de jaren zeventig, toen u als model werkte ?

Het is vooral veel aangenamer, leuker en interessanter. Het duurt lang voor je op je gemak bent voor de lens. Ik was bijvoorbeeld erg verlegen. Wanneer je jezelf beter kent, kun je meer blootgeven. Vandaag ben ik meer dan een plaatje. Ik kijk niet alleen meer in de lens en neem een pose aan, ik geef een stuk van mijzelf. Dat maakt de foto’s mooier en de ervaring rijker.

Is dit werk een soort van verpozing naast uw werk als actrice ?

Nee, eerder andersom ! Ik ben alleenstaande moeder, doe het huishouden op mijn eentje. Ik investeer ook veel in liefdadigheidswerken. Elke filmopname is voor mij als een vakantie. Ik ontsnap aan mezelf omdat ik iemand anders speel en ik moet mijn tijd niet zelf invullen : ik heb een contract, ik werk twaalf uur per dag, ik heb een privéloge waar ik kaarsen aansteek en waar ik dans op muziek waar ik van hou. Ideaal om je zinnen te verzetten.

Wat verandert er echt na je vijftigste ?

Rijper worden, daar doe je een heel leven over. Dat overvalt je niet op een mooie ochtend. Als je het kind in jezelf niet vergeet, als je de mooie, sexy vrouw in jezelf verzorgt, is er geen reden waarom dat kind en die sexy vrouw zouden verdwijnen. Ik ben zoals iedereen : soms haat ik wat ik ’s morgens in de spiegel zie. Op andere dagen voel ik me goed in mijn vel. Er zijn ook veel voordelen aan ouder worden : je wordt wijzer, je staart je minder blind op jezelf en je wordt milder in je beoordeling van anderen. En je leert om niet dezelfde fouten te maken. Ik verkies absoluut mijn huidige leven boven dat van vroeger. Ik voel me veel vrijer.

Wat is uw geheim om ‘vrij te blijven’ ?

Lachen, dansen, je eigenheid koesteren en ophouden met te denken dat je het middelpunt van de wereld bent. Ik hou mezelf de hele tijd voor : Kim, stop met te luisteren naar jezelf !

Uw acteercarrière is opmerkelijk. Hebt u soms spijt van de beslissende plaats die de film ‘9 1/2 Weeks’ inneemt ?

Nooit. Waarom zou ik ? Ik heb alles te danken aan die film. Hij heeft me bevrijd als vrouw en als actrice. Toen ik de rol aanvaardde, wist ik dat ik mijn emoties, mijn sensualiteit moest lossen. Ik was doodsbang maar wist dat deze stap nodig was. Het heeft me veel goeds gebracht. Ook wat bekendheid betreft. Mijn rol als Bondmeisje in Never Say Never Again had mij al bekendgemaakt bij het grote publiek. Maar 9 1/2 Weeks was té gek. Ik heb de hele wereld rondgereisd dankzij die film.

Heeft uw dochter Ireland hem al gezien ?

Nee, nog niet… Maar ik denk dat het niet meer lang duurt en dat verontrust me erg ! (lacht) Een tijd geleden is ze op het internet op enkele oude foto’s van mij gebotst, die een beetje pikant waren. Ongetwijfeld van een oude sessie voor Herb Ritts. Ik poseerde naast een politieagent. Ik heb de hele dag moeten horen dat ik met een politieagent heb geflirt !

U hebt in uw carrière enkele beruchte kansen geweigerd, zoals de hoofdrol in ‘Basic Instinct’. Hebt u daar spijt van ?

Nee. Ik ben ervan overtuigd dat bepaalde rollen voorbestemd zijn voor bepaalde acteurs. Het was het lot van Sharon Stone om in Basic Instinct te spelen. Niemand had dat beter kunnen doen. En daarbij, ik had al 9 1/2 Weeks gedraaid.

Is het waar dat u aanvankelijk ook de rol in L.A. Confidential hebt geweigerd, de film van Curtis Hanson die u een Oscar opleverde ?

Ja. Ik heb zelfs vier keer nee gezegd ! Ik was net bevallen van mijn dochter en ik was letterlijk verliefd op haar. Ik kwam niet meer buiten. Zelfs haar kamer verlaten was moeilijk. Ik vond de periode slecht gekozen om de rol van een prostituee te spelen. Mijn agent overtuigde mij uiteindelijk toch om het scenario te lezen. Dat gaf een schok. Het waren de mooiste dialogen die ik sinds lang had gelezen. Bovendien had ik geen keus : Curtis wist heel goed welke acteurs hij wilde en hij wilde geen neen horen. Mijn kostuums waren al klaar, nog voor ik het contract had getekend !

U bekleedt een aparte positie in het vak. U doet niet mee aan het mondaine leven, maakt weinig films. U bent tegelijk toeschouwer en speler in het systeem.

Dat klopt. Ik ben nooit erg mondain geweest. Als tot het systeem behoren betekent dat je foto’s in de roddelbladen staan, dan ben ik heel blij dat ik daar ver van af sta! Maar nu even ernstig : ik beschouw de filmwereld als een grote familie. De nieuwkomers krijgen alle aandacht. Naarmate ze opgroeien, krijgen de media er genoeg van en een nieuwe cyclus begint. Ik heb dat allemaal meegemaakt. Vandaag is mijn dochter mijn prioriteit. Ik kies mijn films en de opnameplaatsen in functie van haar. Ik heb nog andere passies dan film. En ik ben erg gesteld op mijn vrijheid.

Over passie gesproken, naar verluidt houdt u van schrijven. Hoe zou u de roman van uw leven noemen ?

Mijn god, dat is een moeilijke vraag. Misschien It won’t get better and a baby won’t help (Het betert er niet op en zeker niet met een baby). Dat is de titel van een countryliedje dat ik lang geleden heb geschreven. Ik hou van die titel, en hij spreekt vrouwen aan, niet ?

De film die alles veranderd heeft

‘Nine 1/2 Weeks’ van Adrian Lyne. Hij heeft me veranderd als actrice en als vrouw, en heeft me doen reizen over de hele wereld. Als ik opnieuw moest begonnen, zou ik net hetzelfde doen.

Mijn muziek

Ik blijf trouw aan klassiekers : ‘ It’s a w onderful world’ van Louis Armstrong en ‘ A change is gonna come’ van Sam Cooke.

Mijn crème

Is dit een grap ? Differently van Lancaster, natuurlijk.

Mijn boek

De bijbel. Ik wantrouw het woord religie, het is een bron van zoveel conflicten, maar ik hou van het woord ‘geloof’. Dat geloof, en mijn gevoel voor humor, hebben mij door de moeilijke momenten in mijn leven geholpen.

Thee

Ik ben een theejunkie. Niets is beter om de sporen van vermoeidheid weg te nemen dan enkele koude theezakjes enkele minuten op de oogleden te leggen. Werkt altijd.

Het product dat ik niet kan missen

Een sunblock en een beschermende lipstick.

Sfeerkaarsen

Ik zet ze overal. Ik hou ervan om overal mijn eigen wereldje te creëren. Geurkaarsen, een beetje muziek in mijn loge en ik voel me thuis.

Mijn plek

Ik voel me nergens zo goed als thuis, aan de oceaan in Los Angeles. Maar ik heb een prachtige herinnering aan de opnames van I dreamed of Africa van Hugh Hudson in 2000. Ik heb mijn hart verloren aan Zuid-Afrika.

Mijn geur

De kalmerende geur van regen en de geur van mijn dochter Ireland, die twaalf is. Ik vind het heerlijk om haar vast te pakken.

Mijn favoriete modeontwerper

Ik ga bijna nooit naar modeshows. De enige waar ik ooit naartoe ben gegaan is die van Giorgio Armani in Milaan in 1992, twee jaar nadat ik een jurk van hem droeg voor de Oscaruitreiking.

Geparfumeerde oliën

Het wondermiddel voor mijn haar ! Ik smeer mijn haar in met olie, steek het op in een chignon en kom er vier dagen niet aan. Er zijn uitstekende geparfumeerde oliën op de markt, maar de olijfolie uit de keuken doet het even goed.

Door Géraldine Catalano