Van één zomertrend zijn we nu al zeker : de Belg gaat de hort op. Zijn luchtige tenue zal u al gauw even vertrouwd lijken als het gezicht van Marcel Vanthilt, want vakanties in eigen land zitten in de lift. Toen de Europese Commissie in maart naar onze plannen peilde, had een derde al gekozen voor een staycation : een thuisvakantie, of toch niet al te ver. En terwijl sommigen hun zomerreis de voorbije jaren al in november boekten, registreerde dezelfde peiling nu opvallend veel onbesliste Belgen. Vier maanden van economische onzekerheid later zijn die twijfelaars er vast niet avontuurlijker op geworden.

Het wordt met andere woorden drummen in Vlaanderen Vakantieland. Vooral rond de muziekfestivals mogen ware volksverhuizingen verwacht worden. Ook inheemse vakantiegangers willen immers thuiskomen met een batterij verhalen en ervaringen, en waar vinden ze die gemakkelijker dan op onze internationaal bejubelde festivalweiden? Laat mijn herinneringen aan een nachtelijke wolkbreuk boven de camping van Werchter en penibel sanitair op Pukkelpop u niet afschrikken, nogal wat festivals investeren tegenwoordig flink in hun campingvoorzieningen. Onder meer Graspop, Folk Dranouter en de Antilliaanse Feesten stellen houten festihutten met stapelbedden ter beschikking, en de rand-animatie, eetgelegenheden en winkelmogelijkheden maken een minivakantie op het festivalterrein eens zo aantrekkelijk. Werchter, Dessel en Kiewit zijn dan de Provence niet, vers stokbrood is er ook te vinden in de tijdelijke Expressfestivalshops van Carrefour.

Ter herinnering : vorig jaar brachten ’s lands tien grootste festivals maar liefst één miljoen mensen op de been, en in vele gevallen waren dagjestoeristen er in de minderheid. Meteen weet u waarom Interbrew Stella Artois van de affiche schrapte en de festivaltogen weldra het ‘volkse’ Jupiler schenken. Dat merk associeert zich via sportmanifestaties al langer met verbondenheid en verdraagzaamheid. Volgens kenners schuilt net in die begrippen immers de magie van ‘het festivalgevoel’, een roes waarin maatschappelijke verschillen en barrières niet lijken te bestaan. Volgens Woodstockorganisator Michael Lang zal de huidige systeemcrisis de bezoekersaantallen en het rebelse sfeertje trouwens nog versterken.

Goed zo. Festivals mogen dan op een breed publiek en de toeristische markt mikken, ze moeten niet té gezellig en luxueus willen zijn, laat staan te duur. Zeker in het rock- en popsegment zijn die muziekmarathons een van de laatste gelegenheden waarop jongeren ongestoord uit hun dak kunnen gaan. Een geloofwaardige ‘illusie van vrijheid’ noemt de Amerikaanse deejay Derrick May ze in een nieuw festivalboek van de Nederlandse journalist Arne van Terphoven, en daaraan is de nood wellicht groter dan we vermoeden. De recente cijfers van de Christelijke Mutualiteiten over het toenemende gebruik van Rilatine en andere psychofarmaca bij tieners stemmen alvast tot nadenken.

Laat de zomerpret dus beginnen, en knijp een oogje dicht als stagedivende en naar zweet, modder en braak geurende minderjarigen straks uw festivalvakantie opschrikken. Die uitlaatklep mogen we hen niet afnemen.

Het Festivalgevoel (24,90 euro) is verschenen bij Uitgeverij L.J. Veen, ISBN 978-90-204-2372-3. Info : www.festivalgevoel.nl.

Wim Denolf

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content