Rond de jaarwisseling las ik het ergens in een klein artikeltje in de krant : tegen 11 januari zijn al heel wat goede voornemens gesneuveld. Hoe daar zo’n exacte datum op geplakt wordt, mag Joost weten, maar het klinkt als een quizweetje. Ik stel me dus voor dat gisteren her en der de sigaretten weer bovengehaald werden, dat er alweer copieus getafeld werd en dat het sportgerief onder in de kast verdween. Nee, nee, dit is geen bekentenis, ik rook al eeuwen niet meer en ga elke maandag sporten. Nu dat geregeld is, probeer ik mij vooral aangename dingen voor te nemen. Vandaar dat ik mij twee weken ver in januari nog steeds afvraag of ik dit jaar echt moet beginnen te twitteren. Ik heb drie mailadressen en een Facebook-account en surf gulzig. Welke boodschappen van 140 tekens zou ik dan nog de digitale wereld willen insturen ?

Een sympathieke social media-expert die tot voor kort bij ons werkte, probeerde mij er al maanden toe te bewegen. Met veel enthousiasme, raad en daad. Op de duur dook ik achter een plant weg telkens de jongeman door de gang gewandeld kwam en u begrijpt dat ik de kennismaking met zijn opvolger wijselijk uitstel. De Twitterdruk zou wel overwaaien. Natuurlijk had ik kunnen weten dat social media-mensen helemaal geen ontmoetingen IRL (Twitterafkorting voor In Real Life) nodig hebben. Op mijn Facebookprikbord liet de ex-collega alvast een verjaardagskaartje achter met in vrolijke letters de melding : ” It would be easier to wish you happy birthday if you were on Twitter.” En bij wijze van nieuwjaarsgroet stuurde hij nog een Twitter-lexicon door.

Goed, in de Wetstraat is Twitter het afgelopen jaar helemaal ingeburgerd geraakt. Vincent Van Quickenborne gaf de voorzet en van dan af konden andere politici niet meer achterblijven. Dus moesten politieke journalisten de microblogs ook volgen om minstens op de hoogte te zijn van wat die politici erop zetten.

In het wondere land der beroemdheden werd Twitter in 2010 dan weer vaak gebruikt om scheidingen aan te kondigen. Niet zo onlogisch, gezien tal van Hollywoodacteurs en andere sterren hun fans nu via regelmatige tweets op de hoogte houden van hun dagelijkse leven. Zo lieten onder meer Liz Hurley, Eva Longoria, Kelsey Grammer en Jim Carrey via een tweet weten dat hun huwelijk voorbij was.

Beroemd blijven is een vak en via Twitter kun je je fans de illusie geven dicht bij hen te staan. Het scheelt trouwens in de kosten. Je hoeft geen pr- of communicatiebureau meer in te schakelen om een persbericht over je huwelijk, baby, nieuwe film of scheiding te maken. Meer dan twee zinnen op Twitter zijn niet nodig om het nieuws te verspreiden.

Maar gezien ik noch politieke aspiraties heb, noch een celebrityhuishouden run, blijft de vraag : waarom Twitter ? “Omdat er heel wat informatie te rapen valt”, vertelt collega Luc Bly-aert en hij kan het weten want hij is hoofdredacteur van ICT-vakblad Datanews. “Je vindt op Twitter opiniemakers en marketingmensen en die tweeten vaak links naar interessante artikelen. Bovendien is het een goed marketinginstrument om het eigen blad te promoten.” Dat houdt steek. Ik ga er offline nog eens goed over nadenken. Het trendy etiket early adopter kan ik wat Twitter betreft al lang niet meer claimen, maar 2011 wordt volgens trendwatchers het jaar waarin we af en toe zeer bewust offline gaan. Als ik daar nu eens een voornemen van maakte ?

trui.moerkerke@knack.be

Trui Moerkerke

VINCENT VAN QUICKENBORNE GAF DE VOORZET OP TWITTER EN VAN DAN AF KONDEN ANDERE POLITICI NIET MEER ACHTERBLIJVEN.