Een huidenge zilveren catsuit, mét gul decolleté. Niet meteen een outfit die ik met bejaarden associeer, maar Tina Turner (68) deed er haar voordeel mee op de recente uitreiking van de Grammy’s. De oma’s van tegenwoordig… Onlangs nog een paginagrote foto van Sophia Loren gezien, 73 intussen en nog altijd verleidelijk. Niet dat de vergelijking zich opdringt, maar soms vraag ik me af hoe ík er als oude dame zal uitzien, mocht ik het geluk hebben de zeventig te halen. Als ik lees dat tegen 2025 ongeveer twintig procent van de bevolking 65 jaar en ouder zal zijn, bijvoorbeeld. Dat zijn verrekt veel bejaarde babyboomers.

Mijn verwachtingen voor de oude dag ? Hooggespannen. Jong was tof, middelbaar is het ook. Niet eens tijd gehad om mijn wilde jaren te kammen. Oud zonder sukkelen ? Moet kunnen, met gezond voer, links en rechts een nip & tuck en een abonnement op de fitness komen we een heel eind. En daarom zou ik graag zien dat de ondernemingen vandaag al hun energie, fantasie en geld investeren om de Cops (Coole Oudere Personen) beter te kunnen bedienen. Hoe sneller, hoe beter, en in hun eigen voordeel, want straks hebben wij met onze duiten de macht in handen.

Concrete voorstellen ? Grotere letters voor kranten, de Gouden Gids, restaurantmenu’s, wasprogramma’s, formulieren van de overheid en verpakkingen. Mijn ogen dichtknijpen om de bijsluiter van een homeopathisch laxeermiddel te lezen ? Vergeet het, daar krijg ik rimpels van. Gsm’s met grote toetsen. Toestellen waarvan de aan- en uitknop niet achteraan zit. Zakcomputers met een geheugen om mijn eigen falend geheugen te complementeren. En geen neerbuigend jong grut achter de toonbank om ze mij te leren gebruiken, maar techneuten van mijn eigen leeftijd. Verliest al dat hightechspul aan blits omdat ook oma ermee overweg kan ? Dikke pech, gabbers. Andere muzak op openbare plaatsen : Light my Fire en Sympathy for the Devil in plaats van Mantovani en André Rieu. Restaurants met voldoende licht om te zien wat er op je bord ligt. Rolstoelen van Harley-Davidson en BMW die niet op rolstoelen lijken. Aangepaste geestige bumperstickers. Aangepaste deuren, trottoirs, kassa’s, roltrappen, toiletten, bussen, trams en treinen. Comfortabele schoenen die er niet orthopedisch uitzien. Sportkledij van Nike aangeprezen door Martine Tanghe. Jurken van Diane von Fürstenberg die tot onder de knie komen (dat mens heeft toch ook de eeuwige jeugd niet). Prada tot maat vijftig. Beha’s zonder kleine haakjes. Wanneer wordt velcro fab ? Escortbureaus met fitte vijftigplus- studs die lang en goed kunnen dansen. Incontinentieproducten van Martha Stewart en Calvin Klein, aangeboden op rekken waarvoor we ons niet moeten bukken.

Want ons niet zint, kopen we niet. En als wij het niet kopen, wie dan wel ? Onze kleinkinderen moeten te hard sparen voor hun bijkomend pensioen.

Linda Asselbergs