Eenvoudige wijnen die geen pijn doen in de portemonnee. Daar willen we het over hebben in deze rubriek. Château Simple (291), wijn voor beginners, die ook de kenners wel bevalt.

Deze week witte wijn

De grote plaag bij witte wijn in het algemeen zijn de grote hectarerendementen. Dat Duitsland als wijnland in bepaalde kringen een kwalijke reputatie blijft behouden, komt door tafelwijnachtige producten zoals Liebfraumilch, die het resultaat zijn van enorme rendementen, ver boven de 100 hectoliter per hectare. In Duitsland ligt het gemiddelde rendement trouwens rond 100 hectoliter. Om een idee te geven : bordeaux wordt gemaakt met ongeveer 50 hectoliter per hectare.

De vele flauwe witte wijntjes uit Chili, met hun simpele zoet-zuurbalans, komen eveneens van hoge rendementen in de Casablancavallei. En ook Luxemburg, dat nochtans beschikt over een van de mooiste wijngebieden van Europa, met name de Moezel, gaat dood aan grote rendementen. Resultaat is zure middelmatigheid, waarvan men dan maar smaakloze schuimwijn maakt.

Een tweede probleem in de wereld van de droge witte wijn is de wereldwijde obsessie met de aanplant van chardonnay en sauvignon blanc. Alle nieuwe wijnlanden bezondigen zich eraan. Sauvignonwijn is populair en gemakkelijk te herkennen en verdraagt zuurheid erg goed. Men zegt dan dat hij ‘levendig’ smaakt. Hij past evengoed aan tafel als op het terras.

Met chardonnay liggen de zaken ietsje anders. De chardonnaywijnen van Bourgogne hebben een wereldreputatie, de naam ‘Montrachet’ doet wijnliefhebbers watertanden en dromen. Van deze excellentie willen de aanplanters van chardonnay overal ter wereld een graantje meepikken. Dat is mislukt. In Californië bijvoorbeeld wordt chardonnaywijn, op enkele uitzonderingen na, erg boterachtig. En in de Nieuwe Wereld met zijn grote rendementen smaakt hij dikwijls vreemd exotisch : zesty en met tropisch fruit. Allemaal erg ver weg van het Montrachettype.

Er speelt voor witte wijn nog een derde element, maar dat geeft hoop. In de meeste niet-Franse wijnlanden is er namelijk een trend op gang gekomen om de eigen originele wijnstoksoorten in ere te herstellen. Daarom proeven we vandaag Spaanse viura en verdejo, Toscaanse vernaccia en Argentijnse torrontes. Het resultaat valt goed mee. Alle vermelde wijnen vertonen een correcte, bleke, geelgroene kleur.

El Coto, Rioja 2008

Gemaakt van viuradruiven, de originele witte druiven-soort van Rioja. Stevige neus met een hint van hout en groene appel. De smaak is fris en droog. Moet passen bij schelpdieren, kreeft en licht geroosterde vis. (Colruyt : 4,84 euro).

Titolato Strozzi, Vernaccia di San Gimignano 2007

Iets meer kleurconcentratie dan de andere. De neus is stevig en rijp, ook de smaak is van het kaliber van een lichte bourgogne. Moet passen bij koude visschotels en bij vis in zoutkorst. (Delhaize : 6,89 euro).

Etchart 2008 Torrontes, Salta Argentina

Discrete neus van muskaat maar ook rijp. De smaak is gedegen. Moet passen als aperitief en als eerste witte wijn bij koude voorgerechten. (GB/Carrefour : 5,40 euro).

Solar de la Vega, Rueda 2007

Gemaakt van viura- en verdejodruiven. Lichte, elegante neus. Frisse, droge smaak. Goed als aperitief en bij schelpdieren. (GB/Carrefour : 4,65 euro).

Sindo, Rueda 2007

Eveneens gemaakt van viura- en verdejodruiven. Licht en elegant in neus en smaak. Geschikt als aperitief en bij schelpdieren. (Delhaize : 5,29 euro).

Michel Torino Collection 2008 TorrontEs, Calchaqui Valley, Argentina

Gemaakt van torrontes-druiven, de witte druivensoort van Argentinië. Exotische neus met groene appel en muskaat. De smaak is droog en fris. Ideaal als aperitief en als eerste wijn bij een Chinese maaltijd. (Colruyt : 4,85 euro).

Door Herwig Van Hove

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content