Eenvoudige wijnen die geen pijn doen in de portemonnee. Daar willen we het over hebben in deze rubriek. Château Simple (255), wijn voor beginners, die ook de kenners wel bevalt. Deze week : goedkope ‘vin du Midi’.

Met wijn uit de Franse Midi gaat het ook al niet goed. De crisis is er minstens even groot als in Bordeaux : miljoenen hectoliters wijn die niemand meer wil drinken moeten jaarlijks naar de distillatietorens van de Europese Commissie worden afgevoerd. De zaken gaan zo slecht dat vele van de meestal jonge wijnboeren hun schulden niet meer kunnen afbetalen. Men fluistert in de streek (Corbières) dat de bank Crédit Agricole eigenaar is geworden van bijna de helft van de wijngaarden. Deze wijngaarden hebben trouwens hun waarde verloren : niemand wil ze, evenmin als de wijn ervan.

Het lanceren van de appellation contrôlée en de naam Vin de Pays heeft geen soelaas gebracht, vooral niet voor de vins de pays. Met het toegestane hectarerendement van meer dan 100 hectoliter kan men geen goede of zelfs drinkbare wijn verwachten. Het principe zelf van de vin de pays leidt onvermijdelijk tot distillatie. Maar met allerlei slinkse trucs wordt er toch meer mee verdiend dan met goede wijn. Door de groothandelstructuur en de grootcoöperatieven komt meer geld van ‘veel en slecht’ dan van ‘minder en beter’. En dat terwijl de consumptiewereld overal evolueert naar ‘minder en beter’. Een tijdbom.

In navolging van het relatieve succes van de nieuwewereldwijnen heeft men in Frankrijk gedacht dat de vermelding van de druivensoort op het etiket de markt zou openen. (Voor AOC-wijnen is deze banaliserende boodschap bij wet verboden omdat de wijn, naar Franse opvattingen, helemaal gedefinieerd wordt door de appellationnaam). Maar het heeft niet geholpen. Integendeel. En het kán ook niet helpen, want zuiderse wijn moet zijn complexiteit krijgen van zijn multicépage-karakter . Een vin de pays van alleen viognier of merlot kan niet anders dan snel vervelen door zijn simpelheid.

Het is dit type van wijn waar nochtans velen in de Belgische horeca op terugvallen om de prijs ervan op te liften van enkele euro’s tot wel 30 euro per fles, hierin gesteund door grijnzende pseudosommeliers.

Als het ‘slecht’ gaat aan de productiezijde, zijn er voor attente verbruikers dikwijls zaken te doen. (Beaujolais is er dezer dagen een schoolvoorbeeld van, we komen hier later op terug.) Daarom kiezen we uit de rekken van de grootdistributie enkele vins du Midi en we beginnen vandaag met de goedkoopste : ca. 3 euro, een wat verontrustend lage prijs.

Alle wijnen die we dit keer proeven, vertonen een sterke dieprode kleur met een nunace van vers.

Hauteterre, Coteaux du Languedoc 2005

Neus met veel fruit en wat diepte maar ook iets hoogtonig. In de mond komt brede smakelijke rijpheid. Moet passen bij gebraden kip.

(Delhaize : 3,19 euro).

Merlot 2006, Vin de Pays d’Oc

Goede, fijne merlotneus, vooral na opschudden. Smaak met vulling en wat charmerende lengte. Barbecuewijn. (GB/Carrefour : 2,95 euro).

Merlot, Vin de Pays d’Oc 2006

Zeer stevige en als merlot herkenbare neus. Toch ook wat brutaal. Zeer smakelijk in de aanspraak maar wat kort. Koel te drinken. Moet passen bij vleeswaren zoals rillettes.

(Delhaize : 2,79 euro).

Réserve Audefiert, Corbières 2005

Neus met fruit en ook wat finesse. De smaak is fris maar ook kort en met onvoldoende structuur. Tuinwijn. (Colruyt : 2,79 euro).

Cabernet Sauvignon 2005, Vin de Pays d’Oc

Iets frisse, ronde en rijpe neus met nauwelijks herkenbare cabernet, en zonder diepte. De smaak is scherp-bitter. Simpele tafelwijnkwaliteit. Geen gastronomische toekomst.

(GB/Carrefour : 3,17 euro).

Château les Sources de la Marine,

Costières de Nîmes 2006

Gedegen zuiderse neus van syrah, vooral na opschudden, en een smaak van simpel fruit, rechtgehouden door sterke zuurheid die domineert. Wijn om koel, in de tuin, te drinken.

(Delhaize : 2,49 euro).

Door Herwig Van Hove