GEBOORTEJAREN

Het was een stille zondagmiddag. De zon scheen poederachtig, en in de brasserie kwam er een koppel naast mij zitten. Hij was een jaar of vijfenvijftig en droeg een groene pull van Tommy Hilfiger. Zij was zwart en ergens achter in de twintig. Bloedmooi en zo van die dingen.

Hij zag eruit alsof hij in de bouw zat en het als aannemer ver geschopt had. Doorgroefde kop. Sterke vingers. Klanken die afkomstig leken uit een gehucht als Poelkapelle.

Zij was smaakvol gekleed, zoals sommige vrouwen dat kunnen. Zwarte cardigan waar witte manchetten uitstaken. Zwarte sneakers met witte zolen. Een witte jas die haar de aaibaarheid van een sneeuwluipaard verschafte. Alles aan haar outfit klopte. Het is een talent waarvoor ik bewondering kan voelen.

“Wat gaan we doen ?”, vroeg hij, met een zweem van verveling die misplaatst leek in aanwezigheid van het exotische wonder. Dit was misschien zijn geheim : dat hij haar niet op een voetstuk plaatste, maar haar gewoon als mens behandelde.

“We kunnen Huppeldepup vragen of hij zin heeft om iets te komen drinken”, opperde zij, waarbij Huppeldepup wellicht de naam was van een gezamenlijke mannelijke kennis. Dat zag hij niet zitten ; hij voelde weinig lust om anderen bij hun tête-à-tête te betrekken. Ik kon hem geen ongelijk geven. In dit geval konden Huppeldepuppen zich alleen maar als kapers op de kust ontpoppen.

Zij sprak Nederlands met een accent dat nauwelijks opviel. Waarom zijn accenten sexy ? Dezelfde vraag kun je stellen over lange wimpers. Ik vroeg mij af of zij in de badkamer zo’n apparaat had om die extra te doen krullen. Meer vrouwen dan je zou verwachten, bezitten dat.

Ik zag dat het duo niet alleen mij opviel. Sommige mensen staarden naar hen, meestal niet die mensen die er het intelligentst uitzagen. Het zal wel voor het geld zijn, of voor de papieren, zag je ze denken. De buitenwereld staat altijd klaar om te veroordelen, al was het maar om zich beter te kunnen voelen.

Zelf blijf ik een romanticus. Ik weiger te aanvaarden dat de liefde valt te herleiden tot een onfeilbare rekenmachine. Ik geloof dat er zoiets bestaat als onvervalste hartstocht, ook in gevallen die niet voor de hand liggen. Wat is er mooier dan liefde die dingen overbrugt die normaal niet overbrugd worden ? Leeftijdsverschillen, bijvoorbeeld, van meer dan een generatie. Het is geruststellend te weten dat de wetten van het leven in zeldzame gevallen verschalkt kunnen worden.

De jonge zwarte vrouw had roodgelakte nagels en opwindende panty’s. De kracht van de man was wellicht dat hij daar niet van ging zwijmelen, maar haar aanwezigheid vanzelfsprekend leek te vinden. Je had je kunnen afvragen of ze collega’s waren, was daar niet zijn voet tegen haar kuit onder de tafel. Het woord ‘kuit’ was te platvloers voor haar, evenals bijvoorbeeld ‘neusvleugel’. Ik bewonderde de elegante curve van haar reukorgaan.

Zijn telefoon rinkelde, verschanst in zijn schokvaste behuizing. Ik betrapte mijzelf op de gedachte dat de oproep misschien kwam van de Israëlische inlichtingendienst of de Russische maffia. Ik zocht de onbekende factor die deze onopvallende man voor zulk een vrouw aantrekkelijk maakte. Ik nam mijzelf dat kwalijk. Doe schamper over gemengde koppels en je wordt – terecht – beticht van discriminatie. Hetzelfde met homo’s. Geboortejaren daarentegen zijn het laatste criterium op grond waarvan er ongestraft laatdunkend gedaan mag worden. Bij leeftijdsverschillen denken mensen al vlug aan bijbedoelingen en minder eerbare motieven. Zeker als er verschillende huidskleuren in het spel zijn.

“Drink eens op”, porde de oudere man de jonge vrouw aan, waarop zij haar glas ledigde en een prachtige muts uit haar tas haalde. Ik hield van de manier waarop haar hand over zijn rug dwaalde.

Het viel mij op dat zij betaalde.

jean.paul.mulders@knack.be

JEAN-PAUL MULDERS

Dit was misschien zijn geheim : dat hij haar niet op een voetstuk plaatste

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content