Mijn vrouw ziet er minstens vijftig uit, maar dat is nog een groen blaadje, want ik lijk wel zeventig en ik voel me ook zo.” Dat is het laconieke antwoord van mijn echtgenoot op de vraag hoe het met ons – beiden veertigers – gaat. De combinatie van elk een fulltimejob met de zorg voor twee jonge kinderen kan bij momenten vermoeiend zijn. Maar ook wie geen kinderen heeft, vindt het niet altijd makkelijk om werk en leven te combineren. De zogenaamde work-life balance is een actueel thema. Vandaar het enthousiasme op de redactie om voor dit nummer een dossier “Je werk of je leven” samen te stellen (van pagina 24 tot 33).

Uit onze grote lezersenquête (pagina 24) blijkt dat het nogal meevalt. U werkt graag. Een job maakt in de meeste gevallen gelukkig en de helft van de ondervraagde lezers noemt het een nuttige invulling van het leven. Van overheid en werkgever worden wel meer inspanningen gevraagd – in de vorm van flexibele werktijden, thuiswerk en meer kinderopvang.

In het dossier zit een opmerkelijk interview met professor Magda Michielsen (pagina 32). Zij vraagt zich af waarom we zo nodig allemaal moeten onthaasten, als mogelijk alternatief bepleit ze meer passie voor het werk.

Interessant is ook haar visie op de rol van vrouwen in het hele debat. Wat is er mis met ambitie ? vraagt ze, en waarom denken beleidsmakers vooral in traditionele formules, zoals deeltijds werk, en niet in de richting van taken uitbesteden ? De professor raakt hier de kern van het probleem.

Het verbaast mij telkens weer hoe snel vrouwen van mijn generatie, en jonger, beslissen om halftime te gaan werken, of tijdelijk thuis te blijven, of voor een ‘gemakkelijke’ (vaak minder interessante) job te kiezen, als ze een gezin hebben. En noem mij een pessimist, maar dan denk ik altijd : wat als manlief morgen het huis verlaat (of sterft) ? of mevrouw haar man niet meer ziet zitten ? De economische onafhankelijkheid van vrouwen, waar een eerste generatie feministen zo op gehamerd heeft, raakt in het hele debat op de achtergrond.

Toen ik voor deze baan solliciteerde, had ik net een baby en ik maakte er geen geheim van dat ik graag een tweede wilde. De timing kon beter, maar de job die ik graag wilde, was dán vrij, niet als het mij beter zou uitkomen. Ik wist vooraf dat er mij een paar hectische en spannende jaren te wachten stonden. Het moeilijkste waren (zijn) de vermoeidheid na onderbroken nachten en de onvoorspelbaarheid van zieke kinderen. Die factoren hadden mij ook parten gespeeld bij een deeltijdse job, misschien wat minder maar toch. Bovendien geldt overal in het bedrijfsleven dat de werkuren flexibeler worden naarmate je klimt op de hiërarchische ladder.

Ik ben het ook met Magda Michielsen eens als ze zegt dat er keuzen gemaakt moeten worden, afhankelijk van de levensfase waarin je zit. Bij ons (want voor mijn partner geldt hetzelfde) is er momenteel alleen ruimte voor gezin en werk. Geen probleem, ik vind dat eigenlijk al heel wat. Dat ons sociale leven momenteel op een laag pitje staat, zie ik als een tijdelijk neveneffect.

Duo

Volgende week start ons winterseizoen met de modespecial. Naast al het modenieuws introduceren we meteen een nieuwe, tweewekelijkse serie : Duo. Daarin praten collega’s, partners, bloedsbroeders, boezemvriendinnen, buren of zelfs concurrenten over elkaar. StuBrupresentator Peter Van de Veire en zijn sidekick Sofie Lemaire zijn de eersten in de reeks.

trui.moerkerke@knack.be

Trui Moerkerke