Ligging : in het centrum van Lavaux-SaintE-Anne I Sfeer : gerestaureerd met moderne toetsen I Reistijd : een uur rijden van Brussel I Prijzen : correct

De Ardennen liggen er vaak mistig, vochtig en wat somber bij. Maar op een zonnige lentedag stralen ze en ziet men vanaf de E411 het kasteel van Lavaux-Sainte-Anne liggen, dat het verstilde dorpje beheerst. Het kasteel werd in de jaren dertig gerestaureerd met geld dat geschonken werd door barones Lemonnier, die vaak in de buurt kwam jagen. Het huis op het plein waar we de nacht doorbrengen, fungeerde als jachtpaviljoen, en de barones liet er lang geleden al zes kamers inrichten voor vrienden.

Eric Martin is een doener en een selfmade man die in het kasteel la petite restauration verzorgde, vooraleer hij aan het eind van de jaren tachtig het voormalige jachtpaviljoen aankocht. “De tuin was een wildernis, het huis zelf helemaal onderkomen. Maar ik was niet bang om hard te werken. Op het kasteel heb ik mijn handen leren gebruiken, en tijdens mijn twee vrije dagen ging ik hier aan de slag. Want er moest heel wat gebeuren.”

Zeven jaar later was de klus geklaard en kocht Eric ook het buurhuis. Op 15 december 2004 openden hotel en restaurant hun deuren. Wie er langskomt, staat versteld van de orde en netheid van het geheel, dat tot een referentie in de streek is uitgegroeid. Eric wordt bijgestaan door zijn vrouw VĆ©ronique, een elegante en uiterst vriendelijke verschijning in de zaal, en door zijn zoon Tristan. Het restaurant werd deels ondergebracht in een veranda die tegen de achtergevel werd aangebouwd en over de tuin uitziet. Maar op een zonnige lentedag kiezen we resoluut voor het terras. Dat sluit naadloos aan op de grote tuin, waarin ook nog een langwerpige waterpartij werd aangelegd. Aan het eind ervan staat er een beeld van een fors Brabants paard van beeldhouwer Gatien Dardenne, dat contrasteert met het silhouet van het dorps-kerkje.

Voor de keuken kunnen we alleen maar lof hebben, en het huis werd dan ook terecht met een Michelinster bekroond, terwijl de prijzen toch redelijk gebleven zijn. Maar ook de binneninrichting beneden en op de eerste verdieping, waar een grijze toon overheerst, is stijlvol.

Onze kamer op de eerste verdieping is ruim en kraaknet, maar mist dan weer wat persoonlijkheid. Er staat een oude kast en het bed is uitstekend. Ook de rust is er volkomen, tenminste voor wie het venster dichthoudt, want in de verte dendert het verkeer over de snelweg. In de badkamer bevinden zich zowel een douche als een ruim hoekbad. Bij het ontbijt in de veranda komen er diverse broodsoorten, croissants, kaas en hesp op tafel. Verzorgd en af.

Door Pierre Darge / Foto’s PPI

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content