Wie zijn ze, die vijfentwintigers ? Wat denken ze ? Wat doen ze ? Waarom ? En wat zullen ze doen ? Trendwatchers hebben – uiteraard – de antwoorden klaar. Maar laten we die toch eens voorleggen aan zij die het echt kunnen weten. Zo gebeurde het : vijf halfwegtwintigers, een vrijdagavond, een café, hartje Brussel.

Café Le roi des Belges, eerste verdieping, op het Sint-Goriksplein, in de navel van Brussel. We hebben er afgesproken tegen zevenen, de laatste arriveert een klein uur later, zoiets. Het verkeer nu eenmaal : grote ellende. Op de weg, en op het spoor. Maar het tempert het enthousiasme niet. Ze zijn er klaar voor. Nieuwsgierig of dit gesprek parallellen zal blootleggen. Eigenschappen die deze vijf gemeen zouden hebben, enkel en alleen door hun leeftijd. Vijfentwintigersetiketten : dat zoeken we.

Helaas. Veel zullen we er niet vinden. Een gezellige avond, dat zeker. Maar als we na afloop al één lijn kunnen trekken, dan dat er weinig lijnen te trekken zijn. Enkele, hooguit, en dan misschien nog een stuk of wat stippellijnen. Dat betekent alvast één goed punt voor de trendwatchers, want die noemen deze generatie inderdaad ondefinieerbaar. Een patchworkgeneratie, zeg maar.

Wat ze wél delen, alle vijf : hun mondigheid. Tom De Cock doet dat bovendien met krachtige stem en gepolijst accent, hij heeft er als publieksopwarmer en Donnapresentator zijn beroep van gemaakt. Gilles Polet doet het op de polyglotte way : Nederlands met hier en daar wat Frans ertussen en vooral veel Engels. Hij groeide op tussen Luik en Leuven en spreekt tegenwoordig dag in dag uit Engels als student aan Parts, de dansschool van choreografe Anne Teresa De Keersmaeker. Schoonheidsspecialiste Fioralba Bufalari poneert haar overtuigingen stellig en met een sappige Beringse ondertoon. Overtuigde meningen ook bij communicatiewetenschappenstudente en werkneemster aan de Gentse Arteveldehogeschool Fatma Arikoglu (ze krijgt het vaak te horen, jawel : ‘Jij, Turkse origine ? Hoe komt het dat je zo goed Nederlands spreekt ?’). Vloeiende volzinnen bij Delphine Hesters, die aan het Centrum voor Sociologisch Onderzoek aan de KULeuven een doctoraat schrijft over Marokkanen van de tweede generatie in Brussel. En rad van tong is ook die zesde vijfentwintiger rond de tafel, Elke Lahousse. Maar als Weekend Knack-lid houdt zij zich neutraal en helpt ze het gesprek te stroomlijnen.

Bon. Een mooi gezelschap. Tijd om de vijf uit te dagen met enkele waarheden. (De retorische overdrijvingen zijn eigen aan de trendwatcherstaal.)

Door Guinevere Claeys / Foto’s Michel Vaerewyck