Clinton, Bush jr. en Obama. De jongste Amerikaanse presidenten polsten alle drie naar de duurzame strategie van Jeffrey Swartz, bedrijfsleider van Timberland. In het Witte Huis zet hij wél zijn baseballpet af, maar ergert hij zich aan de gloeilampen.

Een gesprek over het bedrijf Timberland gaat bij CEO Jeffrey Swartz niet over gele bottines, laarzen of houthakkershemden. Met een baseballpet op het hoofd praat hij wel honderduit over duurzaamheid en de klimaatwetgeving. “Ik geloof met heel mijn hart dat een CEO meer kan doen dan een president. Een president doet er vier jaar over om aan die job te raken, vier jaar om ze te behouden en als hij geluk heeft vier jaar om echt iets te doen. Een bedrijfsleider treedt in actie zodra hij de job heeft. Zonder impeachment. Dé manier om dingen te veranderen is via de kassa.”

“Weet je wie mijn droomklant is ? Een vrouw die niets van ons in de kast heeft. Ze is zo’n 24 jaar oud en vindt Timberland een mannenmerk. Ze ziet dat we het hebben over milieu en duurzaamheid en ze denkt ‘ Yeah right, ik ken dat soort bedrijven. Die willen alleen maar winst maken, ze zullen wel in ontwikkelingslanden fabriceren en liegen erop los. Die CEO bedriegt vast zijn vrouw ook wel.’ Ze bekijkt websites en checkt blogs. Haar wil ik overtuigen van het feit dat zij, door schoenen, tassen of kleding te kopen meer kan doen dan enkel consumeren. Ze kan de wereld beter maken. Ze kan ook ander voedsel beginnen kopen, cosmetica, muziek… Ze kan beseffen dat ze die kracht heeft. Die vrouw, I’m dying to meet her.”

Wat doet u om haar aan te trekken ?

Jeffrey Swartz : Je vraagt me nu hetzelfde als “Hoe ontmoet ik de man of de vrouw van mijn dromen ?” Het allereerste wat ik moet doen is live right. Mezelf de vraag stellen : wat wil ik dat ze weet over mij ? Of we met kinderarbeid werken en sociale en milieuwetten overtreden ? Neen, natuurlijk niet. Wel, dan moeten we het gewoon niet doen. Ik ben niet perfect, maar ik wil eerlijk zijn. Ouders zeggen tegen hun kinderen : “Je moet niet liegen”, want het moeilijkste is om daarna te onthouden wat je tegen wie gezegd hebt. Als je de waarheid zegt, hoef je je geen zorgen te maken.

U bent al meer dan tien jaar CEO van Timberland, maar sinds wanneer had u de macht om uw visie door te drukken ?

Ik heb relatief weinig macht. Toen ik tien jaar geleden uit het raam van mijn kantoor keek, zag ik dat het gras voor het gebouw wekelijks werd afgereden met een grasmachine. Dat wilde ik niet meer. Dus deed ik die mannen stoppen. Die macht heb ik wel. Maar toen werd het een soort jungle. Ik droomde van een moestuin, maar die kwam er niet vanzelf. Tot er een paar jaar geleden een vrouw voor ons begon te werken die eigenhandig die moestuin is beginnen aan te leggen. Ze composteert de overschotten uit de keuken tot bemesting, verkoopt de opbrengst aan het personeel en schenkt het geld aan een armenorganisatie. Vorig jaar bracht die tuin een ton groenten op en intussen heeft ze een team van 25 vrijwilligers die haar helpen. Een groep studenten doet er nu wetenschappelijk onderzoek. Ik heb haar niets gevraagd, maar heb het haar wel laten doen, tijdens de werkuren.

Dus wat is macht ? Een leider heeft principes. Maar je hebt pas macht als je die principes ook verkocht krijgt. Ik spreek enkel over wat ik wil bereiken, niet hoe ik het wil bereiken. Als ik zeg : “Stop met plastic flesjes water te gebruiken”, dan zeggen de mensen : “Ik heb je wel gehoord, maar sorry, ik wil wel iets kunnen drinken overdag op mijn werk.” Maar als ik hen vraag “Ik heb jullie hulp nodig om het bedrijfsafval te verminderen”, dan kunnen ze zelf voorstellen en oplossingen aandragen en dan zullen die flesjes ook wel verdwijnen.

Het klinkt alsof u werkgever zou kunnen zijn van eender welk bedrijf, ook als dat niets te maken heeft met schoenen, laarzen, kleding ?

Zeker. Ik ben een fan van de film The Godfather. Maar een zin uit die film klopt niet : ” It’s nothing personal, it’s just business.” Als het niet persoonlijk is, dan is het gewoon business. Maar als je het persoonlijk kunt maken, dan is het duurzaam zaken doen. En inderdaad, dat heeft niets met laarzen te maken, het kan ook over computers gaan, of over auto’s. Als ik kijk naar alle sociale uitdagingen, dan zie ik dat de overheid geprobeerd heeft, dat de kerk geprobeerd heeft en dat zelfs de kerk én de overheid samen geprobeerd hebben, maar dat ze falen. De Amerikaanse overheid heeft 40 miljard dollar voor het voeden van hongerigen en nog kruipt een op zes Amerikaanse kinderen met honger in bed. Dat is een mislukking.

Het geld is er, maar de creativiteit niet. Kijk naar Kyoto. Amerika wil dat niet ondertekenen omdat China en India niet tekenen. De Europese landen zijn zelfingenomen, maar halen zelf de doelen niet allemaal. Kyoto stelde 21 procent vermindering van de CO2-uitstoot voor tegen 2012. Bij Timberland hebben we een reductie gehaald van 27 procent vorig jaar alleen al. Als je aan elke internationale CEO zegt : “Verminder je broeikasgassen met twintig procent en bespaar daardoor flink wat geld”, dan antwoordt die ” I got it”. Hoe komt het dat er nooit een gesprek wordt gehouden over klimaatverandering met al die CEO’s ? De zakenwereld is goed in doelen stellen en vooruitgang meten. De publieke sector is goed in grote problemen oplossen, maar is erg traag.

U lanceert nu een nieuwe schoen waarvan u zelf onder de indruk bent ?

Eerst hebben we ervoor gezorgd dat er geen giftige stoffen meer in onze schoenen zaten, daarna zijn we begonnen met materialen te gebruiken die minder schadelijk zijn voor het milieu. Of die gerecycleerd zijn. We gebruiken in onze Earthkeepercollectie al een tijdje green rubber. Het was Bill Clinton die me introduceerde bij een Maleisisch bedrijf dat autobanden afbreekt tot kleine deeltjes zodat weer puur rubber ontstaat. Het heeft én een lagere ecologische voetafdruk én kost minder dan gewoon rubber én de eigenschappen zijn dezelfde.

De eerste 20 procent CO2-uitstoot verminderen is makkelijk, maar daarna moet je radicaal anders gaan denken. Dat doen we met de Earthkeeper 2.0. Die is voor meer dan 80 procent te recycleren. Dat is niet simpel, want schoenen zijn gemaakt van veel materialen : leer, rubber, nylon… Als je aan een lipje trekt van de 2.0, valt die in onderdelen uit elkaar. Je kunt je versleten schoen terugbrengen naar de winkel en zo gaat het tot bij de recyclagefabrieken. Dit lijkt op een schoen, maar voor mij is een environmental revolution.

Timberland heeft een ‘Green Index Label’ op zijn schoenendozen en in de kledinglabels gezet. Om consumenten te informeren welke impact een product heeft. Heeft zoiets zin als jullie als enige die index gebruiken ?

Neen. We wilden een standaard creëren. De bedoeling was om ook onze concurrenten te overtuigen om zo’n label te gebruiken. Maar ze doen het niet. Natuurlijk ben ik teleurgesteld, maar ik blijf proberen, want ik zou het een erg duidelijk signaal vinden van onze industrie. De consumentenelektronica-industrie bijvoorbeeld heeft het al gedaan. Op de overheid moeten we in elk geval niet wachten.

Info : Earthkeeper 2.0. te koop in de winkel, www.timberland.com

Model EK 2.0 is voorlopig niet te koop in België, maar kan besteld worden via 03 230 65 27.

Tekst Leen Creve Portret Guy Kokken

“Dit lijkt op een schoen, maar voor mij is het een environmental revolution.”

“Je hebt pas macht als je je principes ook verkocht krijgt. Ik spreek enkel over wat ik wil bereiken, niet over hoe ik het wil bereiken.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content