Wim Denolf

Celebrity’s zijn mensen zoals iedereen, leerde ik thuis. Bekender dan de bakker om de hoek en de buurman in de fabriek, maar daarom niet verdienstelijker. Figuren uit roddelblaadjes en mediahypes waren aan mijn ouders niet besteed. Een eiland van nuchterheid. Al kon dat niet verhinderen dat de muren van mijn bescheiden kamer van plafond tot plint bekleed waren met popsterren. Ik kan nog steeds uren in de rij staan om tot bij een concertpodium te geraken.

Voor deze Special Mannen ontmoetten we een opmerkelijk joviale Jude Law in Londen (p. 34). Zo’n ster geeft je een bedrieglijk gevoel van herkenning, je zou hem zo uitnodigen om samen een glas te drinken. Al even vrij van sterallures bleek Meryl Streep, toen ze begin september ter promotie van Julie & Julia Parijs bezocht. Op het witte doek komt ze in de rol van Amerikaanse keukenprinses Julia Child over als een culinair natuurtalent. Maar achter een echt fornuis is de actrice, naar eigen zeggen, soms een echte kluns. Ze kreeg ondertussen kookles van coaches à la Peter Goossens en Sergio Herman, de juryleden in De Beste Hobbykok van Vlaanderen (p. 36), maar het beeld van la Streep die amper een ui kon snijden ? Dat luchtte op.

Een interview versieren met een beroemdheid lijkt vaak op een pauselijke audiëntie. Of je nu een modereus als Giorgio Armani aan de haak wil slaan of een A-ster uit Hollywood, de procedure die eraan voorafgaat is vaak even memorabel als het gesprek zelf. Om te beginnen moet de journalist in kwestie de nodige adelbrieven voorleggen, zoals gepubliceerde artikels of een woordje van de hoofdredacteur. Hij/zij ziet zich soms genoodzaakt tot enig stalkgedrag en moet zich bekwamen in het converseren via antwoordapparaten. Uitzonderlijk moet de aanvrager op voorhand een gedetailleerde vragenlijst bezorgen, in de hoop uiteraard er later zo veel mogelijk van af te wijken. Werken met woorden, het nieuwe boek van modejournaliste Veerle Windels (p. 17), leert trouwens dat Belgen even onbereikbaar zijn als hun collega’s in Parijs of Milaan.

Als je na de doorlichting eindelijk celebrity proof bevonden bent en het interview drie keer van tijdstip is veranderd, moeten ter plaatse nog hinderpalen worden overwonnen. Zo worden waakhonden in stelling gebracht om misstappen te voorkomen, zowel van de journalist als van de beroemdheid – op een afspraak met Donatella Versace verscheen ooit een halve voetbalploeg beschermers ten tonele. En laat vooral uw digitale camera of geavanceerde gsm thuis : persagenten voeren een verloren strijd tegen snapshots die aan weerlichttempo de ronde doen.

Dat Hollywood alsnog menselijke trekjes vertoont, mag haast een wonder heten. En een zegening, want ook sterren hebben het niet makkelijk. Filmstudio’s en modebedrijven zetten de tering naar de nering, en afwijkende meningen of asociaal gedrag worden celebrity’s zwaar aangerekend. “Doe maar gewoon”, schrijven de nieuwe zeden voor. Het is zelfs een modetrend (p. 44). Volgens trendwatchers liggen vooral mensen met visie momenteel goed in de markt : bezieling boven bekendheid, verstand boven inkomen. Met Jeffrey Swartz, CEO van Timberland (p. 72) en Adrian Van Hooydonk, designbons van BMW (p. 88) portretteert dit nummer alvast twee prototypes van die nieuwe beroemdheden. Gewone mensen, durf ik te wedden. Wim Denolf

wim.denolf@knack.be.