Ik beken : ik ben allesbehalve een girl geek. Kan moeilijk beweren dat ik een digital native ben en de technologische ontwikkelingen met de pap-lepel binnen heb gekregen. Ik stam nog uit een tijdperk dat je je thesis met de hand uitschreef om die daarna met twee vingers over te tikken in de computer. Met één te enthousiaste tik op de verkeerde knop zag ik plots hele uren werk verdwijnen of in een ander lettertype verschijnen. Dat was het absolute dieptepunt van een moeilijke start. Maar daarna ging het beter. Moest wel, als nieuwbakken journalist. Meer dan tien jaar later kan ik er redelijk mee uit de voeten en heeft ook internet steeds minder geheimen voor mij. Al blijf ik nog een ingeboren wantrouwen koesteren tegenover machines die slimmer zijn dan ik.
Ik ben een groot voorstander van het Fisher Price-model, genre één knop aan/uit. Gaat niet kapot en wijst zichzelf uit. Handleidingen zijn niet aan mij besteed. Maar toch bekroop me steeds vaker het gevoel dat ik niet met mijn tijd mee was, en gaf ik tijdelijk toe. Drie frustrerende weken in de ban van een gesofisticeerde gsm waarmee alles kon. Of niets. Filmen, foto’s maken, gesprekken opnemen, mails versturen,… Maar een eenvoudig berichtje sturen lukte me niet. Of ik kreeg een out of office terug. Ik zocht een meer onderlegd (lees : jonger) baasje voor het onding en greep terug naar mijn prehistorische basismodel.
Wat het kantelmoment was, weet ik niet meer. Mijn hernieuwde enthousiasme voor Facebook, waar ik elke dag nieuwe dingen ontdek die de friends genereus met de wereld delen ? Of de toenemende initiatieven die de cosmetica-industrie neemt op sociale media ? Mijn eerste volger op Twitter (sofie-weekend) die ik niet persoonlijk kende ? Of was het een gesprek met een pr over de toekomst van ons beroep dat een alarmbel deed luiden ? “Google heeft een applicatie klaar die informatie over een bepaald onderwerp bijeenzoekt en in een tekst giet. Maakt de doorsneejournalist overbodig”, meende hij. “Tenzij die een toegevoegde waarde heeft,” wierp ik snel op, “zoals unieke inzichten, een ruime ervaring of diepgaande achtergrondkennis ?”
Toen parfumproducent Givaudan in juni een iPhone-applicatie uitbracht die parfumsuggesties deed, kon ik niet meer achterblijven. Die iPhone intrigeerde me al langer : eindelijk iets dat mijn ongeduld en nieuwsgierigheid instant kon verlichten én aan het Fisher Price-principe voldeed. Als het ding ook nog op mijn terrein komt, had ik meteen het geknipte excuus om veel te veel geld aan een telefoon uit te geven. De iPerfumer was de eerste applicatie die ik installeerde en meteen uitprobeerde. Hoe ik het ervan afbracht tegen mijn virtuele concurrent, leest u op pagina 29. Via Facebook ronselde ik twee proefkonijnen die ik blind zes geuren liet ruiken : drie voorstellen van de iPhone en evenveel van mij. Mocht u op zoek zijn naar een nieuw parfum, of mijn toegevoegde waarde als beautyjournalist persoonlijk wil checken, dan vindt u op onze site een formulier waarop u uw voorkeuren ingeeft. Tien lezers kunnen rekenen op mij en mijn nieuwe beste iVriend.
sofie.albrecht@knack.be
Sofie Albrecht, redacteur Beauty
Ik ben een groot voorstander van het Fisher Price-model, genre één knop aan/uit. Gaat niet kapot en wijst zichzelf uit.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
