“Het moet gedaan zijn met te zeggen dat het wel meevalt met die prijsstijgingen, dat we het ons allemaal maar inbeelden. De politici moeten zich bekommeren om de echte problemen.” Voor wie er nog aan twijfelt : de Belg verliest stilaan zijn geduld. Net als in andere Europese landen brengen vakbondsacties voor meer koopkracht ook bij ons tienduizenden mensen op straat. En na de rumoerige Europese vissers krijgt Brussel nu de truckers over de vloer. De Belgische transporteursunie UPTR kondigde voor woensdag alvast een vrachtwagenbetoging aan. Een gay pride, maar dan grimmiger en met echte snorren.

De mobilisatie van zoveel werknemers maakt indruk. En ze hebben concrete eisen. Op het verlanglijstje van de vakbonden staan onder meer een verlaging van de btw op gas, elektriciteit en stookolie, en toezicht op de prijs van basisproducten. Al zou ik de champagne nog niet ontkurken. Zowel in het bedrijfsleven als onder werknemers heerst veel twijfel rond de speelruimte en daadkracht van de overheid. Dat we nu eenmaal zullen moeten wennen aan hogere voedsel- en energieprijzen, zoals de analisten voorspellen, klinkt ondertussen als gezond verstand.

De optochten en blokkades vertellen echter slechts een deel van het verhaal, en misschien niet het meest interessante. Het marktdenken van de meeste trendwatchers is dan niet zaligmakend, van de ‘machtige consument’ is wel íets aan. Hij speelde jaren geleden al de hoofdrol in No Logo, de bestseller van Naomi Klein, en hij doet dat ook en steeds nadrukkelijker in de prijzenoorlog nieuwe stijl. Kijk maar naar het succes van Lidl, de snelst groeiende naam in de distributiesector, en van de huismerken en budgetgamma’s van de verschillende supermarktketens. Bij Delhaize leveren beide samen nu al de helft van de omzet. Andere consumenten springen zuiniger om met hun energieverbruik of (her)ontdekken de fiets en carpooling. Of hoe goedkoper leven vaak ook ‘anders’ leven is, en enkele simpele principes en wijsheden soms volstaan.

Mag ik er zelf eentje suggereren ? Ik geef het toe, ik heb hem van mijn vader. Want u staat ervan versteld wat er aan de kassa zo al fout gaat. Vooral in hypermarkten. Mijn vader pakte dat destijds als volgt aan : plaats uw volgeladen kar net áchter de gepasseerde kassa, ontrol het veel te lange bonnetje en neem een rekenmachine bij de hand. Een onderlegger of schrijfvlak valt te overwegen, want u moet uiteraard ook de geafficheerde prijzen, kortingen en promoties genoteerd hebben. En dan vergelijken maar ! Neem er desnoods een kwartier voor, en trek u vooral niets aan van de drukte rondom u en de rode wangetjes van uw kroost. Dat deed mijn vader ook niet, en op alles wat me lief is : hij had altijd prijs ! Het aangerekende bedrag klopte zo goed als nooit, en vreemd genoeg altijd in het voordeel van de supermarkt. Ik geef het u maar mee, zeker nu minister Quickie de supermarkten van prijsafspraken verdenkt.

Mijn herinnering aan de wekelijkse uitstap naar de Zwijndrechtse supermarkt heeft mettertijd dan traumatische allures gekregen, ik weet het nu wel zeker : mijn vader is een machtig consument. En die dure nachtwinkel, daar zien ze me niet meer.

Wim Denolf

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content