Dit weekend trekken naar verwachting minstens twintigduizend mannen en vrouwen door Brussel. Lipsticklesbo’s en knalpotten, relnichten en brave huisvadertypes, sympathiserende ouders en verdwaalde toeristen : allemaal zetten ze de stad zaterdag op stelten. Zelfs baby’s en kleuters zijn stilaan een vertrouwd gezicht op het gebeuren – moeizame adoptieprocedure of niet (pagina 38).

Geïnteresseerde dragqueens besparen best niet op de haarlak. Ondanks de toeters en bellen valt het feest immers al eens in het water. De organisatoren van The Belgian Pride koesterden ooit het onzalige idee om het goedgevulde holebiseizoen (pagina 36) al begin mei te openen. Beter de eerste te zijn dan de laatste, luidde de redenering. Een blik op het weerbericht volstaat dan ook om het deelnemersaantal te voorspellen.

Gezelligheid en carnavalstaferelen zijn echter verzekerd. Dat de optocht een eisenpakket ondersteunt, is voor velen bijzaak. Net als het feit dat de hoofdstad van Europa holebi’s lang niet overal zo gastvrij ontvangt. Op sommige plaatsen is voorzichtigheid heus geen kwestie van paranoia. De sense of urgency is echter verdwenen, en achter een partytruck of aan de bar van de slotfuif gaat het al gauw over andere dingen. Gay pride ? Het concept hielp holebi’s destijds van hun schaamtegevoel af. Tegenwoordig zien we seksuele oriëntatie echter niet meer als een keuze, maar als een kwestie van hormonale huishouding. En hoe moet je daar trots op zijn ? Zelf begrijp ik in ieder geval gemakkelijker dat mensen pronken met een geslaagde verbouwing, een podiumplaats voor de hond op een schoonheidswedstrijd of de geboorte van kleinkinderen. Zolang het maar gaat om gebeurtenissen waar ze zelf enige hand in hebben.

Nee, voor mij is zaterdag veeleer een dag om bij te praten, en het aangewezen moment om reisplannen en -tips uit te wisselen. De zomervakantie komt dichterbij, en aan ervaringsdeskundigen is op zulke evenementen geen gebrek. Onder meer Antwerpen heeft intussen begrepen dat holebi’s bewust kiezen voor tolerante bestemmingen met uitgaansmogelijkheden (pagina 34). Op de Anspachlaan een telefoonnummer bemachtigen is bovendien sneller geregeld dan op TripAdvisor.

Zo u nog om een tip verlegen zit : een van de steden die momenteel over de tongen rolt, is het Catalaanse Sitges. Het voormalige vissersdorp op dertig kilometer van Barcelona houdt begin juli zijn eerste Pridefeest. Lokale hotels zien de extra aandacht graag tegemoet. Ondanks zijn renommée als undergroundcentrum onder generaal Franco en een internationaal filmfestival duikt Sitges zelden op in lijstjes van modieuze badplaatsen. Op zoek naar bekende fans belandt u bij Willeke Alberti en de burgemeester van Oostrozebeke, en sinds het overlijden van Don ‘ Fabiolo‘ Jaime, Fabiola’s dandyachtige broer, zijn lokale uithangborden schaars.

Mij hoeven de Catalanen alvast niet te overtuigen. De geboorteplaats van de Pacha-discotheekfranchise heeft behalve zeventien stranden, blauwe wateren en middeleeuwse centrum troeven genoeg. Kwalitatieve eethuizen bijvoorbeeld, en de modernistische schilder Santiago Rusiñol, wiens woning en atelier nu een museum zijn. Maar wat echt de doorslag geeft, is het heterogeen samengestelde vakantievolkje, dat er lak aan heeft met wie u op de promenade loopt te smoezen. Alsof de stad nooit anders kende, vallen holebistelletjes amper op tussen de jonge gezinnen en senioren, en in het nachtleven schurken de verschillende scenes probleemloos tegen elkaar aan. Bovendien is Sitges uiteindelijk een zucht groot. De dubbele status als familie- én holebibestemming is er zodoende tastbaarder dan in wereldsteden met belangrijke gaycentra. Mocht u er meer van willen weten : als de zon een beetje meewil, komt Brussel dit weekend aardig in de buurt.

–

wim.denolf@knack.be

Wim Denolf

“Wat echt de doorslag geeft, is het heterogeen samengestelde vakantievolkje, dat er lak aan heeft met wie u op de promenade loopt te smoezen.”