CARTE BLANCHE

Had je tien meter katoen, wat zou jij dan doen ? We vroegen het aan drie Belgische ontwerpers : een couturier, het team van een commercieel merk, en een pas afge-studeerde modestudent. Ze kregen elk tien meter baalkatoen, en een maand de tijd.

Natan

Couturier : Edouard Vermeulen

Materiaal : 2 meter katoen, geborduurde bloem van raffia.

Benodigde tijd : 3 dagen voor de constructie, enkele weken voor de collectie.

“In januari moet onze haute couture voor de zomer klaar zijn. Deze jurk zal daar deel van uitmaken. Niet in grof baalkatoen uiteraard, maar in groene zijde of lichtblauw katoen. Het borduursel heb ik in raffia laten maken, omdat de kleur bij het beige van de stof moest passen. In de collectie komt dat in een contrasterende kleur, als accent. Het is een vlotte jurk die je kunt doordragen. Want dat is het sleutelwoord tegenwoordig : doordragen. Mensen willen nog wel geld geven aan een mooi stuk om naar een feest te gaan, maar ze moeten het daarna nog kunnen aandoen. Daarom maken we ook minder lange jurken, zelfs in onze couture. De collectie gaat er ook steeds jonger uitzien. Niet dat onze klanten jonger geworden zijn : de leeftijd van onze coutureklanten begint nog steeds bij vijftig. Maar vrouwen van vijftig kleden zich nu anders dan twintig jaar geleden.”

“Tachtig procent van wat we verkopen zijn jurken. Daarvoor komen mensen naar Natan. We beginnen daarom met het ontwerpen van de jurken en bouwen daarop onze collectie verder. Ik ben betrokken bij elke fase van dat proces : van de schets totdat het stuk in de winkel hangt. Ik heb het geluk dat ik gewoon het atelier kan binnenwandelen en onmiddellijk kan bijsturen. Afstand nemen is moeilijk in ons vak, want zo vertraag je alles. Iedereen wacht op jouw goedkeuring om verder te gaan. Omdat ik vaker met de klanten in contact kom, heb ik een beter beeld van wat ze willen dan de mensen in het atelier. Ook als ik naar een evenement ga, houd ik mijn ogen open : ik kijk naar wat vrouwen dragen, hoe ze het combineren…”

“Van een stuk uit de couturecollectie worden er gemiddeld drie à vier exemplaren gemaakt. We werken enkel op bestelling en naar de wensen van de klant. Echt van nul beginnen, doen we niet. Dat zou te veel tijd in beslag nemen en te duur worden. Misschien heel af en toe voor een trouwjurk, want dat is echt een uniek stuk.”

Julia June

Designteam : (v.l.n.r. op de foto) Martin Vanmassenhove, Maïté Sabo, Natalie Van Laere, Els Van Damme en zaakvoerder Dorine Tanghe.

Materiaal : 7 meter katoen, acrylverf, pastelstiften, elastiek voor de rok en vogelappliqués.

Benodigde tijd : 2 dagen.

“We hebben niet één, maar vijf exemplaren gemaakt voor de etalages van onze winkels. Het silhouet komt te staan naast de look uit onze lente/zomercollectie 2017 waarop deze top en rok zijn geïnspireerd. We hebben de dingen alleen wat ‘uitvergroot’ door onder andere de print te schilderen en het volume op te blazen met een onderrok. We willen tonen hoe je van een wild idee toch een commerciële look kunt maken. Want dat is wat we zijn : een commercieel merk, maar wel met een hoek af. Je moet best wat lef hebben om deze combinatie van prints te dragen. Al kun je de rok natuurlijk ook combineren met een effen groen truitje. Of de top met een jeans.”

“Aanvankelijk hadden we ook zakken in de vorm van palmbladeren op de rok voorzien, maar die zagen er meer uit als verlepte blaadjes sla, dus hebben we ze weggelaten. Zo gaat dat ook als we een collectie maken. Er vallen dingen af, er komen dingen bij. We schaven tot het goed zit. Soms wordt er tot drie keer toe een nieuw prototype gemaakt. Wat we niet zo vaak doen, is werken met baalkatoen, zoals voor dit stuk. We maken onze prototypes in een stof die lijkt op de stof waarin het uiteindelijk komt, zodat we al de juiste pasvorm en het volume kunnen inschatten. We leggen de lat hoog als het op stoffen aankomt. We kijken eerst naar hoe het er zal uitzien, en dan pas naar de prijs. Tachtig procent van onze collectie wordt geproduceerd in Europa.”

“Toen we vijf jaar geleden met Julia June begonnen, hadden we al heel wat knowhow in huis. Amania Mo, vroeger San Martino, bestaat al vijftig jaar. En Giovane hebben we twintig jaar geleden samen met Martin opgestart. Wat we merkten, is dat de meer opvallende stuks niet werden aangekocht door onze winkeliers. Zij wilden een collectie waarvan ze zeker waren dat ze zou verkopen. Al die speciallekes hebben wij nu in één merk gestoken : Julia June. Weg van de eenheidsworst. We waren ervan overtuigd dat er klanten voor zijn. De reacties waren ook meteen positief. Intussen hebben we zo’n vijftigtal verkooppunten, een webshop en vijf eigen winkels. De volgende stap is het buitenland.”

Emmanuel Ryngaert

Designer : studeerde in juni af aan de Modeacademie van Antwerpen. Voltijds stagiair bij Raf Simons.

Materiaal : 6 meter katoen, gekleurde tape.

Benodigde tijd : 1 heel lange dag.

“Ik ben niet van het dromerige type. Mijn ontwerpen vertrekken niet vanuit een fantasie of het beeld van een vrouw, maar vanuit research. Ik ben vooral gefascineerd door de modetechnologie van de jaren zestig en zeventig, zoals de paper dresses en Andy Warhols Souper Dress. Dat was mijn inspiratie voor dit silhouet. Ik heb me gefocust op de behandeling van het materiaal door met papiertape een ledereffect te creëren in een grafisch patroon. Het silhouet is uit de losse pols gemaakt. Normaal zou ik eerst een patroon tekenen, maar omdat ik wist dat dit stuk enkel op een paspop wordt getoond, was dat niet nodig. Ik heb er zakjes opgezet, omdat je op een abstract stuk als dit toch een kledingreferentie nodig hebt.”

“Wat is mijn signatuur ? Het grafische en het technologische misschien. Mijn afstudeercollectie was volledig gelasercut en ik heb 3D-prints gemaakt voor mijn schoenen. Technologie wordt vaak gebruikt voor het functionele, terwijl ik wil laten zien dat het ook decoratief kan zijn. Voor de rest ben ik niet zo bezig met wie ik nu ben als ontwerper. Als ik al mijn creaties naast elkaar zet, zie ik er een continuïteit in, maar ik ben niet de persoon die dat zal analyseren.”

“Ik loop nu voltijds stage bij Raf Simons. Na vier jaar Modeacademie, waar je alle vrijheid van de wereld krijgt en je alles zelf moet beslissen, is het leuk om dat eens enkele maanden niet te moeten doen. Om even de leiding aan iemand anders over te laten en enkel uit te voeren. Het is niet mijn bedoeling om direct een eigen merk te beginnen. Ik begin nu pas te beseffen wat er naast het ontwerpen nog allemaal bij komt kijken. Als student sta je daar niet bij stil : je maakt je collectie en daar stopt het. Je moet niet nadenken of iets wel te produceren is, want dat beperkt je creativiteit. Ik ben ook geen mode gaan studeren met de intentie om een eigen merk te beginnen. Het is eerder een discipline die me altijd geboeid heeft om wat ze zegt over de tijdgeest. Ik zie mezelf dus zeker werken voor een andere ontwerper. Het is leuk om na te denken over de codes van een huis en waar dat merk voor staat, zonder dat het je eigen smaak weerspiegelt. Wat jij mooi of niet mooi vindt, is dan niet van belang. ”

Tekst Ellen De Wolf & Foto’s Debby Termonia

Team Julia June : “We willen tonen hoe je van een wild idee toch een commerciële look kunt maken”

“Ik wil laten zien dat technologie ook decoratief kan zijn”