Ergens aan de KU Leuven loopt een professor taalkunde rond die elke televisieverschijning van Johan Cruijff opneemt en analyseert. De Onnavolgbare Tacticus blijkt namelijk een soort kanarie in de koolmijn te zijn als het over taalveranderingen gaat. Als Cruijff een zin uitspreekt als “Als hun een metertje meer naar voor hadden gespeeld, hadden ze makkelijk gewonnen”, dan schrijft die prof ijverig in zijn notitieboekje dat “hun” voortaan ook als persoonlijk voornaamwoord in onderwerpsvorm zou kunnen opduiken. Twee jaar later blijkt dat dan in heel Nederland het geval te zijn. Johan Cruijff, Het Taalkundig Orakel.

Het zal een generatieding zijn, maar ik heb trashtelevisie om mijn linguïstische obsessies te bevredigen. Meer bepaald Oh Oh Cherso. Mocht u nog nooit van Oh Oh Cherso gehoord hebben : het is een reality-programma van de Nederlandse RTL5, momenteel ook op 2BE te zien, waarin acht Hagenezen naar de Griekse badplaats Chersonissos trekken om te zuipuh en neukuh. Nu, in praktijk valt dat zuipuh en neukuh nogal mee. Al na aflevering drie blijkt dat Matsoe Matsoe, Barbie en Joker – ze luisteren elk naar hun eigen bijnaam – comazuipen en onenightstands toch maar verwerpelijk vinden en vooral hun lief heel erg hard missen. Om maar te zeggen dat de jeugd van tegenwoordig vooral een grote bek heeft, maar dat terzijde.

Linguïstisch was Oh Oh Cherso een revelatie. En dan heb ik het niet over neologische spielereitjes als daggeren (wulps dansen alsof je je partner berijdt), een plork (perfect lichaam, ontieglijke rotkop) of – excusez-nous – een woknok (wijd openstaande kletsnatte ochtendk*t). Veruit de interessantste uitspraak kwam uit de mond van ene Sniper, die tijdens een groepsdiscussie die hem overduidelijk niet interesseerde plots het woord ” boeiuh !” liet vallen. Boeiuh. Op zich is het gewoon “boeien”, maar dan met het cynische accent op de laatste lettergreep. Na even googelen blijkt dat het bij onze noorderburen al een wijdverspreid woord is. Interesseert iets je niet, dan zeg je ” boeiuh“. Boring, maar dan in het Nederlands. Of zoals ze in Limburg al jaren zeggen : “Buh”.

Een voorzichtige voorspelling : boeiuh gaat ook bij ons zijn intrede doen. Boeiuh is meer dan een woord, het is een verschijnsel. In tijden van overinformatie en overnuancering, hebben we onverschilligheid, apathie en desinteresse nodig als zelfbescherming. Nog altijd geen regering ? Boeiuh. Overstroming in Pakistan ? Boeiuh. Gsm-straling dan toch gevaarlijk ? Boeiuh. De Nederlandse journalist Rob Wijnberg noemt het in een pamflet ter verdediging van zijn generatie, niet toevallig Boeiuh ! getiteld, “het stille protest van de jeugd”. Soms toont een apathische houding net veel meer betrokkenheid bij de wereld dan je zou verwachten. De jeugd – en Oh Oh Cherso – als spiegel van de maatschappij.

Desalniettemin : boeiuh !

–

Geert Zagers observeert en rapporteert vanuit de twilight zone tussen X en Z.

Geert Zagers