Linda asselbergs

Linda Asselbergs/Koen Fillet

Bericht op mijn gsm : “Hallo Linda, je laatste afspraak met tandarts Robbens dateert van 17/11/2006. Bel je voor een nieuwe ?” Attent van die man om mij daaraan te herinneren. Zonder die jaarlijkse reminder zat ik waarschijnlijk tot aan mijn kieuwen onder de tandsteen. Want er moet zoveel, Koen. Interviewen, grote en kleine stukjes schrijven, bloggen. Goed, dat is voor de boterham en gelukkig ook een beetje voor de lol. Dan is er het klein onderhoud, ervoor zorgen dat je zonder affronten onder de mensen kunt komen. Douchen, haar wassen, spul op je gezicht smeren, ander spul op de rest van je body smeren, allerlei nagels knippen, lichaamsbegroeiing trimmen, ik bespaar je de gruwelijke details. Het groot onderhoud : naar de dokter om bloeddruk te laten checken, voor een uitstrijkje en om naar die knarsknie te laten kijken. Mammografie moet gelukkig pas volgend jaar weer. Dan is er het verantwoordelijk burgerschap : naar de auto-inspectie en de polis van de brandverzekering laten aanpassen. Het onderhoud van de woning : overgordijnen horen dringend gestoomd te worden en de ijskast door het raam gegooid, wegens ijzel op de radijsjes en melk die in vaste toestand verkeert. Laat ik vooral het bad niet vergeten, dat al een eeuwigheid te traag leegloopt. Ettelijke schoenen smeken om de schoenlapper. Dan heb ik het nog niet over de bevoorrading gehad : al dat eten dat een mens telkens opnieuw moet aanslepen, en een nieuw lampje voor boven de badkamerspiegel, kapot lampje meenemen voor de juiste maat. De huishoudrol en de wasverzachter zijn op en ik heb lange witte veters voor mijn loopschoenen nodig. Wat mij eraan doet denken dat het oud frietvet naar het containerpark moet en de nieuwe kredietkaart afgehaald.

Begrijp je wat ik bedoel, Koen ? De logistiek van het beschaafde leven die zo ellendig veel tijd opslorpt. Al die dingen die moeten versus de dingen die echt belangrijk zijn of die je zoveel liever zou doen. Meer tijd met geliefden en familie doorbrengen. Vrienden bellen. Zompig voor je uit staren zonder dat het noodzakelijk tot een column leidt. Heb jij op school ook De ontaarde slapers moeten lezen, dat boek van Ruyslinck over een koppel dat zijn bed nauwelijks uitkomt ? Soms is de verleiding groot. Foert zeggen, wegzinken in reclamefolders, lege pizzadozen en krantenbijlagen, tante Kaat en Maria en Sien van Schoon en meedogenloos een lange neus zetten. Maar kijk, zelfs daar komt een column van. Uitsloofster.

koen fillet

Ik ken het gevoel, Linda. Maar het kan anders. Er moet namelijk niet zoveel. Er moet op de keper beschouwd bijna niks. Je kunt ook niét naar de tandarts gaan. Je kunt kiezen om niét te bloggen. Je persoonlijke klein onderhoud kun je een keertje overslaan, niemand die het ruikt. Geloof me, ik heb het al geprobeerd. En zelfs het groot onderhoud is minder noodzakelijk dan medische informatiefolders ons willen doen geloven. Relax. Lossen, daar gaat het om. Laat maar waaien.

Om met dat groot onderhoud van het lichaam te beginnen : ’t is waar, een mammografie en een uitstrijkje op zijn tijd kunnen het leven van een vrouw met een paar jaar verlengen. Voor mannenlevens geldt hetzelfde : ik zie de leeftijd naderen waarop ik om medische redenen voorover zal moeten buigen ten einde een arts toegang te verschaffen tot de duisterste plekken van mijn lijf. Op straffe van een voortijdige dood. Maar wat hebben we aan die gewonnen levensjaren, Linda, als we ze hebben opgesoupeerd aan haast en spoed, aan heen en weer hollen tussen gynaecoloog, respectievelijk uroloog, en radioloog ? Besef dat je de uren die je investeert in het onderhoud van je lichaam, inruilt tegen extra jaren in een rusthuis, gekluisterd aan bed of rolstoel. De dood is wellicht minder erg.

Wat geldt voor ons lichaam is ook waar voor de auto : geloof het onderhoudsboekje niet. De mijne gaat enkel naar de garage voor groot nazicht. Het klein onderhoud sla ik over. Ik geef toe : dat is begonnen door nonchalance en vergeetachtigheid. Maar toen ik merkte dat een auto blijft rijden, ook als je de filters en de olie niet tijdig vervangt, werd het een bewuste strategie. Waarom zou ik ermee naar de garage gaan ? Toch niet omdat het onderhoudsboekje me een schuldgevoel wil opzadelen zeker ? Lossen, Linda. Lossen. En het is nog goedkoop ook. Zo, op die manier hebben we een pak tijdrovende dingen geschrapt. Wat rest is jouw kapotte koelkast, je bad dat niet doorloopt en de vuile gordijnen die je beletten meer tijd met geliefden en familie door te brengen. Bel een broer of een neefje en vraag dat hij de sifon eens openschroeft. Zoek jezelf vrienden in de sector van de elektrohandel en los het koelkastprobleem op tijdens het voeren van een goed gesprek. En vraag je dokter of hij je knarsknie wil ingipsen. Volgens mij is je zus – heb je een zus ? – dan moreel verplicht je gordijnen te komen halen, en gewassen en gestreken terug te brengen.

Ik begin een adviesbureau, denk ik. Tijd zat.