Berchem Palace: ontwerpster Lies Mertens mixt klassiek design met banale trouvailles

Zo praktisch en functioneel als haar accessoires zijn, zo eclectisch is haar interieur. Tassenontwerpster Lies Mertens heeft een zwak voor klassieke designstukken en banale tweedehandsvondsten, die ze perfect met elkaar combineert in haar Berchemse jarendertigflat.

Het gaat hard voor Lies Mertens. Sinds het winnen van het tv-programma Leeuwenkuil (vergelijkbaar met The Voice, maar dan voor ondernemers), rolt ze van het ene avontuur in het andere. De prijzenpot van 90.000 euro stak ze niet alleen in het uitbouwen van een eigen handtassenlabel, maar ook in het openen van een gloednieuwe flagshipstore in de Kloosterstraat, dé antiekstraat van Antwerpen.

Mertens houdt van mooi design en op termijn wil ze haar visie graag uitbreiden tot andere disciplines. Zo staat er in het najaar een limited edition op het programma in samenwerking met architect Camiel Van Noten, en gaat ze voor het eerst naar de modebeurs in Milaan. Hoewel ze voornamelijk slow fashion promoot, dienen nieuwe opportuniteiten zich in ijltempo aan. En dan te denken dat ze als grafisch vormgever begon, na het volgen van een avondcursus leerbewerking. Omdat ze geen tas vond waarin ze een laptop kwijt kon, besloot ze om er zelf een te maken.

Als het aan de kat lag

Drie jaar geleden kocht Mertens een jarendertigappartement in Berchem, vlak bij het Koning Albertpark en brouwerij De Koninck: een flat in de vroegere cinema Berchem Palace, een beschermd art-decogebouw. Sporen van dat glamoureuze verleden vinden we terug in originele sierelementen, zoals de gietijzeren radiatoren, wandtegels, de marmeren schouw en houten parketvloer. De grootste make-over was voorbehouden aan de keuken, die door de vorige bewoonster, een joodse, aanvankelijk was ingedeeld in twee kamers: één voor vlees en één voor melk. De onderkant van de muur werd onderaan opnieuw bezet met oude tegels en bovenaan uitgerust een zwart stalen frame met glas, wat perfect aansluit bij de elegante sfeer van de woning. Volledig nieuw is de witte Ikea-keuken. De jonge onderneemster is niet vies van goedkoop seriewerk, volgens haar een must om de inrichting betaalbaar te houden.

Los van de keuken zijn er bijna geen nieuwigheden te spotten. De handtassenontwerpster houdt van objecten met een verhaal. De leukste trouvailles scoort ze op vakantie en op de vele reizen naar Portugal, waar haar tassen uit bioleer worden vervaardigd. ‘Een label runnen is een serieuze zaak, maar een appartement inrichten moet fun zijn. Niet te doordacht en te strak’, aldus Mertens, die een zwak heeft voor banale objecten. Zo heeft ze een kleine verzameling vaasjes, tegels en pilaren bij elkaar gesprokkeld die volgens haar ‘geen enkel nut hebben’. Ook de bloemen in vazen ogen ietwat uitgedroogd. Haar kantoor in Borgerhout deelt ze met bloemstyliste Loes van Wild Flowers & Vodka, die haar geregeld bloemen meegeeft. Naast bloemen telt de flat twee grote kamerplanten. ‘Aanvankelijk had ik er meer, maar mijn kat Snor maakt ze kapot, en hij heeft de neiging om zijn nagels te zetten in vintage meubelen.’

De Regel van de Opel Corsa

Ondanks Snors destructiedrang geeft de bewoonster haar liefde voor design niet op. Het ietwat prijzige Bamboo-tapijt van het Deense Massimo mist hier en daar een stukje, en ook andere items vertonen krassen, deuken en sporen van slijtage. ‘Helemaal niet erg. Een interieur moet leven.’ Vintage scoren was vroeger een hobby. Mertens is dol op prijsonderhandelingen en de hele online en offline speurtocht die eraan voorafgaat. De betere stukken vond ze via 2dehands.be, zoals de witte Wassily- en de Thonet S32-stoel die Marcel Breuer in de jaren dertig voor Thonet ontwierp. Ook de marmeren en glazen tafel van Osvaldo Borsani voor Tecno en de formica stoelen vond ze online. Gericht zoeken doet ze nooit. Ze koopt op het gevoel. ‘Zolang het maar in de Opel Corsa past’, is de enige regel die geldt. De grote bruine sofa’s zijn afkomstig van haar stiefvader, die ze op zijn beurt van een vriend had gekregen. Het grenen bed vond ze bij een tachtigjarig koppel uit Limburg, en de glazen hang-lampen boven het keukenelement brachten haar helemaal tot in Londen.

Mertens laat zich leiden door de jaren- dertigsfeer van het appartement, wat zich vertaalt in een interessante materialenmix van staal, metaal, fluweel, marmer en hout. De subtiele kleurentoetsen en het texturenspel in de flat verwijzen naar Mertens’ achtergrond als grafisch vormgeefster.

Dezelfde stijlvolle mix treffen we aan in haar shop in de Kloosterstraat, die zeker het bezoeken waard is. Eenmaal daar, spring eens een vintagezaak binnen. Wie weet scoor je wel de schat van je leven.