Vanuit dit oude dijkhuisje in de Zeeuwse polder geniet je van het golvende groen in een weids en bijna ongerept landschap. Interieurarchitect Kim Verbiest gaf het eenvoudige pand een nieuw leven als vakantiewoning.

Wie de pure landelijkheid van het Zeeuwse landschap ontdekt, wordt nog amper ontroerd door de Belgische kant van de Zwinstreek, waar er momenteel volop grote wegen worden aangelegd. Bij ons resten enkele fragmenten van amper een paar hectare groot, in Zeeuws-Vlaanderen blijft de open polder grotendeels intact. Er zijn duinen, velden, akkers en zeearmen omzoomd door rietkragen, en overal ontdek je kronkelende dijken waarop dergelijke huisjes staan. Door de strenge bouwkundige voorschriften moeten die klein en bescheiden blijven. In ons land ruimen dit soort landhuisjes bijna overal de plaats voor pocherige villa’s. Zo gaat de landelijkheid onherroepelijk teloor.

Deze plek, niet ver van het historische polderdorp Groede, lijkt onaangeroerd. Vanzelfsprekend wordt er intensief aan landbouw gedaan, maar de natuur blijft alomtegenwoordig. Het is een droomplek om tot rust te komen na een drukke week, vertelt interieurarchitect Kim Verbiest. Ze richt in binnen- en buitenland hotels, restaurants en woningen in, reist dus veel en leidt een druk bestaan, waardoor ze de kalmte van de polder extra weet te waarderen.

Dit huisje ligt aan een voormalige zeedijk. Het staat dus als het ware met de voeten aan het water en herbergde destijds wellicht landarbeiders of schaapherders. “Het is weinig meer dan een tent met een pannendak”, legt Kim uit. “Daarom is het ook belangrijk dat je er geen villa met overdreven luxe van maakt, anders is die landelijkheid binnen en buiten zoek. Precies wat ik niet wil.”

Het pandje was duidelijk aan een grondige renovatie toe. Deze huisjes zijn gevoelig voor grondvocht en staan bloot aan weer en wind. “Dus moet je ze wel goed aanpakken, maar daarom moet je de stijl niet echt veranderen”, aldus Kim Verbiest. Het dak werd geïsoleerd, de muren werden ‘drooggelegd’, en er kwamen bijna overal houten wanden tegenaan, omwille van de warmte. De straatgevel werd ‘gepotdekseld’, waarbij de planken dakpansgewijs werden getimmerd, zoals dit hier de gewoonte is. De lokale schrijnwerker zorgde ook voor typisch Nederlandse schuiframen, die wij guillotineramen noemen. Het vele hout binnen en buiten schenkt het pand een warm gevoel en onderstreept het rurale karakter van de woning.

Maar de aankleding is allerminst rustiek. We merken allerlei vondsten op, zoals in de zithoek een deur van een vissershuis uit Essaouira, waar Kim ooit een tijd verbleef. Er staat ook wat vintage, maar dit is vooral een interieur vol leuke accessoires die voor een ontspannen vakantiegevoel zorgen. Ook de kleuren, zoals het Hollandse groen op het plafond, zijn streekgebonden. De indeling is simpel, met een grote leefruimte die zithoek, eethoek en keuken verenigt. Je kunt er aan alle zijden van het landschap genieten.

Als het regent of als het hard waait, krijg je het gevoel op zee te dobberen. Dat gevoel krijg je ook boven, waar de wind dan over het zadeldak loeit. Maar door de compactheid en de warme invulling geeft het pand je een beschermd gevoel, onderstreept Kim terecht. Dat maakt elk verblijf tot een belevenis.

Tekst Piet Swimberghe & Foto’s Jan Verlinde

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content