Meedraaien in het kattencafé dreamCATchers: meer dan kopjes krijgen en kopjes afwassen

In het Gentse ‘kattencafé’ dreamCATchers kunnen mensen een hapje en een drankje nuttigen terwijl ze kennismaken met asielkatten, klaar voor adoptie. Weekend.be ging een handje toesteken en kwam er zonder kleerscheuren, maar met een lichtjes bekrast hart vanaf.

A photo posted by Chloë Piro (@chloe_piro) on

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Ze overleven volledig op giften, de twee euro inkom die ze vragen en de inkomsten van de verkochte koffies of de spulletjes uit hun bijhorende shop, maar wanneer Lana en Evelyne mensen vertellen dat ze een kattencafé runnen dan is de reactie overal dezelfde: “zaaaalig!” We stellen ons Alice In Wonderlandiaanse taferelen voor, waar mens en dier met elkaar verbroederen over warme dranken en dingen als uitwerpselen, ziektes, hartverscheurende verhalen en hoge dierenartsrekeningen netjes buiten beeld blijven. Het is een droombeeld dat uiteraard het succes van dreamCATchers mee bepaalt, maar wie een dagje in de schoenen – zelfs maar in de kousen- van initiatiefnemers Lana en Evelyne doorbrengt weet dat hun project in realiteit meer is dan kopjes krijgen en kopjes afwassen. Veel, veel meer.

A photo posted by Lies Van Caelenberg (@liesvc) on

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

DreamCATchers is geen kinderboerderij waar het wemelt van de katten die je braaf in je nek kan leggen. Soms is er te veel volk en geroezemoes en blijven de meeste poezen rustig in hun eigen ruimte, die open en verbonden is met het café, maar waar gasten niet zomaar in mogen. Via handig geplaatste kijkgaten kunnen ze toch vanop afstand een blik werpen op het doen en laten van de te adopteren diertjes.

Iedereen wil een Instagramkat

Want naast koffie, cake, thee en T-shirts blijft dat natuurlijk de core business van dreamCATchers. Het concept werd opgericht om mensen kennis te laten maken met adoptie, met de dieren die je uit een asiel kan redden en tegelijk ook om de asielen en vzw’s een beetje ademruimte te bieden. Het hoeft niet geschreven dat het geesteskind van Lana en Evelyne bijzonder goed onthaald werd. “Het was natuurlijk even aftasten maar over het algemeen was het overheersende gevoel opluchting. Heel veel opluchting. Het is immers zo ontzettend nodig”, vertelt Evelyne. “Zowat alle asielen en opvangtehuizen zitten meer dan vol en elke week komen er wel katten en kittens bij; het is vaak dweilen met de kraan open.”

Zowat alle asielen en opvangtehuizen zitten meer dan vol en elke week komen er wel katten en kittens bij; het is vaak dweilen met de kraan open.

Veel mensen beseffen nu eenmaal niet (of willen niet beseffen) dat ze katten ook kunnen adopteren. Ze tikken “kittens” in op Google en komen terecht bij allerlei malafide fokkers, en dat terwijl er al zoveel dieren op een thuis wachten. In dreamCATchers vind je bewust geen snoezige kittens (Aqua, ondertussen geadopteerd, is een jaar) want die komen nog relatief snel een gouden mandje terecht. “Bovendien weet je met een kitten ook niet wat je in huis haalt”, legt Lana uit.

“Het karakter van een kat doet er een jaar, soms zelfs twee jaar over om te ontwikkelen – zo kan je mensen niet adviseren. Wie een volwassen kat adopteert weet meestal wel waar-ie aan toe is en zo voorkom je ook dat de beestjes (opnieuw) op straat belanden.” Vaak kiezen mensen hun katten (en eigenlijk alle huisdieren) nog steeds op basis van uiterlijk, ook al kiezen ze daarvoor bijna bewust voor een dier dat kapotgefokt is, met gezondheidsproblemen kampt en minder lang zal leven. “Iedereen wil per se een instagramkat hé”, lacht Lana. Toch zitten er ook hashtag Maine Coon katten in het asiel, al gaan mensen hem daar niet zoeken.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Drempelverlagend

“Eigenlijk willen we drempelverlagend werken. Een asiel is niet altijd een fijne plek om naartoe te gaan, dat snappen we,” aldus Evelyne. “Klanten die hier komen zijn sowieso dierenvrienden, maar misschien hadden ze nog nooit overwogen om een kat te adopteren, omdat het dierenasiel een te grote stap is en ze daar schrijnende toestanden verwachten.” Lana valt haar bij.

Klanten die hier komen zijn sowieso dierenvrienden, maar misschien hadden ze nog nooit overwogen om een kat te adopteren, omdat het dierenasiel een te grote stap is en ze daar schrijnende toestanden verwachten

“We proberen onze communicatie dan ook overwegend positief te houden. Mensen confronteren met trieste cijfers van het aantal katten die jaarlijks geëuthanaseerd moet worden doen we niet heel vaak, ook al snap ik dat bijvoorbeeld dierenrechtenorganisaties dat wél doorlopend op hun Facebook plaatsen.”

Toch ìs dreamCATchers in feite een asiel. Althans, toch volgens de wetgeving – ze zijn in ieder geval een pionier binnen de ‘sector’. Dat wil zeggen dat de Gentse zaak aan heel wat extra voorwaarden moet voldoen. Zo moet er één keer per maand een dierenarts langskomen (in een pension is dat een keer in de drie maand), moet de keuken logischerwijs volledig afgesloten zijn van de dieren en moeten ze voldoen aan de standaarden van Dierenwelzijn. Het is een waslijst aan do’s en don’ts waar een doorsnee ondernemer zich misschien al lang door uit het lood zou hebben laten slaan, maar niet Lana en Evelyne.

Een duurzame oplossing

De Gentenaars zijn dan ook niet over één nacht ijs gegaan toen ze hun business uit de grond stampten. Maanden research, berekeningen en herberekeningen zijn eraan vooraf gegaan. “Het klinkt gek om te zeggen maar dreamCATchers moet een commercieel succes zijn”, zegt Lana. “We willen een duurzame oplossing bieden waar asielen en vzw’s op lange termijn op kunnen bouwen. Dat gaat alleen maar als je het financiële aspect niet uit het oog verliest.”

DreamCATchers moet een commercieel succes zijn. We willen een duurzame oplossing bieden waar asielen en vzw’s op lange termijn op kunnen bouwen. Dat gaat alleen maar als je het financiële aspect niet uit het oog verliest.

“Dat commerciële is echter nooit ons uitgangspunt geweest. Onze logica was allicht de omgekeerde van die van de meeste mensen, die katten zouden zien als een surplus om hun horecazaak een boost te geven. Wij zien de horecazaak als een surplus om katten een boost te geven”, lacht Evelyne. “Als we het zonder café en zonder shop zouden kùnnen doen, dan deden we dat, maar dat is gewoon niet haalbaar” beaamt Lana.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

“Heel veel mensen willen hun steentje bijdragen aan dierenwelzijn, het is een onderwerp dat ons allemaal wel raakt, maar vaak verliezen ze zichzelf dan in het goede doel waardoor hun initiatieven maar een kort leven beschoren zijn. Het is heel schoon om dingen te willen opstarten waar je onze planeet mee vooruithelpt, maar dat moeten duurzame, stabiele projecten zijn waar onze planeet dan ook echt op kan gaan rekenen. Projecten die financieel haalbaar zijn. Ik noem dat sociale economie”, aldus Lana.

Geen impulsaankopen

Hun dreamCATchers zit in ieder geval de hele dag gezellig vol. Ik moet zelfs een aantal mensen die geen tafeltje gereserveerd hadden via de website (aan te raden!) op de wachtlijst zetten. Ook de katten hebben veel succes, al is dreamCATchers niet de plek waar je na een uur dollen en knuffelen met een tijger het beestje gewoon mee naar huis kan nemen. Lana en Evelyne willen immers vermijden dat mensen verliefd worden op een kat en een ‘impulsaankoop’ doen. “Geloof me, ik weet wat het is”, lacht Lana.

“We raden mensen aan om een aantal keer terug te komen en hebben er een lang en eerlijk gesprek mee alvorens we ze doorverwijzen naar het dierenasiel of Kat zoekt Thuis – waar kandidaat-adopteerders soms nog eens aan de tand gevoeld worden.

We moeten zeker zijn dat de mensen niet alleen klaar zijn voor een kat, maar voor díé specifieke kat met al haar specifieke eisen en noden.

We moeten zeker zijn dat de mensen niet alleen klaar zijn voor een kat, maar voor díé specifieke kat met al haar specifieke eisen en noden. Zo moeten we ervoor zorgen dat het toekomstige baasje van Max Julle II op een appartement woont, omdat hij door zijn aanrijding geen trappen meer mag doen, en moet Moody in een gezin terecht komen dat veel geduld en liefde voor haar angsten kan opbrengen en er zelfs vrede mee zal moeten nemen dat hun kat misschien nooit ‘gewoon’ zal komen knuffelen.”

Menselijke interactie

Om 18h sluit dreamCATchers de deuren en herhaalt het ochtendritueel zich. Grondig schoonmaken, afwassen, stock aanvullen, katten eten en medicatie geven, kattenbakken uitscheppen,… Ook Mieke komt weer langs. Een kijkje nemen bij Selene, de kat die zich nog steeds schuil houdt in Lana’s woonst. Ondertussen settelen Evelyne en ik ons in het café, waar nu ook de meest schuwe katten voorzichtig een kijkje komen nemen. “Het is belangrijk dat die beestjes ook wat menselijke interactie krijgen. Niet alle katten komen langs bij onze klanten die hier een koffie komen drinken, en als wij ze dan gewoon maar eten zouden geven leren ze ook niet opnieuw een band opbouwen met een mens”, weet ze. We houden Max Jullie een hengel voor met pluimen die hij gretig te lijf gaat en zelfs Moody ruilt haar schuilbak in voor een mandje.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Mieke en Lana vervoegen ons met bedrukte gezichten. Het gaat écht niet goed met Selene. “Ze reageert bijna nergens nog op”, zucht Mieke. Lana probeert ondertussen de dierenarts te bereiken. “Zij zal moeten beslissen wat er moet gebeuren. Dat beestje ziet duidelijk heel fel af en ze krijgt al antidepressiva.” Er wordt nagepraat over de katten die we zelf bezitten, de katten die in het café huizen en de broertjes die binnenkort in de groep geïntroduceerd zullen worden. Wanneer Bengo met haar achterwerk over de grond begint te schuren en de meisjes weer in actie schieten besluit ik dat ik op dat moment meer in de weg loop dan werk weg kan zetten.

Het is acht uur ’s avonds wanneer ik de drempel van dreamCATchers overstap. Ik heb amper twaalf uur in het gezelschap doorgebracht van Lana, Evelyne en de katten die ze proberen redden, maar ik weet nu al dat ik de deur niet écht achter me dicht trek.

* Update: op het moment van publicatie ben ik meter geworden van Selene, die het stilaan beter begint te doen. ’s Avonds kruipt ze zelfs bij Lana in de zetel. Het meter- en peterschap bij dreamCATchers is in leven geroepen om diertjes die vermoedelijk langer onder de vleugels van Evelyne en Lana blijven extra steun te geven.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Zin om een plekje te reserveren, één van de katten een permanente thuis te geven of Evelyne en Lana een hart onder de riem te steken? Alle info via wearedreamcatchers.be

Een typische stressreactie

Wanneer ik om half negen de deur van dreamCATchers openduw is het al een gezellige drukte. De winkel en de keuken zijn net gepoetst, de koffiemachine bromt gezellig en de meeste katten zijn gevoed en hebben hun medicatie al gekregen. Enkel Bengo, de oudste en tegelijk ook kleinste kat van de bende moet nog eten. Ze is een dertienjarige kattin wiens baasjes haar afstonden aan het asiel toen ze in huis begon te plassen na de komst van een (mensen)baby. “Een typische stressreactie”, weet Mieke, kattengedragstherapeute in opleiding en vrijwilliger bij DreamCATchers. Zij zal Bengo zo meteen vergezellen aan haar voedingsbakje, zodat ze zeker haar medicatie voor haar chronische blaasontsteking binnen slokt. Het zal uiteindelijk twintig minuten en een heleboel stukjes gedroogde kip duren eer het kleine zwarte monstertje onder het strenge oog van Mieke haar antibiotica binnen heeft.

A photo posted by Leah (@leahbudke) on

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

“Kan je je voorstellen dat wij dat iedere ochtend zelf zouden moeten doen?” blaast Evelyne, die druk in de weer is met de kussens in het kattencafé te ontharen. “Gelukkig kunnen we rekenen op mensen als Mieke, en veel andere vrijwilligers.” Heel veel vrijwilligers, zo blijkt. Nadat DreamCATchers een aantal keer de pers haalde bleven de aanvragen binnenstromen, een vijftigtal staan momenteel te blinken in de mailbox van het kattencafé. “Het is zelfs zo ver gekomen dat we nu vrijwilligers hebben aangenomen om de mails van vrijwilligers op te volgen”, lacht Lana. Vandaag speel ik een dagje voor zo’n vrijwilliger, en zal ik in aanraking komen met alles wat het Gentse kattencafé te bieden heeft.

Na een kleine rondleiding via de shop, het onthaal, het café, de keuken en het kattenverblijf wijst Evelyne ook nog even op een schuifdeur in de hoek van het café. “Dit is het appartement, een aparte ruimte waar katten die het een beetje moeilijk hebben in alle rust kunnen verblijven.”

Het is zelfs zo ver gekomen dat we nu vrijwilligers hebben aangenomen om de mails van vrijwilligers op te volgen

Op het moment dat ik er aanwezig was werd het appartement bevolkt door Rico en Romeo, twee nieuwe katers die nog moesten wennen aan de groep en dus voorlopig eventjes Joey en Chandler mogen uithangen in hun eigen crib. Het échte appartement – de woonplaats boven dreamCATchers waar Lana met haar man woont – biedt ook nog eens onderdak aan twee poezen. Er is April (ondertussen geadopteerd), een heel lief beest die het desondanks niet zo goed kan vinden met de anderen, en Selene, een kat zo getraumatiseerd dat Lana haar het liefst even dicht bij haar houdt. Het beestje komt haar draagmand niet uit en ligt hele nachten te jammeren om haar kittens die bij haar vandaan zijn gehaald.*

Controle bewaren

Voor ik me kan wentelen in de trieste levensverhalen van mijn nieuwe puntorige vrienden word ik aan het werk gezet: etensbakjes schoonmaken, de vloeren dweilen, tafels afkuisen, vers water uitdelen,… Het valt meteen op hoe georganiseerd het bij dreamCATchers verloopt, en dat amper twintig dagen na de opening. De groene handdoeken zijn voor de keuken, de blauwe voor de spullen van de katten en ook de microvezeldoekjes zijn kleurgecodeerd zodat alles zo hygiënisch mogelijk kan gebeuren.

A photo posted by Lana Bauwens (@lexilana) on

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Aan het onthaal is Lana bezig met aantekeningen te maken in een Exceldocument . “Heb jij gezien of Moody gegeten heeft? En gedronken?”, vraagt ze me terwijl ik mijn best doe om me de angstige lapjeskat met het lieve snoetje voor de geest te halen. Het is een vast ritueel: de hele dag door worden er gegevens bijgehouden van iedere kat die de dreamCATchers onder hun vleugels hebben. Naast wat en hoeveel de dieren eten, drinken en onder het kattenzand begraven wordt ook hun humeur, hun medicatie, favoriete schuilplaats en algemeen gedrag bijgehouden. “Het is gewoon makkelijker zo”, zegt Lana.

“We werken met zodanig veel vrijwilligers dat het handiger is om hen gewoon het dossier te laten inkijken. Als je alles mondeling moet overdragen vergeet je wel eens dingen en als je het niet allemaal opschrijft zie je over het hoofd dat een kat al twee dagen niet meer geplast heeft bijvoorbeeld. Op deze manier hebben we meer controle, want die beesten zijn uiteindelijk wel onze verantwoordelijkheid.”

Als je alles mondeling moet overdragen vergeet je wel eens dingen en als je het niet allemaal opschrijft zie je over het hoofd dat een kat al twee dagen niet meer geplast heeft bijvoorbeeld.

Geen kinderboerderij

Dat ze die verantwoordelijkheid bijzonder serieus nemen blijkt niet enkel uit de liefdevolle manier waarop ze met de katten omgaan, de bedenkelijke frons wanneer er een diertje weigert te eten of de ernst waarmee ze hun business runnen. Het welzijn van de dieren staat al-tijd voorop. Wanneer klanten binnenkomen leg ik hen eerst de huisregels uit: handen moeten ontsmet en de gsm gaat op stil om de beestjes niet te veel impulsen te geven. Foto’s trekken mag, maar zeker niet met flash en de persoonlijke ruimte van de dieren moet te allen tijde gerespecteerd worden. “Til de poezen niet op en kijk een beetje uit voor Max Julle II: hij staat op dieet en is nogal slechtgeluimd.”

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

DreamCATchers is geen kinderboerderij waar het wemelt van de katten die je braaf in je nek kan leggen. Soms is er te veel volk en geroezemoes en blijven de meeste poezen rustig in hun eigen ruimte, die open en verbonden is met het café, maar waar gasten niet zomaar in mogen. Via handig geplaatste kijkgaten kunnen ze toch vanop afstand een blik werpen op het doen en laten van de te adopteren diertjes.

Iedereen wil een Instagramkat

Want naast koffie, cake, thee en T-shirts blijft dat natuurlijk de core business van dreamCATchers. Het concept werd opgericht om mensen kennis te laten maken met adoptie, met de dieren die je uit een asiel kan redden en tegelijk ook om de asielen en vzw’s een beetje ademruimte te bieden. Het hoeft niet geschreven dat het geesteskind van Lana en Evelyne bijzonder goed onthaald werd. “Het was natuurlijk even aftasten maar over het algemeen was het overheersende gevoel opluchting. Heel veel opluchting. Het is immers zo ontzettend nodig”, vertelt Evelyne. “Zowat alle asielen en opvangtehuizen zitten meer dan vol en elke week komen er wel katten en kittens bij; het is vaak dweilen met de kraan open.”

Zowat alle asielen en opvangtehuizen zitten meer dan vol en elke week komen er wel katten en kittens bij; het is vaak dweilen met de kraan open.

Veel mensen beseffen nu eenmaal niet (of willen niet beseffen) dat ze katten ook kunnen adopteren. Ze tikken “kittens” in op Google en komen terecht bij allerlei malafide fokkers, en dat terwijl er al zoveel dieren op een thuis wachten. In dreamCATchers vind je bewust geen snoezige kittens (Aqua, ondertussen geadopteerd, is een jaar) want die komen nog relatief snel een gouden mandje terecht. “Bovendien weet je met een kitten ook niet wat je in huis haalt”, legt Lana uit.

“Het karakter van een kat doet er een jaar, soms zelfs twee jaar over om te ontwikkelen – zo kan je mensen niet adviseren. Wie een volwassen kat adopteert weet meestal wel waar-ie aan toe is en zo voorkom je ook dat de beestjes (opnieuw) op straat belanden.” Vaak kiezen mensen hun katten (en eigenlijk alle huisdieren) nog steeds op basis van uiterlijk, ook al kiezen ze daarvoor bijna bewust voor een dier dat kapotgefokt is, met gezondheidsproblemen kampt en minder lang zal leven. “Iedereen wil per se een instagramkat hé”, lacht Lana. Toch zitten er ook hashtag Maine Coon katten in het asiel, al gaan mensen hem daar niet zoeken.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Drempelverlagend

“Eigenlijk willen we drempelverlagend werken. Een asiel is niet altijd een fijne plek om naartoe te gaan, dat snappen we,” aldus Evelyne. “Klanten die hier komen zijn sowieso dierenvrienden, maar misschien hadden ze nog nooit overwogen om een kat te adopteren, omdat het dierenasiel een te grote stap is en ze daar schrijnende toestanden verwachten.” Lana valt haar bij.

Klanten die hier komen zijn sowieso dierenvrienden, maar misschien hadden ze nog nooit overwogen om een kat te adopteren, omdat het dierenasiel een te grote stap is en ze daar schrijnende toestanden verwachten

“We proberen onze communicatie dan ook overwegend positief te houden. Mensen confronteren met trieste cijfers van het aantal katten die jaarlijks geëuthanaseerd moet worden doen we niet heel vaak, ook al snap ik dat bijvoorbeeld dierenrechtenorganisaties dat wél doorlopend op hun Facebook plaatsen.”

Toch ìs dreamCATchers in feite een asiel. Althans, toch volgens de wetgeving – ze zijn in ieder geval een pionier binnen de ‘sector’. Dat wil zeggen dat de Gentse zaak aan heel wat extra voorwaarden moet voldoen. Zo moet er één keer per maand een dierenarts langskomen (in een pension is dat een keer in de drie maand), moet de keuken logischerwijs volledig afgesloten zijn van de dieren en moeten ze voldoen aan de standaarden van Dierenwelzijn. Het is een waslijst aan do’s en don’ts waar een doorsnee ondernemer zich misschien al lang door uit het lood zou hebben laten slaan, maar niet Lana en Evelyne.

Een duurzame oplossing

De Gentenaars zijn dan ook niet over één nacht ijs gegaan toen ze hun business uit de grond stampten. Maanden research, berekeningen en herberekeningen zijn eraan vooraf gegaan. “Het klinkt gek om te zeggen maar dreamCATchers moet een commercieel succes zijn”, zegt Lana. “We willen een duurzame oplossing bieden waar asielen en vzw’s op lange termijn op kunnen bouwen. Dat gaat alleen maar als je het financiële aspect niet uit het oog verliest.”

DreamCATchers moet een commercieel succes zijn. We willen een duurzame oplossing bieden waar asielen en vzw’s op lange termijn op kunnen bouwen. Dat gaat alleen maar als je het financiële aspect niet uit het oog verliest.

“Dat commerciële is echter nooit ons uitgangspunt geweest. Onze logica was allicht de omgekeerde van die van de meeste mensen, die katten zouden zien als een surplus om hun horecazaak een boost te geven. Wij zien de horecazaak als een surplus om katten een boost te geven”, lacht Evelyne. “Als we het zonder café en zonder shop zouden kùnnen doen, dan deden we dat, maar dat is gewoon niet haalbaar” beaamt Lana.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

“Heel veel mensen willen hun steentje bijdragen aan dierenwelzijn, het is een onderwerp dat ons allemaal wel raakt, maar vaak verliezen ze zichzelf dan in het goede doel waardoor hun initiatieven maar een kort leven beschoren zijn. Het is heel schoon om dingen te willen opstarten waar je onze planeet mee vooruithelpt, maar dat moeten duurzame, stabiele projecten zijn waar onze planeet dan ook echt op kan gaan rekenen. Projecten die financieel haalbaar zijn. Ik noem dat sociale economie”, aldus Lana.

Geen impulsaankopen

Hun dreamCATchers zit in ieder geval de hele dag gezellig vol. Ik moet zelfs een aantal mensen die geen tafeltje gereserveerd hadden via de website (aan te raden!) op de wachtlijst zetten. Ook de katten hebben veel succes, al is dreamCATchers niet de plek waar je na een uur dollen en knuffelen met een tijger het beestje gewoon mee naar huis kan nemen. Lana en Evelyne willen immers vermijden dat mensen verliefd worden op een kat en een ‘impulsaankoop’ doen. “Geloof me, ik weet wat het is”, lacht Lana.

“We raden mensen aan om een aantal keer terug te komen en hebben er een lang en eerlijk gesprek mee alvorens we ze doorverwijzen naar het dierenasiel of Kat zoekt Thuis – waar kandidaat-adopteerders soms nog eens aan de tand gevoeld worden.

We moeten zeker zijn dat de mensen niet alleen klaar zijn voor een kat, maar voor díé specifieke kat met al haar specifieke eisen en noden.

We moeten zeker zijn dat de mensen niet alleen klaar zijn voor een kat, maar voor díé specifieke kat met al haar specifieke eisen en noden. Zo moeten we ervoor zorgen dat het toekomstige baasje van Max Julle II op een appartement woont, omdat hij door zijn aanrijding geen trappen meer mag doen, en moet Moody in een gezin terecht komen dat veel geduld en liefde voor haar angsten kan opbrengen en er zelfs vrede mee zal moeten nemen dat hun kat misschien nooit ‘gewoon’ zal komen knuffelen.”

Menselijke interactie

Om 18h sluit dreamCATchers de deuren en herhaalt het ochtendritueel zich. Grondig schoonmaken, afwassen, stock aanvullen, katten eten en medicatie geven, kattenbakken uitscheppen,… Ook Mieke komt weer langs. Een kijkje nemen bij Selene, de kat die zich nog steeds schuil houdt in Lana’s woonst. Ondertussen settelen Evelyne en ik ons in het café, waar nu ook de meest schuwe katten voorzichtig een kijkje komen nemen. “Het is belangrijk dat die beestjes ook wat menselijke interactie krijgen. Niet alle katten komen langs bij onze klanten die hier een koffie komen drinken, en als wij ze dan gewoon maar eten zouden geven leren ze ook niet opnieuw een band opbouwen met een mens”, weet ze. We houden Max Jullie een hengel voor met pluimen die hij gretig te lijf gaat en zelfs Moody ruilt haar schuilbak in voor een mandje.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Mieke en Lana vervoegen ons met bedrukte gezichten. Het gaat écht niet goed met Selene. “Ze reageert bijna nergens nog op”, zucht Mieke. Lana probeert ondertussen de dierenarts te bereiken. “Zij zal moeten beslissen wat er moet gebeuren. Dat beestje ziet duidelijk heel fel af en ze krijgt al antidepressiva.” Er wordt nagepraat over de katten die we zelf bezitten, de katten die in het café huizen en de broertjes die binnenkort in de groep geïntroduceerd zullen worden. Wanneer Bengo met haar achterwerk over de grond begint te schuren en de meisjes weer in actie schieten besluit ik dat ik op dat moment meer in de weg loop dan werk weg kan zetten.

Het is acht uur ’s avonds wanneer ik de drempel van dreamCATchers overstap. Ik heb amper twaalf uur in het gezelschap doorgebracht van Lana, Evelyne en de katten die ze proberen redden, maar ik weet nu al dat ik de deur niet écht achter me dicht trek.

* Update: op het moment van publicatie ben ik meter geworden van Selene, die het stilaan beter begint te doen. ’s Avonds kruipt ze zelfs bij Lana in de zetel. Het meter- en peterschap bij dreamCATchers is in leven geroepen om diertjes die vermoedelijk langer onder de vleugels van Evelyne en Lana blijven extra steun te geven.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Zin om een plekje te reserveren, één van de katten een permanente thuis te geven of Evelyne en Lana een hart onder de riem te steken? Alle info via wearedreamcatchers.be

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content