‘Het was een jaar waarin ik misschien wel verloor op punten, maar niet knock-out ging tegen het canvas’

‘Ik hou niet van karma, en toch heb je in je leven soms het gevoel dat er een les geleerd moet worden’, meent Knack Weekend-columnist Jean-Paul Mulders.

Het was een jaar waarin de oorlog niet uitbrak, wat op zich al iets waard is.

Het was een jaar waarin ik vaker dan vroeger tomatensoep met balletjes maakte.

Het was een jaar met een donkere kamer, waarin ik mij aan analoge fotografie waagde.

Het was een jaar waarin ik weer las, altijd een goed teken. Ik las De vlamberken van Lars Mytting en – eindelijk – Oorlog & Terpentijn van Stefan Hertmans.

Het was een jaar waarin bomen gerooid werden en ik mij in de golden sixties waande, maar zonder het geloof in een glanzende toekomst dat van oudsher bij het rooien van bomen hoorde.

Het was een jaar waarin ik mij alleen in een huis bevond dat een paar maten te groot was.

Het was een jaar waarin ik een hangmat ophing en een nestkastje tegen de tuinmuur spijkerde. Het was een jaar waarin daar nog geen vogels in kwamen.

Het was een jaar waarin ik misschien wel verloor op punten, maar niet knock-out ging tegen het canvas

Het was een jaar waarin ik het gras weer moest maaien, voor het eerst in vele jaren.

Het was een jaar van gouden sloepen en van kattenpoten, van visjes die nieuw leven baarden in een uithoek van de woonkamer.

Het was een jaar waarin mensen stierven die ik goed kende en een hond die ik graag gezien heb. Ook daar viel weinig tegenin te brengen.

Het was een jaar waarin mensen werden geboren van wie we nog zullen horen.

Het was een jaar dat je wikt en tegen het licht houdt, om tot de slotsom te komen dat het vanuit karmisch opzicht wellicht interessant was. Ik hou niet van karma, en toch heb je in je leven soms het gevoel dat er een les geleerd moet worden voor je naar een volgend level door mag.

Het was een jaar waarin ik geen videogames speelde, hoewel Wolfenstein 2: The New Colossus op de markt kwam.

Het was een jaar waarin ik mijn baard liet groeien en vaststelde dat die op de kin grijs werd. Het was gelukkig ook een jaar waarin grijs haar volgens websites ‘waanzinnig sexy kan zijn’.

Het was een jaar waarin er wolkjes uit je mond kwamen als je in de vrieskou ademde.

Het was een jaar waarin er niet op de maan geland werd.

Het was een jaar waarin ik een kopvalling kreeg en een lumbago, wat helaas geen Spaanse dans is.

Het was een jaar dat met bitcoins bikkelt en zegt: “Je hoefde deze alleen maar onder je oorkussen te leggen om slapend rijk te worden. Toen ik begon, stonden ze aan duizend dollar. Nu halen ze het tienvoudige. Jij had er al in 2013, maar je verkocht ze te vroeg omdat je er niet meer in geloofde.”

Het was een jaar waarin geld niet gelukkig maakte en geduld een deugd was.

Het was een jaar waarin ik misschien wel verloor op punten, maar niet knock-out ging tegen het canvas. In sommige jaren is dat heldhaftig.

Het was een jaar als een lachende boeddha. Een jaar als een grijnzende klootzak. Een jaar als de dobbelstenen die bungelen aan de achteruitkijkspiegel van een johnny.

Het was een jaar dat genadig was, vergeleken met andere jaren op sommige plaatsen. Jaren zijn wildenaren, hoewel seconden gemener uit de hoek kunnen komen.

Het was een jaar waarin de liefde in de wereld weer wat verder voor de waanzin terug leek te deinzen.

Het was een jaar dat je op de schouders slaat en grijnst: “GrĆ”pje! Daar kun je toch mee lachen, flauwe?”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content