De Kempische Yasmien Naciri (24) werd in 2016 columniste voor De Morgen en beweging.net nomineerde haar tot ‘bijzondere mens’ van het jaar omwille van haar activisme en vrijwilligerswerk.
“Ik was twaalf jaar toen ik van mijn opa een heel kleine glinsterende haarborstel kreeg. Op dat moment was dat een onnozel cadeautje, want die miniborstel kon mijn haardos helemaal niet aan en dat wist hij. Het was een grap van mijn opa. Hij was een heel serieuze man: streng en rechtvaardig. Maar hij had wel een groot gevoel voor humor. Ik ben zijn geschenk pas echt gaan koesteren nadat hij overleden is. Ik heb het nog steeds in mijn kast liggen en ik gebruik het nog af en toe. Dan moet ik altijd aan hem denken, met een glimlach op mijn gezicht.”
“Dat is iets wat ik intussen wel geleerd heb: het allermooiste aan cadeaus is de herinnering die je er nog jaren later aan kan verbinden. Het samenzijn. Wanneer je een cadeau in ontvangst neemt, blijft het niet bij het materiele. Dat vind ik er zo schoon aan. Het is een gebaar van liefde. En je onthoudt het moment waarop je het ontvangen hebt, de mensen die toen bij je waren. Dat is voor mij het cadeau bovenop het cadeau.”
“Daarom geef ik ook graag cadeautjes aan mensen, al ben ik wel slecht in het uitkiezen. (lacht) Ik neem zelf snel genoegen met kleine dingen, waardoor ik te gemakkelijk veronderstel dat andere mensen ook rap tevreden zullen zijn met de zoveelste geschenkdoos van Yves Rocher. Ik wou dat ik daar een beetje creatiever in kon zijn. Ik heb wel een vzw opgericht, vzw Amana, waarmee ik voedselbedelingen doe voor daklozen in België en waterputten bouw in achtergestelde gebieden in Marokko. Dat zijn de mooiste cadeaus die ik kan geven.”
