Veloretti is een jong fietsenmerk uit Amsterdam. Het is ontstaan uit de zoektocht naar de perfecte, betaalbare fiets zonder nutteloze extraatjes. De bedoeling is dat klanten hun fiets zelf in elkaar zetten. Wij, gezegend met twee linkerhanden, testten het concept voor u uit.
Veloretti is een jong fietsenmerk uit Amsterdam. Het is ontstaan uit de zoektocht naar de perfecte, betaalbare fiets zonder nutteloze extraatjes. De bedoeling is dat klanten hun fiets zelf in elkaar zetten. Wij, gezegend met twee linkerhanden, testten het concept voor u uit.
Onze Noorderburen staan erom bekend zich het liefst te verplaatsen op hun stalen ros. Nederland is dan ook het walhalla van de fiets. Nederlanders weten als de beste welke fiets in welke omgeving het vlotst rijdt en de meeste bewonderende blikken zal vergaren. Toen de oprichters van Veloretti op zoek gingen naar het perfecte exemplaar om in de stad rond te rijden, vonden ze de fietsen die ze tegenkwamen vaak te duur, te onhandig of gewoon spuuglelijk. Ook viel het hen op dat fietsen vaak het resultaat zijn van massaproductie. ‘Dat kon beter’, dachten ze, en zo geschiedde.
Ferry Zonder, de trotse founder van Veloretti, ging in 2013 aan de slag met enkele design- en retrofiets-enthousiastelingen. Samen ontwikkelden ze een een no-nonsense, elegante, tijdloze en vooral betaalbare fiets. Om de fietsen van Veloretti betaalbaar te houden, schakelden ze de tussenpersoon uit. Klanten bestellen een fiets en krijgen twee tot tien dagen later een doos bezorgd aan de deur.
Net zoals bij Ikea vind je in de doos alle onderdelen die je nodig hebt om je droomfiets in elkaar te knutselen.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Getest
Uw proefkonijn is dol op fietsen in de stad. Het is een makkelijke en goedkope manier om je te verplaatsen, en het verbrandt nog eens calorieën ook. Na enkele jaren met rammelende tweedehandsfietsen en de handige, maar logge, stadsfiets te hebben rond gesjeesd, is het tijd voor een handiger en stijlvoller exemplaar.
De doos alleen al belooft veel goeds. ‘Fuck Cars’, staat er in gigantische letters op geprint. Voor een typische rijbewijsloze en eco-omarmende millennial klinkt dat als muziek in de oren. Een vriendin wordt opgetrommeld om op de nabijgelegen parking – o ironie – de fiets samen in elkaar te steken.
De handleiding wordt vlug (iets te vlug) doorgenomen en we gaan aan de slag. Het probleem van ons team uit zich in het feit dat we graag snel te werk gaan en weinig kaas gegeten hebben van gereedschap. Dat kwartiertje waarop de fiets in elkaar gestoken zou zijn, loopt dus behoorlijk uit. De papieren handleiding is niet altijd even duidelijk, dus we moeten beroep doen op ons gezonde, technische verstand. Dat levert een vlek op de blouse van de vriendin en gezucht op.
Wanneer de vriendin naar een afspraak moet vertrekken, ga ik alleen verder. Tot de buurman me spot en beslist van, gewapend met zijn gereedschapskoffer, een handje toe te steken. Ik denk bij mezelf: ‘Verdorie, dit is behoorlijk onemancipatorisch om bij zo’n simpele klus het werk uit handen te geven aan een man.’ Maar gelukkig krijg ik geen commentaar, enkel complimenten, en laat ik hem helpen onder het mom van ‘banden smeden met de buren.’ Vijf minuten later staat de fiets te blinken. De mensen in het restaurant naast ons appartement steken bewonderend hun duim op. Klaar is Kees!
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier